Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βόλευε με
την
παρουσία του πολλούς, γι' αυτό και έκαναν και τα στραβά μάτια. Και τους
Αμερικανούς και τους ισχυρούς Ευρωπαίους εταίρους μας, ακόμη και τους
εντός Κύπρου αφελείς. Για χρόνια ΗΠΑ και Ε.Ε. (κάποια κράτη-μέλη και
Κομισιόν) με διαφορετικές ατζέντες, κρύβονταν πίσω από το «νέο πρόσωπο»
της Τουρκίας, τον «μεταρρυθμιστή» Ερντογάν, για να προωθούν τις
πολιτικές τους σε συνεργασία με το καθεστώς του. Όλα αυτά, βέβαια, προ
πολλού κατέρρευσαν από την πολιτική που ακολούθησε η Άγκυρα. Για πέραν
της δεκαετίας η προσέγγιση των τρίτων, εν δυνάμει μεσολαβητών, στο
Κυπριακό διαμορφώθηκε στη λογική της «καλής Τουρκίας»: Ο Ερντογάν
παρουσιαζόταν να επιδιώκει λύση του Κυπριακού, τον εκδημοκρατισμό της
χώρας και την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Τίποτε από όλα αυτά δεν προχώρησε, καθώς η τουρκική κυβέρνηση θεωρεί πως οι στόχοι αυτοί μπορούν να προχωρήσουν μόνο εάν προσαρμοσθούν στα δικά της μέτρα. Η πολιτική της Τουρκίας δεν διαφοροποιήθηκε επί της ουσίας κι αυτό δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να επιβεβαιωθεί. Όσοι παραπέμπουν στο 2004, θα πρέπει να θυμηθούν μόνο το έγγραφο Ζιγιάλ, που υιοθετήθηκε πλήρως και περιλήφθηκε στο αλήστου μνήμης σχέδιο Ανάν. Η Άγκυρα δέχθηκε το σχέδιο επειδή εξυπηρετούσε τα στρατηγικά της συμφέροντα για έλεγχο του νησιού και μέσω αυτού θα εφάρμοζε σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή. Τα συμφέροντά της συνέπεσαν και τότε με αυτά των Αγγλοαμερικανών.
Στο Κυπριακό, μια ζωή λειτουργούσε το σύνδρομο του «καλού» και του
«κακού». Παλαιότερα τον ρόλο του «κακού» αναλάμβανε ο Ραούφ Ντενκτάς,
μετά τον κληρονόμησε ο Ντερβίς Έρογλου, ενώ διαδοχικά «καλοί»
παρουσιάσθηκαν Ταλάτ και Ακιντζί. Ο «καλός» Ερντογάν σιγά-σιγά έδωσε τη
σκυτάλη στον Νταβούτογλου, ο οποίος μόλις θεώρησε πως μπορούσε να κάνει
προσωπικό παιχνίδι, «φαγώθηκε», χωρίς αντίσταση και αδιαμαρτύρητα.
Έδιωξε τον φιλόδοξο Νταβούτογλου, άλλαξε την ψευδοκυβέρνηση στα
κατεχόμενα καθώς προσπάθησε να ψελλίσει μια διαφορετική άποψη, για το
νερό και το οικονομικό πρωτόκολλο.
Για αρκετά χρόνια, λοιπόν, βιώναμε τον «καλό Ερντογάν», που ήθελε να
λύσει το Κυπριακό αλλά έπρεπε πρώτα να «εδραιωθεί», να «εξουδετερώσει
τους στρατηγούς», να «κερδίσει με διαφορά τις εκλογές» κ.λπ. Νίκησε
πολλές φορές σε εκλογές, έλεγξε τον στρατό, σκοτώνει Κούρδους, φυλακίζει
πολιτικούς αντιπάλους, σβήνει τα Τwitter, αλλά οι ψευδαισθήσεις δεν
έγιναν πραγματικότητα. Αντίθετα, υπήρξε μια βαθμηδόν αναβάθμιση της
επιθετικότητας της Τουρκίας. Το Μπαρμπαρός ποιος το έστειλε στην
περιοχή; Οι παραβιάσεις στο Αιγαίο γίνονται εν αγνοία του;
Είναι επιδερμικό, που φθάνει μέχρι και την αφέλεια, να υποστηρίζει
κανείς πως όσα διαδραματίζονται στην Τουρκία δεν επηρεάζουν το Κυπριακό.
Κυρίως εάν στη μεγάλη εικόνα, πέραν από τα τερτίπια του νεοσουλτάνου
της Άγκυρας, που έχουν πολιτικό βάρος και περιεχόμενο, ενταχθούν και η
συμφωνία Τουρκίας-Ε.Ε. για το μεταναστευτικό αλλά και η επιθετικότητα
στο Αιγαίο.
Είναι γι' αυτό που μια συμφωνία στο Κυπριακό δεν πρέπει να περιλαμβάνει
παρουσία της Τουρκία στο νησί. Ούτε προσωρινά αλλά ούτε πρέπει να
αφήνονται αποτυπώματα της τουρκικής συνέχειας στην Κύπρο. Κι αυτό πρέπει
να το αντιληφθούν και οι Τ/κ, γιατί είναι προς το συμφέρον τους η
πλήρης απαλλαγή της Κύπρου από την Τουρκία.
- See more at:
http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-k-venizelos/103/312292/to-ergo-tou-kalou-kai-tou-kakou-se-epanalipsi#sthash.PFVf3WBA.dpuf
