Επειδή ο κ. Βαρουφάκης «τέσταρε» τα νερά της ελάχιστης πιθανότητας να αναβληθεί η πληρωμή της δόσης στο Ταμείο, ο ίδιος και η κ. Λαγκάρντ αποφάσισαν ότι οι στιγμές είναι εξαιρετικά δύσκολες και κρίσιμες και έπρεπε να συναντηθούν και να λάβουν αποφάσεις. Ηταν τελικά μία δύσκολη συνάντηση για τον Ελληνα υπουργό, τον οποίο -με την ευκαιρία- είδα πολύ αλλαγμένο σε σχέση με τις εμφανίσεις του στην Ευρώπη. Λιτός στις δηλώσεις του, αλλά και προσιτός, αν και οι Ελληνες διπλωμάτες της Ουάσιγκτον επιχείρησαν να τον φυγαδεύσουν άρον άρον και έκρυψαν από τους δημοσιογράφους ακόμα και το όνομα του φτηνού ξενοδοχείου όπου κατέλυσε.
Οι πληροφορίες για τη συνάντηση, που δεν προέρχονται από τον ίδιο ή το περιβάλλον του, επιβεβαίωσαν όσα είχα ακούσει για τον κ. Βαρουφάκη. Δεν κρύβει τα λόγια του. Εθεσε τα θέματα στην κ. Λαγκάρντ και την οικονομική κατάσταση, όπως και την ανθρωπιστική καταστροφή με ωμότητα. Οπως πρέπει να γίνεται.Βέβαια, δεν μπορούμε να πούμε ότι αναχώρησε από την Ουάσιγκτον με κέρδη, εκτός αν θεωρήσουμε κέρδος ότι γνωρίζει από πρώτο χέρι τις σκέψεις της γενικής διευθύντριας του Ταμείου και των Αμερικανών. Από τις συναντήσεις του στον Λευκό Οίκο και στο υπουργείο Οικονομικών ανέμενε σίγουρα περισσότερα. Δυστυχώς, οι Αμερικανοί «μετρούν» τις χώρες και τους λαούς μέσα από τα συμφέροντά τους και η επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Μόσχα τους «ενόχλησε», διότι βασικά και αυτοί και ο Πούτιν έχουν μείνει στην ψυχροπολεμική εποχή.
Ο κ. Βαρουφάκης αναχώρησε από την Ουάσιγκτον γνωρίζοντας ότι τα περιθώρια για συμφωνία που οδηγεί στην αναγκαία ρευστότητα δεν είναι μόνο ελάχιστα, αλλά είναι στη φάση του ανύπαρκτου. Χωρίς αμφιβολία απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί. Το ζητούμενο είναι η σωτηρία της χώρας και όχι των όποιων κομμάτων. Ο οποιοσδήποτε «πικρός συμβιβασμός» δεν πρέπει να θεωρηθεί «κωλοτούμπα», αλλά μία γενναία πράξη. Μερικές φορές ο σκοπός αγιάζει τα μέσα?
