Ο διάβολος πάντα κρύβεται στις λεπτομέρειες και όταν έχουμε θέσει σετο μικροσκόπιο την τουρκική διπλωματία κα ιτις δράσεις της θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτέρως προσεκτικοί στην διατύπωση των όρων που την περιγράφουν. Η Εισαγωγή αυτή μας βοηθά στο να κατανοήσουμε οτι δεν υπήρξε καμιά επίδειξη δύναμης στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά παράτολμες ενέργειες της Τουρκίας απο το 2007 και ένθεν που φυσικά και συνιστούσαν παραβίαση μείζονος σημασίας του διεθνούς δικαίου
Ταυτόχρονα όμως κατέδειξαν πρώτον την αδυναμία της Άγκυρας να επιτύχει αξιόπιστες συσπειρώσεις σε διεθνές επίπεδο, δεύτερον προκάλεσαν αλυσιδωτές αντιδράσεις που επέτειναν το διπλωματικό της αδιέξοδο και την γεωστρατηγική της απομόνωση τρίτον κατέδειξαν τον φόβο της μπροστά σε ισχυρούς παράγοντες που ενεργοποιούνται στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου τέταρτον κατέδειξαν την απουσία στρατηγικού σχεδιασμού της Άγκυρας δη όταν η κρίση λαμβάνει ευρύτερες διαστάσεις . Αν όλα τα ανωτέρω συνιστούν δυναμική παρουσία της Τουρκίας νοιώθω τυχερός ως Έλληνας - μετά το 1974 αλλά και τα όσα έλαβαν χώρα απο το 1964 και ένθεν σε Ελλάδα και Κύπρο- τα ζώ και τα βιώνω
Για όσους παρακολουθούν το τουρκικό γίγνεσθαι έχει γίνει αντιληπτό πως η συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ σε συνδυασμό με τά όσα η Ελληνική και Κυπριακή πολιτική σκηνή παρήγαγε απο το 1947 και ένθεν της επέτρεψαν να έχει το πάνω χέρι στα Ελληνοτουρκικά. Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ σε στρατιωτικό και παραστρατιωτικό επίπεδο προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας πυροδοτώντας εθνοτικές, πολιτικές,κοινωνικές και θρησκευτικές διαμάχες.Σήμερα η πανισλαμιστές Τούρκοι υπο τον Ταγίπ Ερντογάν αντιλαμβάνονται ότι αποτελεί η συμμετοχή αυτή τροχοπέδη στα νεο-οθωμανικά τους σχέδια .Το σύνολο λοιπόν των Τουρκικών δράσεων έχουν ως στόχο να καταγράψουν επίσημα τις τουρκικές αμφισβητήσεις σε όλα τα επίπεδα σε πολιτικές που περιορίζουν τον ρόλο της Τουρκίας και να αφήσουν το ενδεχόμενο ανοικτό στην κλιμάκωση και την δημιουργία τετελεσμένων στο απώτερο μέλλον .
Την ίδια ώρα οι ΗΠΑ πιέζουν εδώ και χρόνια τους Ευρωπαίους να απεξαρτηθούν από τη ρωσική ενέργεια με το επιχείρημα ότι η ενεργειακή εξάρτηση διαμορφώνει όρους και πολιτικής εξάρτησης. Δεύτερον οι δύο κύριοι πόλοι στην περιοχή ΗΠΑ και Ρωσία και παράλληλα οι ισχυρές περιφερειακές δυνάμεις Ισραήλ, Αίγυπτος, Ιράν σε βασικούς τους σχεδιασμούς συγκρούονται με τις τουρκικές επιδιώξεις. Παραμένει το γεγονός ότι η ενεργειακή στάση της Ρωσίας και του Νοτίου Κουρδιστάν δίνουν δυναμική στον τουρκικό αναθεωρητισμό στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο ,Είναι λυπηρό που αυτό δεν καταγράφεται γιατι και ο Ρωσικός παράγοντας έχει συνεισφέρει τα μέγιστα στο να αποτελεί η Τουρκία εναν κράτος παρίας .Παρόλα αυτά η ελληνική πολιτική σκέψη συνεχίζει να παραγνωρίζει τα αυτονόητα.
Μέχρι πρότινος οι προσδοκίες της Ελλάδας και της Κύπρου οι οποίες βασίζονταν στην απόλυτη υποταγή στις Αμερικανικές βουλές για συνετισμό της Τουρκίας διαψεύσθηκαν οικτρά. Με πρωτοβουλία τρίτων χωρών Ελλάδα και Κύπρος 20 χρόνια μετά εφάρμοσαν τα όσα ο Γιάννος Κρανιδιώτης είχε καταγράψει με την πολιτική του σκέψη και δράση και το αποτέλεσμα ήταν να αντιμετωπίζονται με καλύτερους όρους οι οποίοι δεν προσεγγίζουν την ισότιμη συνεργασία αλλά και απέχουν παρασάγγες απο την υποτέλεια που ζήσαμε μέχρι σήμερα.
Στις αρχές του 2010 ο τότε Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα, Τζέιμς Τζέφρι, είχε χαρακτηρίσει την Τουρκία ως «μια χώρα με φιλοδοξίες Ρολς Ρόις και δυνατότητες Ρόβερ». Φυσικά πολύ πρίν είχε ειπωθεί πως ένα κράτος για να ασκήσει σοβαρή, αξιόπιστη εξωτερική πολιτική η οποία και μακροπρόθεσμα δεν θα φαλκιδεύει τα συμφέροντα του θα πρέπει να έχει επιτύχει το μέγιστο της κοινωνικής συνοχής το βέλτιστο της εθνικής συναίνεσης Δυστυχώς πολλοί παγιδεύτηκαν απο τους ροκ-σταρ της πολιτικής σκηνής απ οτον Μεσούτ Γιλμάζ μέχρι τον Οζάλ.απ οτον Ισμαήλ Τζέμ μέχρι την Τανσού Τσιλέρ, απο τον Ταγίπ Ερντογάν μέχρι τον Αχμέτ Νταβούτογλου.Φυσικά μετά την πτώσητης δημοτικότητας και της παγκόσμια ή περιφερειακής επιρροής τους η λογική επικρατεί πάντα.
Το ωφέλιμο για τον Ελληνισμό είναι πως η Τουρκική μεγαλομανία ακολουθεί αντίστροφη πορεία , όσο μεγαλύτερη είναι η πτώση της επιρροής της Τουρκίας τόσο αυξάνει η μεγαλομανία προκειμένου να κρατήσει ενωμένη την εκλογική βάση στο εσωτερικό της Τουρκίας.Η Μεγαλομανία αυτή όμως πλέον περιορίζεται στο εσωτερικό δεν ασκεί καμιά έλξη στον ισλαμικό και μουσουλμανικό κόσμο
θα πρέπει λοιπόν να ξαναδούμε ως Ελληνες τους κανόνες και τις αρχές βασικών παικτών στο παιχνίδι που παίζεται στην γειτονιά μας. Τις αρχες, τις αξίες τους, τις ιδεες τους, τα σενάρια των μεταξύ τους σχέσεων, τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα τους.Να μην ποντάρει ο Ελληνισμός σε κανένα ηγεμόνα , σε καμιά σύγκρουση, αλλα σε μια σταθερή παγκόσμια ή περιφερειακή ταξη πραγμάτων η οποία εμπεριέχει και περιφερειακούς παίκτες οι οποίοι θα πρέπει να προκαλούν τα λιγότερα δυνατά προβλήματα με την εν γένει δράση τους και συμπεριφορά τους
