Εξυπακούεται ότι, αν Τουρκία και Σαουδική Αραβία επιλέξουν τον παραπάνω δρόμο, θα τους ακολουθήσει και η Αίγυπτος αν θέλει να εξακολουθεί να μετράει στους περιφερειακούς συσχετισμούς. Σε ό,τι αφορά το Ριάντ, είναι γνωστό ότι στο παρελθόν χρηματοδότησε το πυρηνικό πρόγραμμα του Πακιστάν με τη δέσμευση του Ισλαμαμπάντ να παράσχει τεχνογνωσία ή ακόμη και πυρηνικές κεφαλές όποτε το ζητήσει η σαουδαραβική πλευρά.
Αν σε πρώτη φάση το παράδειγμα του Ιράν ωθεί τους δυσαρεστημένους συμμάχους των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή να χρησιμοποιήσουν την απειλή απόκτησης πυρηνικών όπλων ως διαπραγματευτικό χαρτί για να αποφύγουν την απομόνωσή τους, σε μία δεύτερη φάση υπάρχει και το παράδειγμα της Βόρειας Κορέας ως τελευταία γραμμή άμυνας ενός απομονωμένου καθεστώτος.
Τα παραπάνω ακόμη και ως υποθετικά σενάρια εργασίας οριοθετούν την περαιτέρω σύγκλιση και ντε φάκτο σύμπλευση του Ισραήλ με τη Σαουδική Αραβία με κοινό αντίπαλο το Ιράν και δυσχεραίνουν την όποια προσπάθεια αποκατάστασης των διμερών σχέσεων της Αγκύρας με το Τελ Αβίβ. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Ρωσία αμφισβητούν έστω και υπαινικτικά το πυρηνικό μονοπώλιο του Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή, η προάσπιση του οποίου προφανώς είναι σε άμεση συνάρτηση με την προσαρμογή του Τελ Αβίβ στην κοινή γραμμή πλεύσης στη Μέση Ανατολή που έχουν χαράξει η Ουάσιγκτον και η Μόσχα.
kapopoulos@pegasus.gr
