15 χιλιόμετρα από την ανεξαρτησία Πώς το ΙSIS αφέθηκε να φτάσει ώς τη Μοσούλη για να εμποδίσει τη δημιουργία κουρδικού κράτους.

Του Τζεμίλ Τουράν
Στις 3 Ιουλίου βρέθηκα στο Κοινοβούλιο του Κουρδιστάν όταν ο πρόεδρος Μπαρζανί έκανε δηλώσεις για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, για την ανάγκη διεξαγωγής δημοψηφίσματος -όπως ακριβώς προέβλεπε το Σύνταγμα-, για τη δύναμη του κουρδικού λαού… Η μέρα ιστορική και ένιωθα ευλογημένος που μπορούσα να την ανασαίνω… Η κινητικότητα μεγάλη. Πρέσβεις από όλο τον κόσμο, δεκάδες δημοσιογράφοι και αξιωματούχοι. Ενθουσιασμός αλλά και έντονος προβληματισμός. Μια ανάσα από τη δικαίωση των αγώνων για αυτοδιάθεση, σε ένα όμως εχθρικό περιβάλλον.Εχθρικό πρώτα απ’ όλα από την ιρακινή κυβέρνηση. Η πρωθυπουργία του Νούρι αλ Μαλίκι χαρακτηρισμένη από λάθη, αβλεψίες, φανατισμό, αποκλεισμούς και αναβλητικότητα. Αλλά και στις γύρω περιοχές είχε εκκολαφτεί το αυγό των φανατικών ισλαμιστών και το ΙSIS μεγάλωνε. Το έδαφος του Ιράκ πρόσφορο αφού, όπως έγραφα και στο άρθρο μου «Οι Ταλιμπάν της Μέσης Ανατολής» («Εφ.Συν.» 1-2-2014», η κληρονομιά που άφησε ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν ο διχασμός. Οι σουνίτες οργίαζαν επί των ημερών του και μετά ήρθε η σειρά των σιιτών να πάρουν το αίμα πίσω, αλλά και τις πετρελαιοπηγές. Και οι Κούρδοι μάχονταν για την ελευθερία τους…


Συγκρατημένη ομιλία

Η ομιλία του Προέδρου του Κουρδιστάν ενθουσιώδης και παράλληλα συγκρατημένη. Ολος ο κουρδικός λαός γνώριζε ότι ο κίνδυνος είναι πολύ κοντά, είχαν αρχίσει ήδη να καταφθάνουν τα καραβάνια των προσφύγων από το Ροζαβά της Συρίας (βλέπε άρθρο μου «Κάτι γίνεται στο Ροζαβά», «Εφ.Συν.» 27-2-2014), αλλά ήταν αποφασισμένος να δικαιώσει την προερχόμενη από τα βάθη της αρχαιότητας φήμη του ως σκληροτράχηλου και πολεμικού λαού.

Παντού όπου υπήρχαν Κούρδοι, εκτός από τα υπόλοιπα υποδουλωμένα κομμάτια του Κουρδιστάν -Τουρκία, Συρία, Ιράν- δημιουργήθηκαν επιτροπές υποστήριξης της ανεξαρτησίας του Κουρδιστάν. Τα μηνύματα συμπαράστασης χιλιάδες, ένα πανηγύρι σ’ ένα κράτος που ήταν αποφασισμένο στα σταθεί γερά στα πόδια του.

Η οργάνωση ISIS είχε άλλα σχέδια. Αφού διέλυσε και κατέσφαξε τους Κούρδους του Ροζαβά, προχώρησε προς το Ιράκ. Ο Μπαρζανί ήταν ο πρώτος που προειδοποίησε την ηγεσία της Βαγδάτης ότι οι φανατικοί σουνίτες κατευθύνονται προς τη Μοσούλη και έθεσε στη διάθεσή της τον στρατό του Κουρδιστάν, τους πεσμεργκά. Ο Μαλίκι και η κυβέρνησή του ροκανίζοντας τον χρόνο σε ανούσιες συσκέψεις απέρριψαν τους πεσμεργκά απαγορεύοντας τους μάλιστα να μπουν στη Μοσούλη. Κοντόθωρη πολιτική.

Επί Σαντάμ από τη Μοσούλη, το Κιρκούκ και πολλές άλλες περιοχές είχαν εκδιωχθεί χιλιάδες Κούρδοι σε μια βίαιη ανταλλαγή πληθυσμών, και οι εκτάσεις αυτές αραβοποιήθηκαν. Ομως με το Σύνταγμα του 2005 αποφασίστηκε να γίνει δημοψήφισμα ώστε οι ίδιοι οι λαοί του Ιράκ να αποφασίσουν πού ανήκουν αυτές οι περιοχές – στη Βαγδάτη ή στην αυτόνομη κυβέρνηση;

Η κουρδική κυβέρνηση τόσα χρόνια με υπομονή περίμενε να γίνει το δημοψήφισμα, που όμως ο Μαλίκι και άλλοι Αραβες του Ιράκ το εμπόδισαν, με ή χωρίς προφάσεις. Και δυστυχώς για άλλη μια φορά ο ΟΗΕ, δυτικές χώρες αλλά και οι ΗΠΑ ήταν απλοί θεατές αυτής της συνταγματικής παραβίασης. Ο Μαλίκι ουσιαστικά φοβήθηκε ότι αυτό που εμπόδιζε με τη μη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος θα γινόταν αν δεχόταν τη βοήθεια των πεσμεργκά: θα έπαιρναν τη Μοσούλη οι Κούρδοι. Κι έμεινε αυτή η ιστορική περιοχή χωρίς υποστήριξη και η κατάληψή της από τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους ήταν απλός περίπατος που είχε σε κάθε βήμα βασανισμούς, σφαγές και αποκεφαλισμούς.

Εγκατέλειψαν την πόλη
 Ο ιρακινός στρατός που βρισκόταν στη Μουσούλη ήταν 63 χιλιάδες που όμως δεν πολέμησε παρά μόνο εγκατέλειψε στην τύχη της την πόλη. Χιλιάδες Ιρακινοί στρατιώτες παραδόθηκαν στους πεσμεργκά, οι οποίοι τους φιλοξένησαν και τους μοίρασαν πολιτικά ρούχα ώστε να μπορέσουν με οποιοδήποτε μέσο –φορτηγά, αυτοκίνητα κ.λπ.- όσο γίνεται πιο ασφαλείς να πάρουν τον δρόμο προς τη Βαγδάτη, ο οποίος ελεγχόταν πια από το ISIS.

Γιατί όμως επιδιώχθηκε από τους μουσουλμάνους τρομοκράτες η κατάκτηση της Μοσούλης; Διότι οι Αμερικανοί όταν έφυγαν από το Ιράκ είχαν αφήσει στη Μοσούλη σύγχρονο και βαρύ οπλισμό. Σ’ αυτόν τον «θησαυρό» απέβλεπε η ISIS αλλά και στις πετρελαιοπηγές. Τα ίδια ακριβώς διέθετε και το Κιρκούκ που είχε την ίδια μοίρα. Κι από τη μια μεριά ο πόλεμος και οι βανδαλισμοί για τη δημιουργία του χαλιφάτου και από την άλλη σκληρό εμπόριο στη μαύρη αγορά του μαύρου χρυσού… Τα κέρδη της οργάνωσης ανέρχονταν πλέον σε δισεκατομμύρια.

Η κουρδική κυβέρνηση αποφάσισε να μην περιμένει τη «θέληση» της κυβέρνησης της Βαγδάτης και οι πεσμεργκά μπήκαν στο Κιρκούκ και σε όλες τις άλλες αμφισβητούμενες περιοχές. Τα κοινά σύνορα του Κουρδιστάν με το Ιράκ είναι 1.050 χιλιόμετρα. Αυτή τη στιγμή οι πεσμεργκά ελέγχουν τα 1.035. Ουσιαστικά για τους Κούρδους έχει τελειώσει το θέμα του δημοψηφίσματος. Ολο το Κουρδιστάν -εκτός από τα 15 χιλιόμετρα- είναι ελεύθερο.

Η δολοφονική αγριότητα των φανατικών σουνιτών δεν υποχώρησε ούτε μπροστά στη σημαντική για τους Αραβες πόλη, το Τικρίτ, γενέτειρα του Σαντάμ. (Το όνομα του Ιρακινού δικτάτορα ήταν Σαντάμ ελ Τικρίτι, δήλωνε δηλαδή την καταγωγή, μετά όμως κι επειδή ο ίδιος το θεωρούσε μικρό για το ανάστημά του το έκανε Σαντάμ ελ Χουσεΐν, δηλαδή ο Σαντάμ του Κόσμου.) Οι κάτοικοί του έζησαν την απόλυτη φρίκη: 1.700 σπουδαστές της μεγαλύτερης στρατιωτικής Σχολής του Ιράκ που παραδόθηκαν εκτελέστηκαν επί τόπου. Εκείνες τις ημέρες ήταν που οργάνωση ζαλίστηκε από την επιτυχία του γενοκτονικού σχεδίου της και προχώρησε σε μία κουρδική περιοχή, για πρώτη φορά. Οι συγκρούσεις με τους πεσμεργκά ανελέητες κι από πάνω η ιρακινή αεροπορία που αντί να βομβαρδίζει κατά των τζιχαντιστών, χτυπούσε το μέτωπο του κουρδικού στρατού, «κατά λάθος» όπως απολογήθηκαν αργότερα.

Η επίθεση στη Σεγκάλ
 Ηταν 3 Αυγούστου όταν η Οργάνωση επιτέθηκε στην περιοχή Σεγκάλ. Η ιρακινή αεροπορία ζήτησε από τους πεσμεργκά που αντιστέκονταν να απομακρυνθούν από την περιοχή ώστε να μη γίνει κατά τους βομβαρδισμούς ξανά το ίδιο λάθος. Οι τρεις Κούρδοι αρχηγοί του μετώπου θεώρησαν σωστή τη στρατιωτική πρόταση-διαταγή και τράβηξαν τα στρατεύματά τους. Η ιρακινή αεροπορία δεν βομβάρδισε, δεν εμφανίστηκε καν. Ο δρόμος για την κατάληψη της Σεγκάλ, όπου ζουν οι Κούρδοι Εζιντί εδώ και χιλιάδες χρόνια, είχε ανοίξει για τους φανατικούς μουσουλμάνους. Οι τρεις αρχηγοί απομακρύνθηκαν με απόφαση του Μπαρζανί, αλλά το κακό είχε γίνει.

Σαράντα χιλιάδες άνθρωποι αναζήτησαν καταφύγιο στα βουνά. Και περισσότεροι από 200 χιλιάδες Εζιντί έφυγαν από το Σεγκάλ αφού ως λαός ζούσαν την 73 απόπειρα γενοκτονίας τους. Το Ιρακινό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την 1η Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης, δήλωσε ότι το Ισλαμικό Κράτος έχει ομήρους 2.761 Κούρδους Εζιντί, από τους οποίους το 70% είναι γυναίκες και παιδιά.

Από τις γυναίκες-κορίτσια οι 480 κρατούνται σε μια φυλακή της Μοσούλης που λέγεται Μπαντούς, ενώ άλλα κορίτσια τα πουλούν σε διάφορες αραβικές χώρες σαν σκλάβες. Οι Αραβες το δέχονται, αφού «η θρησκεία επιτρέπει το γάμο με πολλές γυναίκες» όπως δικαιολογήθηκε ένας χότζας. Η κουρδική ηγεσία είναι αποφασισμένη να ελευθερώσει αυτές τις γυναίκες και να τιμωρήσει αυτούς που πούλησαν αλλά κι αυτούς που αγόρασαν.
 • Εζιντί: στα κουρδικά οι Γεζίντι