Το παράδοξο των διεθνών παρεμβάσεων στην Ελλάδα

Σχόλιο στο άρθρο του Σάββα Καλεντερίδη στην Εφημερίδα Δημοκρατία
 H Πολύμορφη και πολυεπίπεδη κρίση που μαστίζει την κοινωνία μας δεν είναι τωρινό φαινόμενο, αποτελεί απόρροια βαθιάς ιστορικής διεργασίας, η κρίση στον οικονομικό τομέα - διττή κρίση χρέους σε συνδυασμό με τα δομικά και διαρθρωτικά της Ελληνικής οικονομίας- αποτελεί μια μόνο πτυχή της .  Η δε κοινωνική ανισότητα και η φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού έλαβε ιδιαίτερη δυναμική τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της διεθνούς οικονομική ύφεσης όμως προϋπήρχαν ως δομικά στοιχεία μιας καχεκτικής δημοκρατίας όπου ο πλούτος και η ισχύς συγκεντρώνονταν στα χέρια ορισμένων ελίτ .

Η Δεξιά επικράτησε στον εσωτερικό ιδεολογικό πόλεμο ή εμφύλιο σε στρατιωτικό επίπεδο. Σε επίπεδο Κοινωνίας δεν διέθετε ποτέ την απαιτούμενη Ηγεμονία, βασίστηκε λοιπόν στην εκτροπή της λαϊκής εντολής μέσω παρακρατικών μηχανισμών όπου το Νεοφασιστικό κίνημα δέσποζε. Κατά συνέπεια προκειμένου δεξιές ελίτ να διατηρήσουν τα προνόμια τους πέτυχαν την οικοδόμηση υπόγειων διαδρομών επικοινωνίας μεταξύ Ακροδεξιάς-Νεοφασιστικού κινήματος και σκληροπυρηνικής δεξιάς. Προκειμένου να μείνει η συνεργασία αυτή σε λανθάνουσα μορφή εφευρέθηκαν  διάφορες  υπερπατριωτικές και υπερεθνικές πολιτικές και κοινωνικές στάσεις και συμπεριφορές.

Το γεγονός πως η εξουσία μεταβιβάστηκε απο την δικτατορία των συνταγματαρχών στην Ελληνική Δεξιά προκειμένου ο ΑμερικανοΑγγλικός παράγοντας να μην απωλέσει την Ελλάδα ως χώρα προτεκτοράτο και μαζί  και ότι πιο σαθρό είχε παράγει η μεταμφυλιακή Ελλάδα, το γεγονός πως ο επαρχιωτισμός της Ελληνικής Δεξιάς ματαίωσε εν την γενέσει την προσπάθεια εξευρωπαϊσμού της, έφεραν τον λαϊκιστή Ανδρέα Παπανδρέου στην Εξουσία  ο οποίος και εξέφρασε μια κοινωνία δυναστευόμενη σε όλα τα επίπεδα της. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. στην συνέχεια έπραξαν τα όσα ήταν αναγκαία για να έρθει η κοινωνία μας σήμερασο χείλος του γκρεμού και πριμοδότησαν με το κλίμα αγανάκτησης τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η Ιστορία του Νεοφασιστικού κινήματος στην Ελλάδα που χάνεται  στις σχέσεις με το Ιταλικό Νεοφασιστικό Κίνημα ,στην Κόκκινη Προβιά έχει δείξει πως το μόρφωμα της απο εκτελεστικός της βραχίονας γίνεται αιχμή του δόρατος μέχρι να ανακληθεί όταν πλέον καταστεί επικίνδυνο εξαιτίας της αυτονόμησης του.Επαλήθευση του κανόνα και απο το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής και όχι Χρυσή Αυγή ή σοβαρός πολιτικός χώρος όπως ορισμένοι διατείνονται.




Για τα σενάρια ανάμειξης του Ισραήλ και των ΗΠΑ στην καταστολή της νεοφασιστικής Χρυσής Αυγής  έχω να αντιπαρατάξω την εύλογη απορία; Έπρεπε να υπάρξει ξένη παρέμβαση για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος ή οι ιδιοκτήτες με τρόπο εύσχημο απέσυραν τους υπαλλήλους τους από την διατεταγμένη υπηρεσία; Τα όσα συνέβησαν με την Γκλάντιο και τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, τα όσα συνέβησαν στον ακροδεξιό και νεοφασιστικό πολιτικό χώρο στην μεταπολίτευση και μετά, με κάνουν ιδιαίτερα υποψιασμένο για το δεύτερο σενάριο.

Φυσικά δεν θα περίμενα να δώ γραμμένο το πολιτικό ήθος και ύφος Μπαλτάκου ο οποίος συνεχίζει με αποκαλύψεις να εμπλέκει και άλλους πολιτικούς αστέρες της Ν.Δ. σε υπόγειες διαπραγματεύσεις. Είναι μια πολιτική ντρίπλα η ανάσυρση Ρουπακιώτη προκειμένου να περάσει στα ψιλά ή ιστοράία αυτή.Σε μια κοινωνία ως η Ελληνική σήμερα, σταθερός πολιτικός παράγοντας και χώρος δεν υφίσταται άλλωστε η Ν.Δ. στις πρώτες βουλευτικές εκλογές Μαΐου 2012 έλαβε ποσοστό 20% και συγκυβερνά σήμερα με το ΠΑΣΟΚ διαθέτοντας ποσοστό κάτω του 40% και ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία να μην το ξεχνάμε και έπονται τα καλύτερα. Προκειμένου λοιπόν να υπάρξει Ηγεμονία της Ν.Δ. και να αποτυπωθεί σε εκλογικό επίπεδο φρόνιμο θα είναι να σχοληθούν οι όποιοι παροικούντες εν τη Ιερουσαλήμ  πρώτιστα με το πως θα βελτιωθεί η καθημερινότητα του Ελληνικού λαού, πως θα ξεπληρωθεί το εξωτερικό χρέος, πως θα υπάρξει ένα νέο παραγωγικό οικονομικό μοντέλο και πως θα θωρακιστεί το δημοκρατικό μας πολίτευμα με την ενίσχυση των ποιοτικών του χαρακτηριστικών.