Για μια ακόμα φορά οι εσωτερικές διαμάχες φαίνεται να
υπονομεύουν τις φιλοδοξίες των Κούρδων του Ιράκ για κάτι περισσότερο από
το απλό καθεστώς αυτονομίας. Στις 11 Ιουλίου πιστές στον πρόεδρο
Μπαρζανί και το Κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα του (KDP: Kurdish Democratic
Party) δυνάμεις, κατέλαβαν τις πετρελαιοπηγές του Κιρκούκ και του Μπαΐ
Χασάν, χωρίς την έγκριση του Κούρδου κυβερνήτη του Κικρούκ, Ντζμαντίν
Καρίμ, ο οποίος ανήκει στην Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK:
Patriotic Union of Kurdistan)…
ΠΗΓΗ: STRATFOR
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Η κίνηση του Μπαρζανί αποτέλεσε πρόκληση έναντι των Κούρδων αντιπάλων του στο ανατολικό Ιράκ. Η περιοχή του Κιρκούκ βρισκόταν υπό την επιρροή του ασθενή Κούρδου προέδρου του Ιράκ, Τζαλάλ Ταλαμπανί, επικεφαλής της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν. Βασική αιτία διαμάχης μεταξύ των δύο κουρδικών οργανώσεων είναι η προσέγγιση του Μπαρζανί με την Τουρκία.
Η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν εξακολουθεί να φλερτάρει με την ιδέα της κουρδικής ανεξαρτησίας και η κατοχή του Κιρκούκ θα έδινε στο κόμμα αυτό την υπεροχή, έναντι του Μπαρζανί. Η δε ανάπτυξη δυνάμεων του Μπαρζανί στο Κιρκούκ αποτελεί ανοιχτή πρόκληση.
Παρόλα αυτά, μέχρι στιγμής, η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν αποφεύγει να κλιμακώσει την ένταση. Τα δύο κουρδικά κόμματα, έχουν σοβαρότερα ζητήματα να αντιμετωπίσουν άμεσα, όπως να αντιμετωπίσουν την σουνιτική τρομοκρατία και να εξασφαλίσουν τη διαδοχή Ταλαμπανί από Κούρδο και πάλι πρόεδρο.Το ερώτημα ποιος ελέγχει το Κιρκούκ και τις πετρελαϊκές υποδομές του ίσως είναι το ζήτημα που θα αναζωπυρώσει τη διαμάχη μεταξύ των κουρδικών παρατάξεων. Η Βαγδάτη και οι σιίτες σύμμαχοί της (Ιράν), επιθυμούν να περιορίσουν την κουρδική αυτονομία και να περιορίσουν τον κουρδικό μεγαλοϊδεατισμό.
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Η κίνηση του Μπαρζανί αποτέλεσε πρόκληση έναντι των Κούρδων αντιπάλων του στο ανατολικό Ιράκ. Η περιοχή του Κιρκούκ βρισκόταν υπό την επιρροή του ασθενή Κούρδου προέδρου του Ιράκ, Τζαλάλ Ταλαμπανί, επικεφαλής της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν. Βασική αιτία διαμάχης μεταξύ των δύο κουρδικών οργανώσεων είναι η προσέγγιση του Μπαρζανί με την Τουρκία.
Η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν εξακολουθεί να φλερτάρει με την ιδέα της κουρδικής ανεξαρτησίας και η κατοχή του Κιρκούκ θα έδινε στο κόμμα αυτό την υπεροχή, έναντι του Μπαρζανί. Η δε ανάπτυξη δυνάμεων του Μπαρζανί στο Κιρκούκ αποτελεί ανοιχτή πρόκληση.
Παρόλα αυτά, μέχρι στιγμής, η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν αποφεύγει να κλιμακώσει την ένταση. Τα δύο κουρδικά κόμματα, έχουν σοβαρότερα ζητήματα να αντιμετωπίσουν άμεσα, όπως να αντιμετωπίσουν την σουνιτική τρομοκρατία και να εξασφαλίσουν τη διαδοχή Ταλαμπανί από Κούρδο και πάλι πρόεδρο.Το ερώτημα ποιος ελέγχει το Κιρκούκ και τις πετρελαϊκές υποδομές του ίσως είναι το ζήτημα που θα αναζωπυρώσει τη διαμάχη μεταξύ των κουρδικών παρατάξεων. Η Βαγδάτη και οι σιίτες σύμμαχοί της (Ιράν), επιθυμούν να περιορίσουν την κουρδική αυτονομία και να περιορίσουν τον κουρδικό μεγαλοϊδεατισμό.
Η
κουρδική εσωτερική διαμάχη έδωσαν την ευκαιρία σε Βαγδάτη και Τεχεράνη,
να σπείρουν τη διχόνοια μεταξύ των Κούρδων. Με δεδομένους τους ισχυρούς,
ιστορικούς δεσμούς της Πατριωτικής Κουρδικής του Κουρδιστάν με την
Τεχεράνη (και σε μικρότερο βαθμό με τη Βαγδάτη), οι δύο αυτές σιιτικές
δυνάμεις θα επιχειρήσουν να διευρύνουν την απόσταση μεταξύ των δύο
κουρδικών παρατάξεων, ανατρέποντας τις φιλοδοξίες του Μπαρζανί.
