Οσο δεν θα καταστρώνουμε το δικό μας σχέδιο, θα συνεχίσουμε να υπογράφουμε τα μνημόνια των δανειστών μας, είτε συμφωνούμε είτε δεν συμφωνούμε με αυτά. Κι επειδή, συμφωνώντας ή μη, δεν τα εφαρμόζουμε 5 χρόνια τώρα, οι απαιτήσεις των εταίρων αυξάνονται, η λιτότητα βαθαίνει, η κατάσταση χειροτερεύει και το «κίνημα της δραχμής» αποκτά ολοένα και περισσότερους νέους οπαδούς.
Το κεφάλαιο δραχμή άνοιξε πριν από αρκετό καιρό. Κρυβόταν με κάποιο τρόπο και στο ψευτοδίλημμα μνημόνιο - αντιμνημόνιο. Επίσημα μπήκε στην πολιτική ατζέντα με το αποτέλεσμα των εκλογών του Γενάρη. Οταν δίνεις τέτοια μεγάλη δύναμη σε ένα κόμμα που διακηρύσσει ότι «το ευρώ δεν είναι φετίχ», ενθαρρύνεις αντικειμενικά τους ευρωσκεπτικιστές. Στο πρόσφατο δημοψήφισμα το θέμα μπήκε με πολύ πιο καθαρό τρόπο, τόσο που ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να παρέμβει δύο μέρες πριν από τη διεξαγωγή του για να μας διαβεβαιώσει ότι το ερώτημα σε καμιά περίπτωση δεν ήταν «ευρώ ή δραχμή», τη στιγμή που, όπως αποκάλυψε προχτές η κυβερνητική εκπρόσωπος, είχε ήδη δώσει εντολή για σχέδιο δραχμής.
Είναι ανάγκη, τις κρίσιμες αυτές στιγμές, να συνειδητοποιήσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις ότι οι κομματικές προτεραιότητες δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Οτι αυτό που χρειάζεται είναι η επίτευξη μιας εθνικής - οικουμενικής ενότητας που θα εξασφαλίσει τη συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Κι ότι το επείγον δεν είναι σήμερα το κλείσιμο της αριστερής παρένθεσης αλλά το κλείσιμο της παρένθεσης της δραχμής. Ας μην κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές μια τριτοκοσμική Ελλάδα που θα αναπολεί την παρένθεση του ευρώ!
