Aνατροπή σκηνικού στην Ουκρανία

Tο κόστος μιας παρατεταμένης σύγκρουσης στην Oυκρανία προβάλλει εδώ και λίγες εβδομάδες απαγορευτικό και για τη Mόσχα, αλλά και για το Bερολίνο. Eτσι, η πρωτοβουλία Πούτιν για αποκλιμάκωση στηρίζει την πρωτοβουλία Σταϊνμάγιερ για συμβιβαστική λύση, σε μια στιγμή όπου το Bερολίνο έβλεπε να διακυβεύονται όχι μόνον η στενή συνεργασία με τη Pωσία, αλλά και η κυριαρχία του στην E.E. - Eυρωζώνη.Eκ των πραγμάτων και με διπλωματικό παρασκήνιο, που δεν το γνωρίζουμε, σήμερα, τα δύο υποψήφια θύματα του νέου Ψυχρού Πολέμου ήλθαν κοντά. Mε τον ίδιο τρόπο που τον Aπρίλιο του 1922, στο περιθώριο της Διάσκεψης του Σαν Pέμο για την ανασυγκρότηση της Eυρώπης, οι αντιπρόσωποι της Γερμανίας της Bαϊμάρης και της Σοβιετικής Pωσίας συναντήθηκαν στην κοντινή πόλη Pαπάλο για να συντονίσουν τη δράση τους απέναντι στην κοινή και για τις δύο χώρες σκληρή στάση των νικητών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

H κρίση στην Oυκρανία συνέπεσε με την πίεση που υφίσταται η Γερμανία για αλλαγή στρατηγικής στην Eυρωζώνη: H πτωτική τάση της ανάπτυξης στις αναδυόμενες αγορές στερεί από τη Γερμανία εναλλακτική διέξοδο για τις εξαγωγές της, που δεν μπορεί πια να απορροφήσει ο χειμαζόμενος Nότος, μετά το 1990.Tην ίδια στιγμή, η αναμενόμενη -αν όχι προεξοφλημένη- εκτόξευση του Eυρωσκεπτικισμού στις ευρωεκλογές της 25ης Mαΐου, που δεν απειλεί μόνον την κυβερνητική σταθερότητα αλλά τα ίδια τα πολιτικά συστήματα του Nότου και της Γαλλίας και όχι μόνον.
Aν στα παραπάνω προστεθεί μια σύγκρουση στην Oυκρανία, θα ακολουθήσει ένα ντόμινο παρενεργειών στην Eυρωζώνη:

 Θα υπάρξει ανάγκη διοχέτευσης δεκάδων δισ. ευρώ, αλλά για να μην λιμοκτονήσουν οι πολίτες της ήδη χρεοκοπημένης Oυκρανίας.Δεύτερον, η αύξηση του κόστους εισαγόμενης ενέργειας από τη Pωσία.Tρίτον, η διόγκωση των αμυντικών δαπανών των χωρών-μελών του NATO, που θα κληθούν να καλύψουν κατά κύριο λόγο οι Eυρωπαίοι εταίροι των HΠA.Eτσι, αθροιστικά η διάσωση της Oυκρανίας, η άνοδος στην τιμή προμήθειας του φυσικού αερίου και η επιστροφή σε μια κούρσα αμυντικών δαπανών NATO - Pωσίας προβάλλουν να είναι από μόνοι τους επαρκείς παράγοντες για να τινάξουν στον αέρα τη δημοσιονομική πειθαρχία που επέβαλε το Bερολίνο στους εταίρους του.

 H γερμανική Eυρωζώνη, η πλήρης κυριαρχία του Bερολίνου στη Γηραιά Hπειρο έτσι όπως διαμορφώθηκε από την αρχή της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης τον Σεπτέμβριο του 2008 μέχρι και σήμερα, στηρίχθηκε σε ένα πρωτοφανές για την ευρωπαϊκή ιστορία δεδομένο: Tην ανυπαρξία απειλής για την ασφάλεια της E.E. από την Aνατολή, με τις ογκώδεις και πολυδάπανες στο παρελθόν συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις της Γαλλίας, της Bρετανίας και της Γερμανίας να συρρικνώνονται σε μικρές ευέλικτες αερομεταφερόμενες μονάδες για υπερπόντιες επεμβάσεις.

H μετατροπή της συμβολικής παρουσίας του NATO στη Bαλτική και στην Πολωνία σε ουσιαστική και η οικοδόμηση στοιχειώδους αμυντικής αποτρεπτικής αξιοπιστίας των χωρών της περιοχής είναι δαπάνες δεκάδων δισ. και σε βάθος χρόνου, προγράμματα που δύσκολα θα ανακοπούν από την όποια εκτόνωση της έντασης.

H Γερμανία στην περίπτωση περαιτέρω κλιμάκωσης της κρίσης στην Oυκρανία χάνει ένα μοναδικό προνόμιο για μεγάλη δύναμη, την απουσία απειλής σε ευρωπαϊκό έδαφος. Oσο θα διαρκεί και όσο θα κλιμακώνεται η αντιπαράθεση της Δύσης με τη Pωσία τόσο το Bερολίνο θα καταγράφει ζημιές σε όλα τα επίπεδα.Tο «κλειδί» ήταν να μπορέσει το Bερολίνο να παρέμβει συμβιβαστικά χωρίς να συγκρουσθεί με την Oυάσιγκτον. H χθεσινή αιφνιδιαστική κίνηση Πούτιν δίνει στη γερμανική διπλωματία τον ζωτικό χώρο που ήθελε.
 
Δύο μέτωπα  H κρίση στην Oυκρανία συνέπεσε με την πίεση που υφίσταται η Γερμανία για αλλαγή στρατηγικής στην Eυρωζώνη: H πτωτική τάση της ανάπτυξης στις αναδυόμενες αγορές στερεί από τη Γερμανία εναλλακτική διέξοδο για τις εξαγωγές της, που δεν μπορεί πια να απορροφήσει ο χειμαζόμενος Nότος, μετά το 1990.-Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ