Διαβάσαμε διάφορα τις τελευταίες μέρες για επαναφορά των Αμερικανών στο Κυπριακό. Κατ΄ αρχήν μας ενημέρωσε ο κ. Π. Παπανικολάου (πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αμερικής) με την παρουσία του στο συνέδριο των Αποδήμων στη Λευκωσία, «να είμαστε προετοιμασμένοι για μια λύση USA» και ότι «αυτήν τη φορά οι Αμερικανοί διπλωμάτες δηλώνουν ότι στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού θα έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων και όχι οι Βρετανοί και ότι αυτό εξηγεί ότι έχει ριφθεί ο κύβος και η Αμερική θα βάλει το βάρος της για λύση...» (Φιλελεύθερος/Νέα Λονδίνου, 20.8.2013).
Στις 23 Αυγούστου 2013, ο Αμερικανός Πρέσβης στη Κύπρο, εξοχότατος John Koenig, δήλωσε ότι η «λύση είναι εφικτή», τόνισε την υποστήριξή του στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, και παράλληλα δεν ξέχασε να εισηγηθεί όπως η εκμετάλλευση των κυπριακών υδρογονανθράκων συνεχιστεί παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις ενώ ο διαμοιρασμός των κερδών να γίνει δίκαια ανάμεσα σε όλους τους Κυπρίους μετά τη λύση. Στις δε 25 Αυγούστου 2013, ο «Φιλελεύθερος» (Νέα Λονδίνου), με τίτλο «Σενάριο ενδιάμεσης συμφωνίας για λύση του Κυπριακού», πρόβαλε σκέψεις για προώθηση πλαισίου λύσης από τις ΗΠΑ. «Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ φαίνεται να εξετάζουν το ενδεχόμενο να σπρώξουν τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση ενδιάμεσης συμφωνίας στα πρότυπα των Ιδεών Γκάλι».
Μια γνήσια πρωτοβουλία
Η θέση του κ. Παπανικολάου θα ήταν ευχή όλων αν αναλάμβαναν, πράγματι, μια γνήσια πρωτοβουλία οι Αμερικανοί στο Κυπριακό. Όμως, εξανεμίζεται η ευχή αυτή με την εμμονή τους στην τουρκο-βρετανική διζωνική και στα βρετανικά σχέδια εφόσον οι «Ιδέες Γκάλι» ήσαν βρετανικές κατά 200%. To είχαν ακόμα επιβεβαιώσει τη δεκαετία του 1990 με δηλώσεις τους και οι Γλ. Κληρίδης και Γ. Μάτσης... Άρα πώς μπορούν σήμερα οι βρετανικές «Ιδέες Γκάλι» να αποτελέσουν πρότυπο σεναρίου για μάλιστα όχι τελική λύση αλλά «ενδιάμεση», δηλαδή προσωρινή, δηλαδή περιπαίξιμο του χρόνου; Ούτως ώστε να εξασφαλίσουν οι Αμερικανοί τα οικονομικά τους συμφέροντα λόγω του φυσικού αερίου μας...
Το ελληνικό «διαλυμένο» λόμπι στις ΗΠΑ (βλέπε Σημερινή, 23.8.2013, Ποιοι διέλυσαν το ελληνικό λόμπι...) θα εξυπηρετούσε καλύτερα την Κύπρο μας αν, τώρα που τελικά συνεργάζεται με το εβραϊκό λόμπι, α) αποδεσμευόταν το ίδιο από τις τουρκο-βρετανικές διζωνικές και απαιτούσε από τις ΗΠΑ μια γνήσια διαρκή λύση που μόνο η απελευθερωτική λύση προσφέρεται για το νησί μας και β) να αποδεσμευόταν και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ από τη δική του βρετανική εξάρτηση όσον αφορά το Κυπριακό.
Ο Αμερικανός Πρέσβης είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικός για την πραγματική θέση του ως προς τη λύση, όταν μιλά για δίκαιο διαμοιρασμό των κερδών ανάμεσα σε όλους τους Κυπρίους μετά τη λύση. Δηλαδή το 50% -50% με τα δύο «κράτη», όπως απαιτεί η Τουρκία και το παράνομο καθεστώς της στα κατεχόμενα!
Ορθότατα έγραψε ο αγαπητός Σ. Ιακωβίδης στη «Σημερινή» (22.8.2013) τα ακόλουθα για την τουρκική διζωνική. Η μόνη παράλειψη ήταν ότι το άρθρο γράφτηκε μια μέρα νωρίτερα από τη συνέντευξη του Αμερικανού Πρέσβη, αλλιώς θα έπρεπε να περιληφθεί και ο κ. John Koenig στο ίδιο καλάθι. «Είναι γνωστές, διαχρονικά, και αταλάντευτες οι τουρκικές θέσεις στο Κυπριακό. Εκ προοιμίου υποβάλλουν ότι, και νέα διαδικασία στο πρόβλημα, θα οδηγηθεί σε αποτυχία. Τι να εννοήσουμε, λοιπόν; Ότι στον βωμό της μη αποτυχίας των συνομιλιών, η ελληνική πλευρά θα ήταν διατεθειμένη να αποδεχτεί μια κάποια λύση; Όχι, λένε όλα τα κόμματα. Τότε, ας εξηγήσουν στους εμβρόντητους αποδήμους πώς συνδυάζεται αυτό το πολιτικό μνήμα του Αγίου Νεοφύτου, όπου όλα συμφύρονται, κυρίως η ρατσιστική, τουρκοφρενής, αντιδημοκρατική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, με την ευρωπαϊκή ιδιότητα του κράτους, που πάμε να δημιουργήσουμε.
Αντί να παρατίθενται όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα, πρωτοφανή, νεοφανή και κυρίως κενοφανή, γιατί δεν λέγεται στους αποδήμους μας πως η Κύπρος, ως ευρωπαϊκό κράτος, δεν αποδέχεται τίποτε λιγότερο από την εφαρμογή και στην περίπτωσή της του κοινοτικού κεκτημένου, του κοινοτικού και διεθνούς δικαίου, με σεβασμό θεμελιωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων, αρχές στις οποίες και ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι αποβλέπει; Οι απόδημοι απαιτούν ξεκάθαρες θέσεις, όχι αυτόν τον λαβύρινθο αντι-θέσεων, που ούτε και οι διαπρύσιοι εκφραστές τους δεν αντιλαμβάνονται».
Επέβαλαν τη Διζωνική
Να σημειώσω εδώ, για ιστορικούς λόγους, ότι την τουρκική διζωνική δεν επέβαλε ο Δρ Χ. Κίσινγκερ, αλλά οι Βρετανοί με τον τότε Υπ. Εξωτερικών Τζέιμς Κάλαχαν. Ο Κίσινγκερ τη δέχθηκε κατόπιν πιέσεων των Βρετανών και οι ιστορικές μαρτυρίες βρίσκονται στα βρετανικά έγγραφα μεταξύ Αυγούστου 1974 και Δεκεμβρίου 1974 με επιστολές Κίσινγκερ προς Κάλαχαν, που έχουμε ήδη δημοσιεύσει και δεν αποδέχονται αμφισβήτηση. Γι’ αυτό και ο Μακάριος, μεταξύ Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου 1974, βασιζόταν πάνω στον Κίσινγκερ για πολυ-περιφερειακή. Όμως, οι Βρετανοί έπεισαν τον Κίσινγκερ και τον ευθυγράμμισαν να την υιοθετήσει και να την προωθεί προς τη δική μας πλευρά, βοηθώντας τους στην πολιτική τους...
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥΕρευνήτρια, συγγραφέας
