Η στροφή Ερντογάν σε Κουρδικό ζήτημα (βρώμικος πόλεμος κατά Κούρδων) κατέστησε τις διαχωριστικές γραμμές MHP-AKP αδιόρατες. Η αναγκαιότητα πολιτικής επιβίωσης Μπαχτσελί κατέστησε μονόδρομο την πολιτική του συνεργασία-αφομοίωση με AKP. Η ριζοσπαστικοποίηση της τουρκικής κοινωνίας ως εκδηλώθηκε και με την άνοδο του HDP (Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών) αλλά και με το "κίνημα Ταξίμ" ήχησε ως καμπανάκι κινδύνου στην τουρκική δεξιά.Πυλώνας του φασιστικού ιδεολογήματος της τουρκικής δεξιάς ,(τόσο στην ισλαμική όσο στην κεμαλική έκδοση του) παραμένει η αρχή του κράτους-έθνους "«Το κράτος της Τουρκίας αποτελεί ένα αδιάσπαστο σύνολο του κράτους και του έθνους, του οποίου η γλώσσα είναι η Τουρκική»". Φυσικά απο την αρχή δεν αποκλίνει ούτε το "Καλό Κόμμα" της πρώην Γκρίζας Λύκαινας Μεράλ Ακσενέρ. Τα όσα λοιπόν θα λάβουν χώρα στον απόηχο της επίσημης πολιτικής συνεργασίας MHP-AKP (το MHP αποτέλεσε διαχρονικό δεκανίκι της πολιτικής του AKP) αποσκοπούν στο να διασφαλίσουν την επανεκλογή Ταγίπ Ερντογάν στο προεδρικό αξίωμα το 2019 απο τον πρώτο γύρο (ποσοστό 50+1%).