18 Απριλίου 2014

Η αρμενική τραγωδία στο Kessab

Με τον Μάριο Δημητρίου-Ένα μήνα μετά που οι αντικαθεστωτικοί μαχητές της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας», κατέλαβαν τη χριστιανική πόλη Kessab της Συρίας, στα σύνορα με την Τουρκία, δολοφόνησαν ανθρώπους και λεηλάτησαν καταστήματα και σπίτια Αρμενίων κατοίκων, όπως και τις τρεις εκκλησίες της περιοχής, η Κυπριακή Δημοκρατία αντέδρασε με έντονο τρόπο, σε μιαν από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ύψωσε τη φωνή της για όσα συμβαίνουν στη συριακή κόλαση, έξω ακριβώς από την πόρτα μας.

Χθεσινή ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «η Κύπρος αποδοκιμάζει τις συνεχιζόμενες θηριωδίες που λαμβάνουν χώραν στη Συρία, ως αποτέλεσμα του τριετούς εμφύλιου πολέμου και καταδικάζει απερίφραστα τις άγριες επιθέσεις εξτρεμιστικών ομάδων, όπως τα πρόσφατα περιστατικά βίας στη συριακή πόλη Kessab, που οδήγησαν στον αναγκαστικό εκτοπισμό εκατοντάδων οικογενειών Αρμενίων».

Σε αυτό το πλαίσιο, προσθέτει, «εκφράζουμε τη βαθιά ανησυχία μας για το μέλλον των θρησκευτικών μειονοτήτων στη Συρία, ιδιαίτερα για τη χριστιανική κοινότητα, που στοχοποιείται αποκλειστικά και μόνο λόγω των θρησκευτικών της πεποιθήσεων».

Παρόλο που, προσωπικά, έχω μια σταθερή, αντικαθεστωτική προσέγγιση της συριακής τραγωδίας, πολύ πριν ξεσπάσει ο εμφύλιος πόλεμος, αφού θεωρώ υπεύθυνη γι’ αυτήν την τραγωδία, τη βάρβαρη καταπίεση που το καθεστώς Άσαντ ασκούσε για δεκαετίες σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του συριακού λαού, αναγνωρίζω ότι κάποιες ομάδες ισλαμιστών αντιπάλων του καθεστώτος αποδεικνύονται… ισάξιές του, σε δολοφονική ευρηματικότητα και ανελέητη βιαιότητα.

Είναι γεγονός ότι η χριστιανική κοινότητα της Συρίας, μεταξύ αυτών και οι Αρμένιοι, που θεωρούνται από τους αντικαθεστωτικούς ως υποστηρικτές και «σύμμαχοι» της αιματοβαμμένης οικογένειας Άσαντ, είναι εδώ και τρία χρόνια θύματα συστηματικής στοχοποίησης από φανατικούς ισλαμιστές αντάρτες, Σύρους, αλλά και ξένους, που προσπαθούν να ανατρέψουν το καθεστώς.

Ολόκληροι χριστιανικοί πληθυσμοί, άμαχοι και γυναικόπαιδα, όπως στην περίπτωση των Αρμενίων του Kessab, παρόλο που παρέμειναν ουδέτεροι και απέφυγαν να εμπλακούν άμεσα, στρατιωτικά ή πολιτικά, στον εμφύλιο πόλεμο, στο πλευρό του ενός ή του άλλου, έχουν υποστεί αδικαιολόγητες επιθέσεις από τους ακραίους ισλαμιστές, στη βάση της εθνικής τους καταγωγής και της θρησκευτικής τους πίστης. Μόνο και μόνο ότι οι νεαροί Αρμένιοι υπηρετούν υποχρεωτικά στον συριακό στρατό, είναι αρκετό «ενοχοποιητικό» στοιχείο για τους ισλαμιστές.

Στην τραγική περίπτωση του Kessab, οι άμαχοι Αρμένιοι που δεν πιάστηκαν όμηροι και δεν εκτελέστηκαν επί τόπου, έσπευσαν να εγκαταλείψουν την πόλη τους (περίπου 2 χιλιάδες από αυτούς) και να καταφύγουν στη Λατάκεια, υπό την προστασία του συριακού στρατού. Εκατοντάδες Αρμένιοι που είχαν καταφύγει στο Kessab, προερχόμενοι από το ισοπεδωμένο από τον εμφύλιο, Χαλέπι (Aleppo), έγιναν πρόσφυγες για δεύτερη φορά μέσα σε 1-2 χρόνια και πήγαν και αυτοί στη Λατάκεια.

Η προσφυγοποίηση, βέβαια, δεν είναι άγνωστη τραγωδία για τον αρμενικό λαό. Αρκεί να αναφέρω ότι η πλειοψηφία των κατοίκων του Kessab είναι απόγονοι εκείνων που επιβίωσαν της ιστορικής Πολιορκίας της Αντιόχειας τον 13ο και 14ο αιώνα και βρήκαν καταφύγιο στην περιοχή αυτή, κυνηγημένοι από τους Οθωμανούς. Περισσότεροι Αρμένιοι κατέφυγαν στο Kessab, στη διάρκεια της Γενοκτονίας από τους Τούρκους, το 1915.

Ο τουρκικός παράγοντας φαίνεται να είναι σήμερα δραστικός και αποφασιστικός, για τη διαμόρφωση αυτής της νέας, «μικρής» αρμενικής καταδίωξης στη Συρία, μόλις δύο χιλιόμετρα από το τουρκικό έδαφος, απ' όπου μπαινοβγαίνουν στη σπαρασσόμενη χώρα οι αντι-χριστιανοί ισλαμιστές…
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/eks-aformis/119080