Είναι νωρίς να απαντήσει κανείς αν με αυτήν την απόφαση η Τουρκία αποφάσισε έστω και καθυστερημένα να συμμετάσχει στις χώρες εκείνες που έχουν θέσει ως κύριο στόχο της εξωτερικής τους πολιτικής την διάλυση του «Ισλαμικού Κράτους» ή αν αποτελεί απλά ένα προπέτασμα καπνού για να εισέλθει ο τουρκικός στρατός στην Συρία και εγείρει εδαφικές διεκδικήσεις και απέναντι στο «Ισλαμικό Κράτος» αλλά και στην Συρία.
Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση της Τουρκίας αρνείται τα πάντα. Σύμφωνα με δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου, η Τουρκία δεν βρίσκεται σε πόλεμο αλλά σε «ενεργή άμυνα» , εμπλουτίζοντας την ορολογία που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις ανά την υφήλιο για να δικαιολογήσουν πολεμικές ενέργειες.
Το ενδιαφέρον όμως στοιχείο αποτελεί η απόφαση της Τουρκίας για δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων κάτι που για πολλούς αναλυτές θεωρείται ως ένα πρώτο βήμα για στρατιωτική επέμβαση με χερσαία στρατεύματα στην Συρία. Στρατιωτική επέμβαση όμως που για να έχει σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας απαιτεί και την στρατιωτική συνεισφορά των Κούρδων της Συρίας. Όπως είναι κατανοητό αν κάτι τέτοιο αποφασιστεί η Τουρκία ενδέχεται να πέσει στην παγίδα που η ίδια έστησε και να αναγκαστεί να διαπραγματευτεί με τους Κούρδους για την επόμενη μέρα. Διαπραγμάτευση που ίσως και να σημάνει την ντε φάκτο αναγνώριση ενός Κουρδικού Κράτους στην περιοχή . Το ερώτημα όμως παραμένει , μπήκε η Τουρκία σε έναν πόλεμο μόνο απο ανιδιοτέλεια και θυσιάζει αρχές και αξίες δεκαετιών ή κρύβεται κάτι άλλο; Όπως και να έχει η ιστορία θα το δείξει. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η ιστορία άρχισε να γράφεται ενώπιον μας.
