Ομως, η πιο ενδιαφέρουσα διαπίστωση είναι πως παρά τον βίαιο επικοινωνιακό βομβαρδισμό που δέχεται από τους κυνικούς κομματικούς μηχανισμούς, ο ταλαιπωρημένος ελληνικός λαός συνεχίζει να εκπέμπει μηνύματα κοινής λογικής. Πριν από τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, δήλωνε ότι δεν επιθυμεί πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Οι περισσότεροι πολίτες εξέφραζαν την άποψη ότι οι εκλογές έπρεπε να διεξαχθούν αργότερα και αφού προηγουμένως θα είχε διασφαλιστεί η ολοκλήρωση των Μνημονίων, θα είχε τερματισθεί η χρηματοδοτική αβεβαιότητα και η χώρα θα είχε εισέλθει σε σταθερή πορεία ανάκαμψης. Τότε, θα είχαμε την πολυτέλεια να επιλέξουμε με μεγαλύτερη ελευθερία μεταξύ των προτάσεων που καταθέτουν δεξιά, κεντρώα και αριστερά κόμματα.
Τώρα, και πάλι σε πείσμα των «καθαρών λύσεων» που ζητούν τα δύο μεγάλα κόμματα, η κοινωνία εκφράζει την επιθυμία της για κυβερνήσεις συνεργασίας. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία ψηφοφόροι όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων αντιστέκονται στις μονοκομματικές σειρήνες και τάσσονται υπέρ ευρύτερων συναινέσεων των πολιτικών δυνάμεων. Στην τελευταία δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου της Μακεδονίας, το 29% τάσσεται υπέρ του σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης, το 15,5% υπέρ μιας κυβέρνησης συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το 14% επιθυμεί μια κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τη Ν.Δ. Παρά την έντονη πόλωση, μόλις το 14% θέλει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και ακόμη λιγότεροι, το 7,5%, τάσσονται υπέρ μιας αυτοδυναμίας της Ν.Δ. Οι πολίτες δείχνουν πως κατανοούν τους κινδύνους και τα ελάχιστα περιθώρια ελιγμών. Γνωρίζουν ότι εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, πως η Ν.Δ. δεν τόλμησε, και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται πράγματα που δεν γίνονται. Υπό αυτό το πρίσμα, επιθυμούν συνεργασίες και συναινέσεις και σίγουρα αποφυγή σπασμωδικών κινήσεων που μπορεί να ηχούν ευχάριστα, αλλά εγκυμονούν κινδύνους για τη χώρα και τελικά τους ίδιους τους πολίτες. Στην απευκταία δε περίπτωση εκτροχιασμού, οι πρώτοι που θα υποστούν τις συνέπειες θα είναι, δυστυχώς, οι πιο αδύναμοι.
Αν και τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες θα ακούμε από τους ηγέτες και τα κόμματά τους πως αυτοί έχουν δίκιο και οι άλλοι άδικο, ελπίζεται ότι, τελικά, υπό την πίεση και των ποσοστών που θα λάβουν, θα αναγκαστούν να συνεργαστούν.
Το χειρότερο σενάριο θα ήταν μια μονοκομματική κυβέρνηση, που θα εκφράζει κάτι παραπάνω από το ένα τρίτο των ψηφοφόρων, και εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με σχετική -όχι αυξημένη ούτε καν απόλυτη- πλειοψηφία. Στη σημερινή συγκυρία χρειαζόμαστε ενότητα. Δεν αντέχουμε άλλους διχασμούς και διαιρέσεις. Στο λυκαυγές μιας τόσο κρίσιμης χρονιάς, το εθνικό συμφέρον επιτάσσει τη δημιουργία ενός μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού, δύο ή και περισσότερων κομμάτων, και την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με συντριπτική πλειοψηφία. Ας τολμήσουν τα κόμματα, έστω και την ύστατη ώρα, να βάλουν πάνω από τους εαυτούς τους την Ελλάδα.
