Του Μιχάλη Ιγνατίου Η αποδοχή εκ μέρους του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας του κειμένου
που έθεσε ενώπιόν του η Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών, Βικτόρια Νούλαντ,
δεν ήταν μία σοφή πράξη, όπως προσπαθεί να την παρουσιάσει, και μάλιστα
με έναν τρόπο απόλυτο, ως αυτός να είναι ο σωστός και όλοι οι υπόλοιποι
να είμαστε βλάκες.Είναι μία πράξη για την οποία θα μετανιώσει, διότι οδηγεί την Κύπρο σε μεγάλες περιπέτειες.Μελετώντας το αμερικανικό κείμενο, εύκολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι όσα είπε κατά καιρούς ο κ. Αναστασιάδης,
ότι δεν θα δεχθεί άλλη λύση εκτός της (ρατσιστικής) διζωνικής
δικοινοτικής ομοσπονδίας, ήταν «κουβέντες του καφενέ», όπως λέμε στην
Κύπρο.Διότι το κείμενο που αποδέχθηκε οδηγεί σε μία κλασική συνομοσπονδία, η οποία είναι ανάθεμα, όπως ανάθεμα είναι και η διχοτόμηση.Προεκλογικά ο κ. Αναστασιάδης έκρυβε με επιμέλεια τις πάγιες γνωστές θέσεις του και πιάστηκε από το δεκανίκι που του πρόσφερε ο πρώην πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Μάριος Καρογιάν, για να παρουσιάσει τον εαυτό του ως έναν «αλλαγμένο πολιτικό» σε ό,τι αφορά το εθνικό θέμα της Κύπρου. Δεν έχει αλλάξει...Του βγάζω το καπέλο ότι μπόρεσε και έκρυψε τα αισθήματά του, διότι οι θέσεις του για το Κυπριακό, που είναι και πιο προχωρημένες από το φιλοτουρκικό Σχέδιο Ανάν, είναι βαθιά ριζωμένες στην καρδιά του.
Η μόνη παρηγοριά για όσους επιμένουν να υποστηρίζουν λύση βάσει των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου είναι ότι ο κ. Αναστασιάδης είναι υποχρεωμένος να θέσει σε δημοψήφισμα το όποιο σχέδιο καταλήξει με τον κατοχικό ηγέτη. Στην ουσία θα είναι δημοψήφισμα και για τη μέχρι τότε πορεία του ως Προέδρου της Κύπρου.Εάν χάσει στο δημοψήφισμα, θα πρέπει να παραιτηθεί και να προκηρύξει εκλογές.Εάν αυτήν τη φορά κερδίσει το «ναι», απλά ο ίδιος θα αυτοαναγορευτεί σε πρόεδρο της ελληνοκυπριακής κοινότητας.Διότι το νησί θα έχει παραδοθεί στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας.
Δημοσιεύτηκε στο Έθνος
