Αλέξανδρος Τάρκας Με
μια διπλωματική πρωτοβουλία, που αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση δεν έχει
διδαχθεί τίποτε από τις «κατραπακιές» που δέχθηκε από τον Ιανουάριο ως
σήμερα από την Ε.Ε., τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα, ο υπουργός
Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Π. Σκουρλέτης και ο γ.γ. Διεθνών Οικονομικών
Σχέσεων του υπουργείου Εξωτερικών Γ. Τσίπρας επιστρέφουν στα προσφιλή
μονοπάτια σχέσεων με τη Βενεζουέλα!Ο υπουργός συναντήθηκε προχθές
«με τον πρεσβευτή της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας Φαρίντ
Φερναντέζ», καθώς «οι δύο χώρες έχουν ήδη συνομολογήσει την πρόθεσή τους
να συνεργαστούν στον ενεργειακό τομέα και ειδικότερα στο πεδίο των
υδρογονανθράκων». Ο δε γενικός γραμματέας (και πρωθυπουργικός εξάδελφος)
αναχώρησε χθες για το Καράκας «προκειμένου να συναντηθεί με
υψηλόβαθμους κυβερνητικούς αξιωματούχους, στοχεύοντας στην προώθηση των
διμερών οικονομικών σχέσεων, με ιδιαίτερη έμφαση στον ενεργειακό τομέα».Ολα αυτά σε συνέχεια παρόμοιων σχεδιασμών του τέως υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παν. Λαφαζάνη και έχοντας πάντα την ανάμνηση της παρουσίας του κ. Αλέξη Τσίπρα τον Μάρτιο του 2013 στην κηδεία του Ούγκο Τσάβες, ο οποίος, διαθέτοντας και πείρα στρατιωτικών κινημάτων, κυριαρχούσε περίεργα σε εκλογικές αναμετρήσεις και πρόσφερε στον λαό του μόνο φτώχεια και εγκληματικότητα. Ο κ. Τσίπρας ήταν ο μόνος δυτικός πολιτικός που παρέστη στην κηδεία του Τσάβες, ενώ ο διάδοχός του Ν. Μαδούρο ήταν (μαζί με τον Ρ. Κάστρο) ο πρώτος που συνεχάρη τον πρωθυπουργό για το δημοψήφισμα του 61%.
Η ανατροπή της λαϊκής έκφρασης της 5ης Ιουλίου από την ίδια την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εντός 24ώρου δεν προκάλεσε παρεξηγήσεις ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Μαδούρο, οπότε ο γ.γ. του υπουργείου Εξωτερικών σπεύδει να αναζητήσει τη μυστική συνταγή της οικονομικής ανασυγκρότησης στο Καράκας. Ασφαλώς, κάθε κυβέρνηση οφείλει να γυρίζει και στην τελευταία γωνιά του πλανήτη, αναζητώντας πολιτικά, οικονομικά και επενδυτικά ερείσματα, αλλά μάλλον η Βενεζουέλα δεν είναι και η πλέον χρήσιμη για να προσφέρει τα φώτα της στην Ελλάδα: Ο πληθωρισμός ξεπερνά το 120% και η πραγματική αξία του τοπικού μπολιβάρ βρίσκεται στο 1/100 της επίσημης συναλλαγματικής ισοτιμίας με το δολάριο, ενώ αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία πώς μια χώρα με τόσες πλουτοπαραγωγικές πηγές δεν καταφέρνει να τις αξιοποιήσει, βυθίζοντας σε ανέχεια τον λαό της.
Πέραν αυτών, είναι απορίας άξιον πώς θα συνεργαστούν η Ελλάδα και η Βενεζουέλα στον τομέα των υδρογονανθράκων. Αφενός, η ποικιλία πετρελαίου και παραγώγων του, που μπορεί να εξάγει η Βενεζουέλα, δεν είναι ιδανική για τα ελληνικά διυλιστήρια, το κόστος ενδεχόμενης μεταφοράς είναι τεράστιο και, σίγουρα, η κυβέρνηση του Καράκας δεν μπορεί να χορηγήσει ανοιχτή πίστωση πολλών μηνών, όπως συμφέρει τη χώρα μας (εκτός, βέβαια, αν η κυβέρνηση Μαδούρο δεν ενδιαφέρεται να εισπράξει ελληνικά ευρώ, αφού ούτως ή άλλως θα απολεσθούν στο χάος της τοπικής οικονομίας). Αφετέρου, η Βενεζουέλα, αν και διαθέτει από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως κοιτάσματα φυσικού αερίου, τα καταναλώνει κυρίως για την αυτοτροφοδότηση της προβληματικής εγχώριας πετρελαϊκής βιομηχανίας της, αδυνατώντας να τα εξάγει και προτιμώντας μάλιστα να εισάγει (!) ποσότητες από την Κολομβία.
Η τακτική των κ. Σκουρλέτη και Τσίπρα (εξάδελφος) ίσως αποσκοπεί σε απλή εσωτερική κατανάλωση (κοινώς, αριστερό κουτόχορτο), αλλά σίγουρα δεν προσφέρει τίποτα στη χώρα. Αλλωστε, είναι ακόμα πιο αξιοπερίεργο ότι σπεύδουν στη Βενεζουέλα ακριβώς την ώρα που ωριμάζουν τα ενεργειακά σχέδια Ελλάδας και Κύπρου με το Ισραήλ και ανοίγει ξανά η ενεργειακή αγορά του Ιράν. Και το ακόμα πιο ανησυχητικό: Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει κάνει τίποτα για να απαντήσει στις ανησυχίες της Λευκωσίας για το παιχνίδι καθυστερήσεων που έπαιζε ο κ. Λαφαζάνης στο χρησιμότατο πρόγραμμα ηλεκτρικής διασύνδεσης Κύπρου - Ισραήλ - Ελλάδας.
Αλέξανδρος Τάρκας
*Εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη
