Ας θυμηθούμε απλώς τα δύο πιο πρόσφατα επιτεύγματα της ρωσικής διπλωματίας, τον Φλεβάρη του 1994, όταν ο νυν πρέσβης στον ΟΗΕ Τσούρκιν έπειθε τους Σερβοβόσνιους να αποσύρουν τα βαρέα όπλα δίπλα από το Σεράγεβο και ματαίωνε τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ και τον Σεπτέμβριο του 2013 όταν ο Πούτιν έπειθε τον Ασαντ να παραδώσει το χημικό του οπλοστάσιο και ματαίωνε αμερικανικά εναέρια χειρουργικά πλήγματα.
Χθες ο Πούτιν πιστώθηκε με τη μη αμφισβητήσιμη πρόθεση εκτόνωσης της κρίσης και εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης, έδωσε στην ήδη διαφοροποιημένη από τις ΗΠΑ Γερμανία το κίνητρο να διαδραματίσει μεσολαβητικό ρόλο και ταυτόχρονα κατέστησε υψηλού κόστους τη γραμμή της σύγκρουσης που ακολουθούν η Ουάσιγκτον και το απερίγραπτο δίδυμο Τουρτσίνοφ και Γιατσενιούκ στο Κίεβο.
Θα υποχωρήσουν ή όχι το Κίεβο και η Ουάσιγκτον στην παραχώρηση διευρυμένης αυτονομίας στην Ανατολική Ουκρανία; Αν όχι θα χρεωθούν την παλινδρόμηση στον εμφύλιο πόλεμο και θα νομιμοποιήσουν τόσο την αποχή της Ανατολικής Ουκρανίας από την προεδρική εκλογή της 25ης/5 όσο και την επάνοδο στα σύνορα των ρωσικών δυνάμεων.
Σε κάθε περίπτωση, όποια τροπή και αν πάρουν τα γεγονότα, η ενότητα της Δύσης κατά της ρωσικής επιθετικότητας θα έχει βαριά τραυματιστεί και η αμερικανική προσπάθεια επανόδου σε ηγεμονικό ρόλο στην Ευρώπη θα κινδυνεύσει να γίνει μπούμερανγκ, με βαριές συνέπειες για τη διατλαντική σχέση.
Είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι η χθεσινή κίνηση Πούτιν ταιριάζει γάντι με τις πρωτοβουλίες του ΥΠΕΞ της Γερμανίας Σταϊνμάγιερ και αναδεικνύει εκ των υστέρων ως καθοριστικής σημασίας τις συνεχείς τηλεφωνικές διαβουλεύσεις του ισχυρού άνδρα του Κρεμλίνου με την καγκελάριο Μέρκελ.
Ο Πούτιν είναι βέβαιο ότι ελέγχει πλήρως την τοπική ηγεσία στην Ανατολική Ουκρανία. Οι ΗΠΑ μπορεί να ελέγχουν το μέλος της scientology Τουρτσίνοφ και τον βαπτιστή Γιατσενιούκ, τι γίνεται όμως με τους νεοναζί του Δεξιού Τομέα;
kapopoulos@pegasus.gr-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
