Καθώς μεγαλώνει ο κατάλογος των θυμάτων από τις χερσαίες επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας -στην παλαιστινιακή πλευρά υπάρχουν ήδη πάνω από 500 νεκροί, στην πλειοψηφία τους άμαχοι, ενώ και οι Ισραηλινοί μετρούν 27 θανάτους (25 στρατιώτες και 2 πολίτες)- δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως ο τερματισμός της εισβολής και των συγκρούσεων μπορεί να επιτευχθεί τις επόμενες ώρες. Κι αυτό διότι, παρά τις εκκλήσεις και παραινέσεις του ΟΗΕ, της Ε.Ε., ακόμη και των ΗΠΑ για εκεχειρία (το επανέλαβε χθες και ο Μπαράκ Ομπάμα), καμία από τις δύο πλευρές δεν δείχνει έτοιμη να κάνει πίσω, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, δήλωσε πως η επίθεση θα συνεχιστεί «όσο χρειάζεται» και μέχρις ότου «αποκατασταθεί η ηρεμία» και σταματήσουν οι επιθέσεις κατά των πόλεων της χώρας του. Είναι δε γεγονός ότι ενθαρρύνεται από το γεγονός ότι η πίεση που του ασκείται από τον αραβικό κόσμο είναι πολύ μικρότερη σε σχέση με προηγούμενες φορές, καθώς μετά τη δραματική τροπή που έχει πάρει σε πολλές χώρες η «Αραβική Άνοιξη», πολλά καθεστώτα (με πρώτους και καλύτερους, φυσικά, τους στρατηγούς της Αιγύπτου) φοβούνται τους ισλαμιστές όπως... ο διάολος το λιβάνι και αποφεύγουν οποιαδήποτε ενέργεια ή δήλωση θα μπορούσε να εκληφθεί ως στήριξη προς τη Χαμάς.
ΔΕΝ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΕΙ
H οργάνωση, από την άλλη πλευρά, δεν είναι διατεθειμένη να συνθηκολογήσει, ειδικά μετά τις επιτυχίες που έχει καταγράψει σε στρατιωτικό επίπεδο. Είναι ενδεικτικό ότι ήδη έχει προκαλέσει στους Ισραηλινούς συνολικά μεγαλύτερες απώλειες από τις δύο τελευταίες φορές που εισέβαλαν στη Γάζα, το 2008-'09 και το 2012, ενώ από χθες ισχυρίζεται πως έχει συλλάβει ένα στρατιώτη, του οποίου έδωσε στη δημοσιότητα τα στοιχεία και την ταυτότητα, χωρίς να τα συνοδεύσει από φωτογραφία. Μάλιστα, οι ηγέτες της φαίνεται πως ελπίζουν ότι εάν καταφέρουν να προβάλουν σθεναρή αντίσταση στους Ισραηλινούς, θα πετύχουν με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια -ακολουθώντας, πρακτικά, το πρότυπο της Χεζμπολάχ κατά τη διάρκεια και μετά την ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο, το 2006.
Αφενός, θεωρούν ότι θα καταφέρουν να επιβάλουν de facto την ηγεμονία της Χαμάς στα παλαιστινιακά εδάφη, σε βάρος της Φατάχ και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, που ελέγχουν τη Δυτική Όχθη -κάτι που έχει μεγάλη σημασία, σε μια περίοδο που οι δύο πλευρές έχουν προσχωρήσει σε σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας, με στόχο τη διεξαγωγή εκλογών.
Και αφετέρου, θεωρούν πως έτσι θα αποκτήσουν πολύ μεγαλύτερη αίγλη και θα αναβαθμίσουν τον ρόλο τους στις τάξεις των Αράβων και γενικότερα του μουσουλμανικού κόσμου -όπου «λάμπει» και πάλι το αστέρι του Τούρκου πρωθυπουργού, Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος το περασμένο Σάββατο παρομοίασε τις πράξεις του εβραϊκού κράτους με εκείνες των ναζί.
Σε κάθε περίπτωση, σε διπλωματικό επίπεδο, πολλά θα κριθούν από τις διαπραγματεύσεις που θα έχει ο Τζον Κέρι, ο οποίος μεταβαίνει στην Αίγυπτο. Το καθεστώς του Καΐρου -που μετά την ανατροπή των Αδελφών Μουσουλμάνων, έχει κάνει βήματα απομόνωσης της Χαμάς- φέρεται να ετοιμάζει μια νέα εκδοχή ενός ειρηνευτικού σχεδίου που είχε παρουσιαστεί πρόσφατα και είχε ουσιαστικά απορριφθεί.