Αργά αλλά σταθερά, η καθυστερημένη διαπίστωση ότι στην αντιμετώπιση της Αθήνας από τους εταίρους της στην Ευρωζώνη πρέπει να λαμβάνονται υπόψη γεωπολιτικοί παράγοντες ισχύει για το σύνολο της Γηραιάς Ηπείρου, από τη Βαλτική ως τη Μεσόγειο. Μπορεί να είναι νοητή και προσδοκώμενη μια επιστροφή στην ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή με ανοικτά τα μέτωπα των συγκρούσεων σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή - Βόρεια Αφρική;
Από αδράνεια εξακολουθούμε να προβληματιζόμαστε για το μέλλον της Ευρωζώνης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης συνολικά με όρους και αναφορές προ της Αραβικής Ανοιξης του 2011 για τον αραβομουσουλμανικό κόσμο και προ του 2013 σε ό,τι αφορά τις σχέσεις Δύσης-Ρωσίας. Ενας νέος κύκλος συγκρούσεων στην Ουκρανία ή απλά και μόνο η χρεοκοπία και η εξαθλίωση της χώρας, η πραγματική διάσωση της οποίας απαιτεί δεκάδες δισ. ευρώ τα όποια ουδείς μπορεί αλλά και θέλει να τα διαθέσει, θα οδηγήσουν σε νέο κύμα προσφύγων-μεταναστών, με πρώτους σταθμούς την ίδια την Πολωνία και τη Γερμανία, ένα σκηνικό που πολύ εύκολα μπορεί να προκύψει και στις Βαλτικές Χώρες.
Από την ημιτελή ΟΝΕ μέχρι τη ζητούμενη πολιτική ένωση, μέρα με τη μέρα γίνεται φανερό ότι το ημιτελές ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν ανταποκρίνεται στις προκλήσεις των καιρών, δεν μπορεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων τόσο για την επιστροφή στην ανάπτυξη όσο και για τη διαχείριση των παρενεργειών των συγκρούσεων στην Ουκρανία και στον αραβομουσουλμανικό κόσμο. Η ΕΕ και η Ευρωζώνη δεν μπορούν να γυρίσουν την πλάτη τους σε συγκρούσεις που μαίνονται δίπλα τους, δεν μπορούν να υιοθετήσουν στάση Μεγάλης Ελβετίας σε μια στεγανή και αδιαπέραστη από παρενέργειες σταθερότητα. Η επιστροφή σε σταθερή ανάπτυξη στην Ευρωζώνη θα είναι αδύνατη όσο διαιωνίζονται οι συγκρούσεις σε Μέση Ανατολή-Ουκρανία.
kapopoulos@pegasus.gr-
