Ολα τα παραπάνω αθροιστικά ενέχουν έναν μεγάλο κίνδυνο: Η προεκλογική εκστρατεία να κυριαρχείται από προσωπικές επιθέσεις κατά της Κλίντον, με την ίδια να αντεπιτίθεται και με προνομιακό αν όχι μοναδικό πεδίο πολιτικής επιχειρηματολογίας την εξωτερική πολιτική. Ετσι θα πολλαπλασιασθεί ο παράγων που έφθειρε τον Ομπάμα, η αφερεγγυότητα ως προς την υλοποίηση μιας κοινωνικής ατζέντας, ένας παράγων που αποσυσπείρωσε τον σκληρό πυρήνα της εκλογικής του βάσης και οδήγησε το 2010 στην απώλεια του ελέγχου της Βουλής των Αντιπροσώπων και το 2014 στην απώλεια της Γερουσίας. Δικαίως ή αδίκως, το όνομα Κλίντον παραπέμπει στην άτακτη υποχώρηση του Μπιλ Κλίντον, που εγκατέλειψε την ούτως ή άλλως αναιμική κοινωνική του ατζέντα στο όνομα μιας κεντρώας σύνθεσης. Συνθηκολόγηση που έγινε πολύ γρήγορα μέσα σε δύο χρόνια, όταν τον Νοέμβριο του 1994 οι νεοσυντηρητικοί Ρεπουμπλικάνοι άλωσαν τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία.
Σήμερα οι Ρεπουμπλικάνοι κατανοούν ότι η κρίση του 2008 δεν τους επιτρέπει να αναφερθούν ούτε στην οκταετία του Μπους υιού ούτε στη δωδεκαετία Ρέιγκαν - Μπους πατρός, ενώ η εξτρεμιστική ατζέντα του Tea Party απεδείχθη ότι έτρεψε σε φυγή τους μετριοπαθείς συντηρητικούς ψηφοφόρους. Αν ο Ομπάμα έχασε τον έλεγχο του Κογκρέσου λόγω της αποσυσπείρωσης των οπαδών των Δημοκρατικών που ήθελαν την υλοποίηση της κοινωνικής ατζέντας, ο κίνδυνος αυτός πολλαπλασιάζεται με τη Χίλαρι Κλίντον. Ενα επιπλέον μειονέκτημα της υποψηφιότητας Χίλαρι είναι ότι επικοινωνιακά δίνει την αίσθηση μίας ακόμη σύγκρουσης δύο πολιτικών δυναστειών, καθώς ευνοεί τον ούτως ή άλλως έχοντα το προβάδισμα για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων πρώην κυβερνήτη της Φλόριντα και αδελφό του Τζορτζ Μπους υιού, Τζεμπ Μπους.
kapopoulos@pegasus.gr
