Κουρελού

Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ Αμέσως μετά τον Εμφύλιο, έφηβος σε επαρχιακή μικρή πρωτεύουσα νομού, έζησα τις απανωτές εκλογές 1950-1953.Ηταν η εποχή που δεν είχε απαγορευτεί η τοιχοκόλληση φωτογραφιών. Θυμάμαι να έχουν καταληφθεί όλοι οι τοίχοι, οι μάντρες, τα τηλεγραφόξυλα, αλλά και τα λεωφορεία, τα λιγοστά ταξί, ιδιωτικά φορτηγά και τρακτέρ με τις φωτογραφίες αγνώστων προσώπων. Νομίζω πως στις εκλογές εκείνες, που είχαν ως σύστημα την απλή ενισχυμένη αναλογική, πρέπει να ζητούσαν την ψήφο του λαού πάνω από 25 κόμματα. Κόμμα ο στρατηγός Παππούς, ο Τουρκοβασίλης, ο Ναπολέων Ζέρβας, κόμμα ο Τσιριμώκος, ο Σβώλος. Κόμμα εθνικοφρόνων, βασιλοφρόνων, σοσιαλιστών, εργατιστών, εθνικιστών, τροτσκιστών κ.τ.λ.Θα έλεγε κανείς ότι το φαινόμενο ήταν αναμενόμενο. Η χώρα έβγαινε από έναν εμφύλιο και μια οικονομική καταστροφή.

Αναδυόταν από τα ερείπια του κράτους των εργολάβων, των μεσαζόντων, της διαπλοκής και της διαίρεσης. Τα ξερονήσια ήταν βουλιαγμένα από τους εξορίστους και οι εκτελέσεις δεν ήταν πλέον ούτε είδηση.Είχες την εντύπωση πως επαναλαμβανόταν το επεισόδιο της Καινής Διαθήκης μετά τη Σταύρωση: «Διεμερίσαντο τα ίματιά του και επί τον ιματισμόν του έβαλον κλήρον».Σε μια εποχή όπου έχουν καταρρεύσει και οι δύο αντίπαλες κοσμοθεωρίες στην πολιτική και στον πολιτισμό, θα έλεγα και στην Ηθική, τα κουρέλια και των δύο ιματιοθηκών βγήκαν στο μεϊντάνι και έγιναν διαθέσιμο εμπόρευμα των παλιατζήδων και της λαμογιάς.

Ανάμεσα στους οπαδούς της Ρόζας και στους οπαδούς του Γκαίμπελς κομματίδια και νεφραμιές, κοκκαλάκια και μοσχαροκεφαλές ζητούν την ψήφο μας. Για να διαχειριστούν το χάος και να ψηφίσουν την Αβυσσο.Το θλιβερό είναι πως πίσω ή μπροστά από κάθε τέτοιο κουρέλι θα βρεις μια δισκογραφική εταιρεία κι έναν τραγουδοποιό!