Πιο βλαβερά από το τσιγάρο Με τον Σενέρ Λεβέντ

Καπνίζεις;», ρώτησε ο Άγγλος γιατρός τον φίλο μου ο οποίος νοσηλευόταν με έλκος στη Βρετανία. «Καπνίζω», του είπε. «Τότε μην τυχόν και το σταματήσεις, συνέχισε να καπνίζεις», του είπε ο γιατρός. Γιατί; Αν σταματήσει το κάπνισμα, λέει, το έλκος του θα επιδεινωθεί. Εξεπλάγη πολύ ο φίλος μου. Πρώτη φορά κάποιος γιατρός τού έλεγε να μην σταματήσει το κάπνισμα. «Μπορείς να το πεις αυτό και στη σύζυγό μου που περιμένει έξω;», τον ρώτησε. «Φυσικά και μπορώ», του απάντησε. Αφού πήρε έγκριση από τον γιατρό, ο φίλος μου άρχισε να ρουφάει το τσιγάρο με περισσότερο κέφι. Όμως, μια μέρα έπεσε ξανά στα χέρια των γιατρών. Αυτή τη φορά το πρόβλημά του ήταν ιγμορίτιδα. Και θα υποβαλλόταν σε εγχείρηση. Υποβλήθηκε. Γι’ αυτό χρειαζόταν να σταματήσει το κάπνισμα για κάποιο χρονικό διάστημα. Τρεις μέρες μετά που το σταμάτησε, έγινε αυτό που είχε πει ο γιατρός στο Λονδίνο. Επιδεινώθηκε το έλκος του. Έγινε ανυπόφορο. Ξανάρχισε αμέσως το κάπνισμα. Και του έκανε καλό σαν φάρμακο. Κόπηκε σαν σχοινί ο πόνος και το τσούξιμο του έλκους.


Δεν τα γράφω αυτά για να εξηγήσω τα οφέλη του καπνίσματος. Σε καμία περίπτωση. Αλλά το σωστό πρέπει να λέγεται. Δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι τούτο το αναθεματισμένο δηλητήριο θα μπορούσε να ωφελεί σε τέτοιο βαθμό. Όταν το ανέφερα αυτό στον δικό μας Αλί Οσμάν, ο οποίος υποβλήθηκε σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς, μου είπε και εκείνος κάτι άλλο που με εξέπληξε: Ο γιατρός, λέει, είπε και σε αυτόν ότι αν δεν σταματούσε έτσι ξαφνικά το κάπνισμα, δεν θα του συνέβαιναν όλα αυτά. Μπερδεύτηκα περισσότερο όταν σε όλα αυτά προστέθηκε και ένας διάσημος ειδικός καρδιολόγος, τον οποίο γνώρισα στη Μόσχα. Ο γιατρός αυτός, με τον οποίο συνομίλησα επί δύο ώρες στο γραφείο του, ήταν διεθνώς γνωστός καρδιολόγος. Κάποτε είχε νοσηλεύσει ακόμα και τον Τουργκούτ Οζάλ. Μέχρι να τελειώσει η κουβέντα μας κάπνισε πέραν του μισού πακέτου τσιγάρα. Δεν τον ρώτησα «είσαι καρδιολόγος, γιατί καπνίζεις τόσο πολύ;» Αλλά δεν είχα καμία απολύτως αμφιβολία ότι, όπως κάθε γιατρός, συμβουλεύει τους ασθενείς του να σταματήσουν το κάπνισμα, να περπατούν και άλλα παρόμοια.

Έχω και εγώ φίλους που μου λένε συχνά να σταματήσω το κάπνισμα. Μου έμεινε ενθύμιο από το 1963 αυτή η συνήθεια. Πολλοί αποκτούν κακές συνήθειες κατά τη διάρκεια αιματηρών περιόδων. Κάποιοι αποκτούν τη συνήθεια να ρίχνουν βόμβες, κάποιοι άλλοι να χρησιμοποιούν όπλα. Άλλοι πάλι συνηθίζουν να σκοτώνουν, κάποιοι να βιάζουν και άλλοι αρχίζουν τα ναρκωτικά. Και κάποιοι άλλοι αποκτούν τη συνήθεια να βρίζουν. Εγώ απέκτησα τη συνήθεια του καπνίσματος σε ηλικία 16 χρόνων. Μας έδιδαν τσιγάρα. Τα έβαζα στις τσέπες του στρατιωτικού πουκαμίσου μου και πήγαινα στο οδόφραγμα. Ένα βράδυ θυμήθηκα ότι είχα τσιγάρα στην τσέπη. Άναψα ένα. Ύστερα άλλο ένα. Ακολούθησε και συνέχεια. Κάποτε είπαν στον Γιόχαν Κρόιφ ότι «αν δεν σταματήσεις το τσιγάρο, θα σταματήσεις το ποδόσφαιρο». «Τότε θα σταματήσω το ποδόσφαιρο», τους είπε εκείνος. Εγώ καπνίζω περισσότερο όταν γράφω άρθρα. Αλλά αν μου ζητούσαν να σταματήσω είτε το κάπνισμα είτε το γράψιμο, θα σταματούσα οπωσδήποτε το κάπνισμα.

Μακάρι να ήταν αυτό το μοναδικό βλαβερό πράγμα που κάνω ενσυνείδητα. Μήπως το πιο επιβλαβές πράγμα σε αυτή τη χώρα δεν είναι να μην τάσσεσαι στο πλευρό των κρατούντων και να τους αντιτάσσεσαι συνεχώς; Να ζητάς ενιαίο νησί; Να υποστηρίζεις κοινή συμβίωση των δύο κοινοτήτων σε μια περιοχή; Να απαιτείς την απόσυρση όλων των ξένων στρατευμάτων από εδώ; Να φωνάζεις ότι η Τουρκία βρίσκεται στο νησί ως κατοχική δύναμη και όχι ως εγγυήτρια δύναμη εδώ και τόσο χρόνια; Μήπως όλα αυτά και άλλα πολλά παρόμοια δεν είναι πιο επιβλαβή από το κάπνισμα; Σε τι διαφέρουν; Με το τσιγάρο σκοτώνεις τον εαυτό σου, ενώ στα υπόλοιπα σε σκοτώνουν άλλοι!
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=242718&-V=stiles