Η ταυτόχρονη αγιοποίηση από τον Πάπα Φραγκίσκο των
προκατόχων του, του Ιωάννη του 23ου και του Ιωάννη Παύλου του 2ου, δεν
είναι συμπτωματική: Ο πρώτος συμβολίζει τον εκσυγχρονισμό της Εκκλησίας,
την προσέγγιση του Χριστιανισμού με τα κινήματα κοινωνικής
απελευθέρωσης και ο δεύτερος τη συντηρητική αναδίπλωση και τη στράτευση
και την καταλυτική συμμετοχή στον πόλεμο κατά του Κομμουνισμού.Και οι δύο μαζί,
παρά τα διαμετρικά αντίθετα στίγματά τους, με την ταυτόχρονη ανακήρυξή
τους σε αγίους, είναι ένα μήνυμα του σημερινού Προκαθήμενου της
Καθολικής Εκκλησίας για το πολιτικό παρόν του Βατικανού στο πολιτικό
γίγνεσθαι.Σήμερα, η πρόκληση είναι μεγάλη, καθώς πέραν κάποιων μειοψηφικών εξωκοινοβουλευτικών ομάδων το κήρυγμα κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής της Εκκλησίας έχει το προνόμιο να είναι ο μόνος βαρύνων αντίλογος στην ανάλγητη και συνθλιπτική λογική της διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη, αλλά και στην ανεξέλεγκτη παγκόσμια χρηματοπιστωτική ασυδοσία.
Ο Ιωάννης 23ος του ανοίγματος στα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα και ο Ιωάννης Παύλος ο 2ος του αντικομμουνισμού και της συντηρητικής αναδίπλωσης για τον Φραγκίσκο τον πρώτο προφανώς δεν είναι δύο μηνύματα που αλληλοαναιρούνται, αλλά που αθροίζονται και παράγουν πολλαπλασιαστική αυξητική δυναμική: Η εμβέλειά τους θα μπορούσε να ξεκινήσει από την πιο Ριζοσπαστική Αριστερά και να φθάσει εκεί που σταματά η Λαϊκιστική Δεξιά, με ένα συντριπτικό σε σχέση με τους πολιτικούς σχηματισμούς των δύο αυτών πολιτικών χώρων πλεονέκτημα: Ο Λόγος του Κυρίου δεν έχει ανάγκη την αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διαχείρισης που λείπει σήμερα από το ετερόκλητο μέτωπο της αντίθεσης στην πολιτική κοινωνικής συμπίεσης στην Ευρώπη αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα.
Η μετάλλαξη της παραδοσιακής προγραμματικής και ιδεολογικής ταυτότητας της Σοσιαλδημοκρατίας - Κεντροαριστεράς από τον παρεμβατισμό της αναδιανομής στη φιλανθρωπία και τον εθελοντισμό σε ατομική μορφή ή υπό τον μανδύα ΜΚΟ στρώνει το χαλί για την πολιτική ενεργοποίηση του Βατικανού ώστε να κεφαλαιοποιήσει μεγάλο τμήμα της ετερόκλητης δυσαρέσκειας που γεννά η παγκοσμιοποίηση, και σε ό,τι αφορά τη Γηραιά Ηπειρο να καλυφθεί το κενό έλλειψης αντιπρότασης στη συνθλιπτική λιτότητα που έχει επιβάλει το Βερολίνο στους εταίρους του.ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
kapopoulos@pegasus.gr
