To 1944 στην τότε κατεχόμενη Ελλάδα υπήρχαν τρείς κυβερνήσεις , εξ αυτών καμιά νόμιμη. Η "Κυβέρνηση του Βουνού" με σκοπό να οργανώσει την Διοίκηση της "Ελεύθερης Ελλάδας", η κατοχική κυβέρνηση Ράλλη, εγκάθετοι των κατακτητών και η "Κυβέρνηση Καΐρου" προερχόμενη απο το μεταξικό δικτατορικό καθεστώς ελεγχόμενη απόλυτα από τους Αγγλους. Οχι τυχαία η (ακρο)δεξιά προπαγάνδα θεωρεί την τελευταία ως επίσημη Ελληνική κυβέρνηση.Ο λόγος απλός, για να μπορέσει να δικαιολογήσει την παρέμβαση των Αγγλων-Αμερικανών στα ελληνικά πράγματα.Μια παρέμβαση που οδήγησε την χώρα μας στο εμφύλιο με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα.
Οχι τυχαία λοιπόν οι γνωστοί προπαγανδιστές ανέσυραν την δοκιμασμένη αυτή πρακτική ,και σε ότι αφορά το Συριακό ζήτημα.Οι φιλο-ιρανικές παραστρατιωτικές ομάδες , ο ιρανικός στρατός, και οι Ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις βρίσκονται στην Συρία, κατόπιν επίσημης πρόσκλησης της νόμιμης Συριακής Κυβέρνησης. Η Τουρκία με την σειρά της θεωρεί νόμιμη την στρατιωτική της παρουσία, καθώς η αναγκαιότητα να προστατευθούν οι σουνίτες Αραβες, απο το καθεστώς Ασαντ και απο άλλες "τρομοκρατικές" ομάδες, ήταν επιτακτική.
Η διπλωματία των ανωτέρω χωρών και οι θιασώτες της, αναφέρουν συχνά-πυκνά πως οι ΗΠΑ, λειτουργούν στον Συριακό χώρο ως παράνομη κατοχική δύναμη.Πως χρησιμοποιούν τους Κούρδους ως εμβρυουλκό των σχεδιασμών τους, για διαμελισμό της Συρίας και δημιουργία Κουρδικού ανεξάρτητου κράτους.
Οι αναγκαιότητες της προπαγάνδας επιβάλλουν τον εξωραϊσμό του δικτατορικού καθεστώτος Ασαντ και τον εξαγνισμό του απο το αιματηρό του παρελθόν. Η στρατευμένη σκέψη μετατρέπει κράτη- παρίες με διάχυτο το μεγαλοιδεατισμό τους (βλ. Ιράν,Τουρκία), σε εγγυητές της σταθερότητας-ειρήνης. Στον βωμό της σκοπιμότητας, δαιμονοποιούνται οι Κούρδοι, των οποίων τα χνάρια στην περιοχή, χάνονται στα βάθη των αιώνων
Οι ευθύνες των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή είναι αδιαμφισβήτητες. Η πολιτική τους, κρίνεται αλλοπρόσαλλη λόγω των συνεχών της αναδιπλώσεων της. Με βάση τις συνολικές εξελίξεις θα πρέπει να θεωρήσουμε πως μια απο τις "σταθερές" της είναι και ο Κουρδικός παράγοντας.Οι ΗΠΑ πλέον προωθούν τους στρατηγικούς τους στόχους μέσω έμμεσης έμμεσης στρατηγικής. Η στρατηγική αυτή βασίζεται πλέον στην αξιοποίηση τοπικών δυνάμεων (Κούρδοι) και στην προώθηση συμμαχιών (Αραβικό ΝΑΤΟ). Η απειλή άμεσης, ευρείας στρατιωτικής επέμβασης υπάρχει μόνο σε περίπτωση που τα πράγματα ξεφύγουν από τα όρια.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι διεφθαρμένες κουρδικές πολιτικές δυνάμεις (Ταλαμπανί,Μπαρζανί) στάθηκαν ανίκανες να καταστήσουν την KRG φερέγγυο σύμμαχο των ΗΠΑ, σε αντίθεση με το PKK (YPG-SDF).
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν πως η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ σε Συρία-Ιράκ θα πρέπει να θεωρείται ως μόνιμη. Οι ισχυρισμοί Αμερικανών αξιωματούχων, πως θα παραμείνουν σε Συρία έως ότου απομακρυνθούν οι φιλοιρανικές δυνάμεις, και μέχρι να δημιουργήσουν δομές κατάλληλες οι οποίες και θα αποτρέψουν επανεμφάνιση του ISIS, αποτελούν απλά επικοινωνιακά τεχνάσματα,
