Η παρουσία δεν στοχεύει μόνο στην αποφυγή της επανα-δραστηροποίησης του Ισλαμικού κράτους. Στοχεύει κύρια στο να περιορίσει την ιρανική επιρροή σε διαχειρίσιμα επίπεδα, στο να προστατέψει το Σουνιτικό στοιχείο απο την πλήρη εξαΰλωση του.Στοχεύει επίσης να προστατέψει τον στρατηγικό της σύμμαχο τους Κούρδους της Συρίας, διασφαλίζοντας παράλληλα την συνοχή του Ιράκ (συνεργασία Βαγδάτης-Ερμπίλ).
Το Κουρδικό ζήτημα αποτελεί βασικό πυλώνα της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής απο την δεκαετία του '90. Μέσω αυτού μπορεί και ελέγχει πλέον και την δύστροπη Τουρκία. Οι εξελίξεις στον Συριακό χώρο επέτρεψαν στην Ουάσινγκτον να αποδυναμώσει σε σημαντικό βαθμό και έναν ακόμη εχθρό της, το καθεστώς Ασαντ.Οπως επέτρεψαν στην Μόσχα να αποκτήσει στρατηγικά στηρίγματα-εφαλτήρια για την εξωστρεφή πολιτική της στην Ν/Α Μεσόγειο , στην Μέση Ανατολή και τον Αραβικό Κόσμο.
Η συνοριακή ασφάλεια της Βόρειας Συρίας (Ροζάβα) πλέον έχει αποκτήσει την δική της αναγκαιότητα για την παγίωση της Κουρδικής παρουσίας στην Συρία. Στην κατεύθυνση αυτή οι ΗΠΑ εργάζονται συστηματικά-μεθοδικά με κύριο άξονα την ενίσχυση-ενδυνάμωση του συνασπισμού των Κουρδικών-Αραβικών δυνάμεων (SDF) σε όλα τα επίπεδα.Στον αντίποδα η συνολική ρωσική στρατιωτική παρουσία στις Κουρδικές περιοχές αποσκοπεί στο να ελέγξει σε απόλυτο βαθμό τις όποιες εστίες έντασης μεταξύ του Συριακού Κυβερνητικού στρατού και των Κούρδων της Συρίας.
Η διασφάλιση της σταθερότητας στην Συρία-Ιράκ επιβάλλει και την απόλυτη-αγαστή συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας. Το να μην αναβιώσουν εφιάλτες του παρελθόντος (φιάσκο Ιράκ-Αφγανιστάν), το να μην μετατραπεί η Συρία σε "βάλτο" συνιστά αναγκαιότητα για τις δύο υπερδυνάμεις. Είναι κύρια αυτό το πνεύμα το οποίο δεν επιτρέπει την αναβίωση του ψυχροπολεμικού κλίματος στον χώρο της Μ.Ανατολής.Στην αναβίωση αυτή η Τουρκία είχε εναποθέσει τις τελευταίες ελπίδες για να σπάσει την πλήρη απομόνωση-απαξίωση της.Πλέον είναι υποχρεωμένη να δώσει έναν (άνισο) πόλεμο χαρακωμάτων απέναντι στο δρομολογημένο Κουρδικό Ντόμινο.
