Του Μιχαήλ Βασιλείου
Οι δυο χώρες αποφάσισαν να συστήσουν κοινοπραξία (με ίσα μερίδια, 50-50) ανάμεσα στη Rosneft και τη SOCAR, η οποία θα ασχοληθεί με την εξόρυξη πετρελαίου είτε στη Ρωσία είτε στο Αζερμπαϊτζάν, αλλά και σε ξένες χώρες. Αυτό το τελευταίο τμήμα είναι και το πιο ενδιαφέρον, αφού τα ειδικά χαρακτηριστικά των εμπλεκομένων χωρών είναι τέτοια, που θα μπορούσε στο μέλλον να ασχοληθούμε πολύ με την περίπτωσή τους…
Το μουσουλμανικό Αζερμπαϊτζάν έχει τρία πολύ ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που το συνδέουν απόλυτα και με τις εξελίξεις στη μεσόγειο που αφορούν άμεσα την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία: Είναι χώρα που διατηρεί από φιλικές ως προνομιακές σχέσεις με την Ουάσιγκτον. Διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τους Ισραηλινούς. Συνεργάζεται πλέον και «με τη βούλα» με την Ελλάδα στον ενεργειακό τομέα μέσω του αγωγού TAP.
Τούτων λεχθέντων για την ώρα, αφού πολλά θα μπορούσαν να αναφερθούν ακόμη, αμφιβάλλει κανείς ότι το Αζερμπαϊτζάν είναι μια κομβικής σημασίας χώρα που θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο στη γεφύρωση διαφορών ώστε να μοιραστεί «ανώδυνα» η πίττα στην περιοχή μας; Μέχρι και στο Κυπριακό θα μπορούσαμε να δούμε τη χώρα να παίζει κάποιον ρόλο…
Ρωσία και ΗΠΑ διεκδικούν τον Αλίεφ χωρίς να τον εμπιστεύονται απόλυτα, αφού παραμένει σε σημαντικό βαθμό ανεξάρτητος παίζοντας με μαεστρία το παιχνίδι των ισορροπιών ανάμεσα στη Μόσχα και την Ουάσιγκτον. Ποιος δεν θυμάται τον νυμφευμένο με Τουρκάλα, Αμερικανό υπουργό (και μετέπειτα πρέσβη στο Μπακού) Μάθιου Μπράιζα, να πιέζει σαν τρελός για τον ανταγωνιστικό του TAP, αγωγό Nabucco και το Αζερμπαϊτζάν να θεωρείται από πολλούς ως «αμερικανικό μαγαζί».
Την ίδια στιγμή βέβαια τα εξοπλιστικά συμβόλαια του Μπακού προς τη ρωσική αμυντική βιομηχανία φθάνουν τα τέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια… Παρά το ότι τα ρωσικά στρατεύματα προστατεύουν το αρμενικό έδαφος, με την Αρμενία αν είναι ο μεγάλος άμεσος αντίπαλος του Αζερμπαϊτζάν που την κατηγορεί ότι κατέχει αζερικά εδάφη (Ναγκόρνο Καραμπάχ). Μύλος…
Ρωσία και ΗΠΑ, πέραν των συγκρούσεων, αποζητούν και τρόπους γεφύρωσης των διαφορών τους και αμοιβαίως επωφελείς τρόπους συνεργασίας. Και η Αθήνα όμως, κάτι δείχνει να καταλαβαίνει τελευταία για το τι παίζεται. Είναι δικαίως καχύποπτη. Αρκεί να μάθει να κατευθύνει τις εξελίξεις όσο είναι δυνατό και να μην περιορίζεται στην αδιέξοδη αντίδραση κατόπιν εορτής, όταν άλλοι περάσουν αυτά που επιθυμούν…
