21 Ιουνίου 2014

Ο «κόκκινος Δράκος» σε φόντο γαλανόλευκο

Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές το πρωθυπουργικό αεροσκάφος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας θα έχει εισέλθει στο ελληνικό FIR και ο Λι Κετσιάνγκ θα κοιτά το ελληνικό αρχιπέλαγος και τους νησιωτικούς σχηματισμούς μας. Η πρώτη ελληνική «επίθεση» γοητείας θα έχει πραγματωθεί.Ο Κινέζος πρωθυπουργός είναι ένας δυναμικός πολιτικός που έχει δοκιμαστεί επιτυχώς σε διάφορες κρατικές θέσεις ευθύνης. Ο πατέρας του ήταν τοπικός αξιωματούχος στην επαρχία Ανχουί της ανατολικής Κίνας.


 Επέλεξε να σπουδάσει Νομική στο πανεπιστήμιο του Πεκίνου, όπου κατέλαβε τη θέση του προέδρου του φοιτητικού συμβουλίου, και στη συνέχεια να κάνει διδακτορικά στα οικονομικά. Γίνεται γραμματέας της Κομμουνιστικής Νεολαίας του πανεπιστήμιου του Πεκίνου, ενώ λίγα χρόνια μετά αναλαμβάνει τη θέση του πρώτου γραμματέα της νεολαίας, παραμένοντας εκεί για πέντε χρόνια (1993-1998). Στα 43 του διορίζεται κυβερνήτης της επαρχίας Χενάν στην κεντρική Κίνα, όπου εφάρμοσε ενεργητικές πολιτικές αύξησης του ΑΕΠ, με κύριο βάρος στην αύξηση του εμπορίου. Η επιτυχημένη θητεία του εκεί τον οδήγησε στη θέση του επικεφαλής του κόμματος στην επαρχία Λιαονίνγκ, στη βορειοανατολική Κίνα, υλοποιώντας το σχέδιο «Πέντε σημεία σε μια Γραμμή», κατά το οποίο συνέδεσε τα πέντε κύρια λιμάνια της επαρχίας, αυξάνοντας την ποσότητα των εμπορικών ροών και τοποθετώντας τα στον χάρτη των παγκόσμιων εμπορικών Hub. Στις 15 Μαρτίου 2013 ο Λι Κετσιάνγκ εξελέγη από το 12ο Εθνικό Συνέδριο του Λαού στη θέση του πρωθυπουργού, ενώ, σύμφωνα με τη γνωστή λίστα του περιοδικού «Forbes» για το 2013, ήταν ο 14ος πιο ισχυρός άνθρωπος στον πλανήτη.

Ο Λι Κετσιάνγκ, που θα περπατήσει σε λίγο στο κόκκινο χαλί του αεροδιαδρόμου του «Ελευθέριος Βενιζέλος», μόνο τυχαίος δεν είναι. Και ασφαλώς αποτελεί μεγάλη επιτυχία για την Ελλάδα η έλευσή του, που πρέπει να αξιοποιηθεί καταλλήλως ώστε να ανοίξει η αγορά της Κίνας για εξαγωγές στο λάδι, στο κρασί και στο μάρμαρο, να εδραιωθεί η αύξηση του τουριστικού κύματος, αλλά και να πειστεί η χώρα του δράκου να επενδύσει στους τομείς των ναυτιλιακών υποδομών και των μονάδων παραγωγής τεχνολογικών αγαθών οικιακής χρήσης, όπου η Κίνα ανταγωνίζεται πλέον τα μεγαθήρια ΗΠΑ, Γερμανία και Ιαπωνία.

Η θέση μας στον πυρήνα του δυτικού κόσμου είναι αδιαμφισβήτητη, όχι μόνο γιατί από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου μέχρι σήμερα ουδέποτε αμφισβητήθηκε εσωτερικά ο προσανατολισμός αυτός, αλλά και γιατί η Ελλάδα κερδίζει σημαντικά φορτία ισχύος, κύρους και γοήτρου από αυτή την ορθολογική τοποθέτηση και επιλογή. Η υπεραξία όμως της Ελλάδας στον τομέα της ήπιας ισχύος μπορεί να αξιοποιηθεί σε πολιτικές αιχμής, ώστε να κερδίσουμε από τη διάθεση της Κίνας να αποκτήσει επιχειρηματικά και εμπορικά ερείσματα στην Ευρώπη, ενώ θα άξιζε τα ελληνικά πανεπιστήμια με ίδιες προσπάθειες να ανοίξουν την αχανή αγορά των Κινέζων φοιτητών σε επίπεδο μεταπτυχιακών σπουδών.

Σε μια χρονική καμπή κατά την οποία η Ελλάδα χρειάζεται να ανακαλύψει επιπλέον ερείσματα στη διεθνή σφαίρα αλλά και πηγές παραγωγής πρωτογενούς πλούτου, η επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού αποτελεί μια κομβική εξέλιξη που μπορεί να φέρει τα δύο κράτη σε θετική ώσμωση.

Ο πραγματικός Βορράς μας σε επίπεδο Υψηλής Στρατηγικής δείχνει ορθώς Δύση, αλλά η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να πει «όχι» σε σημαντικές εμπορικές και οικονομικές ευκαιρίες, από όπου κι αν αυτές προέρχονται. Πόσο μάλλον όταν είναι πιθανό μέσα από την επίτευξη μιας αποδοτικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Κίνας η Αθήνα να εφεύρει για τον εαυτό της άλλον ένα στρατηγικό ρόλο επ' ωφελεία της διεθνούς θέσης μας, αυτόν του κόμβου επικοινωνίας μεταξύ του συμμάχου μας (ΗΠΑ) και της Κίνας· έναν ρόλο που εδραιώνεται από τη σημαντική γεωγραφική τοποθέτησή μας στην ανατολική Μεσόγειο αλλά και από τα δεδομένα της διεθνοπολιτικής διεργασίας που γεννά η πολυπολική συστημική ώσμωση.

Σπύρος Ν. Λίτσας