Είναι επίσης γνωστό ότι τις προηγούμενες εβδομάδες, η τουρκική αστυνομία σκότωσε δεκάδες Κούρδους διαδηλωτές -ακόμη χειρότερα δε, τα τουρκικά αεροπλάνα (σε αντίθεση με τα αμερικανικά) έβαλαν στόχο τους αντάρτες του ΡΚΚ στο Ιράκ, δηλαδή τους βασικούς συμμάχους των Κούρδων του Κομπάνι. Μετά από όλα αυτά, θα ανέμενε κανείς ότι Ερντογάν και Οτσαλάν θα κήρυτταν νεκρή την ειρηνευτική διαδικασία. Όμως, όχι απλώς δεν το έκαναν, αλλά έστειλαν σήμα ότι προχωρεί κανονικά.
Η μεν Άγκυρα εξέδωσε προχθές σχετική ανακοίνωση, με την οποία δηλώνει προσηλωμένη στις διαπραγματεύσεις και τη λύση. Όσο για τον φυλακισμένο ηγέτη του ΡΚΚ, παρά τις απειλές του, φέρεται να έπαιξε αποφασιστικό ρόλο για να σταματήσουν οι διαδηλώσεις και να κατευνάσει το μένος των συντρόφων του και εκατομμυρίων απλών Κούρδων. Είναι προφανές, ωστόσο, ότι τόσο για τον Ερντογάν όσο και για τον Οτσαλάν (ο οποίος έχει εδώ και καιρό αποκηρύξει τον στόχο της ανεξαρτησίας), αυτό είναι ένα στοίχημα υψηλού ρίσκου. Τόσο επειδή το εθνικό πάθος δεν τιθασεύεται εύκολα, όσο και επειδή στο παιχνίδι αυτό παίζουν και οι Αμερικανοί...
