Με τον Α. Χατζηαντώνη- Σε μια κακόγουστη κοκορομαχία εξελίχθηκε η συζήτηση στο ΡΙΚ την περασμένη Πέμπτη, 3 Ιουλίου, μεταξύ Μακάριου Δρουσιώτη και Μαρίνου Σιζόπουλου, σχετικά με το καινούργιο βιβλίο του πρώτου. Εμείς θέλαμε να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας για τον ρόλο των (τότε ) Υπερδυνάμεων, Ην. Πολιτειών και ΕΣΣΔ, στην τραγωδία του '74, και είδαμε τους δύο φιλοξενούμενους της εκπομπής να αλληλοκατηγορούνται. Ημιμαθή, αποκάλεσε τον Σιζόπουλο ο κ. Δρουσιώτης, για να εισπράξει σε έντονο ύφος την απάντηση: «Με το ίδιο σκεπτικό, θα μπορούσα κι εγώ να σε αποκαλέσω πράκτορα!..».-Παρεκτράπησαν, ανεπίτρεπτα, οι δύο συμπαθείς συμπατριώτες μας.
Αποκομίσαμε κάποια συμπεράσματα, βέβαια. Και ακούσαμε πράγματα που μας σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής μας: Η Σοβ. Ένωση, μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου της εισβολής, άσκησε βέτο στο αίτημα (των Δυτικών?) για κατάπαυση του πυρός, υποστήριξε ο κ. Δρουσιώτης. Αν όντως αληθεύει αυτό, ο Ρώσος πρέσβης οφείλει, έστω και τώρα, να απολογηθεί.
Όταν διάβασα το βιβλίο, ένιωσα το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια μου! Επί 40 χρόνια μάς καλλιεργούσαν την εντύπωση ότι η χώρα αυτή ήταν ο καλός φύλακας άγγελος της μικρής και απροστάτευτης πατρίδας μας. Ότι δεν θα επέτρεπε ποτέ στον Τούρκο να πατήσει πόδι στην Κύπρο μας. Στις ακτές της Κερύνειας μας. Στο βιβλίο του Δρουσιώτη, αυτά όλα ανατρέπονται. Όλα, τώρα, καταρρέουν ως χάρτινος πύργος.
Η ΕΣΣΔ εξυπηρετούσε τα ατομικά της συμφέροντα και τίποτα άλλο (σύμφωνα με το βιβλίο του κ. Δρουσιώτη). Διατηρούσε άριστες σχέσεις με την ισχυρή Τουρκία και δεν ήθελε επ' ουδενί να τις διαταράξει για το χατίρι μας…
Δεν ζήτησε ΠΟΤΕ απόσυρση των εισβολικών δυνάμεων από το νησί. Η ένταση στο νοτιοανατολικό σκέλος του ΝΑΤΟ, την εξυπηρετούσε τα μάλα. Μιλούσε συνεχώς για απόσυρση του ξένου στρατιωτικού προσωπικού. Μιλούσε αόριστα για ιμπεριαλιστική-ΝΑΤΟϊκή συνωμοσία. Ποτέ δεν καταδίκασε ανοικτά την τουρκική εισβολή.
Βέβαια, δεν ήθελε διπλή Ένωση, συνταυτισμένη με τους τουρκικούς φόβους, που δεν ήθελαν να έχουν ελληνικό στρατό στα νώτα τους. Ήθελε επιστροφή του Μακαρίου και διατήρηση τού προ της 15ης Ιουλίου '74, status quo.
Αλλά και για να μη μακρυγορούμε:
Εντάξει, δεν είναι παραμύθι το γεγονός ότι εν γνώσει (και με την ανοχή) των ΗΠΑ και της Αγγλίας, σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από τον Αττίλα η επέμβαση του '74. Αλλά πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε μια και έξω: Η Αμερική γνώριζε, ο Χένρι Κίσινγκερ έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην συνωμοσία, αλλά και η σοβιετική κυβέρνηση δεν υπήρξε αθώα περιστερά. Έμεινε απαθής παρατηρητής στο κυπριακό δράμα. Διότι όπως είπε ο Winston Churchill: «Τα κράτη δεν έχουν φίλους. Έχουν συμφέροντα!..».Και όπως είπε και κάποιος άλλος σοφός: «Όποιος γνωρίζει για τη διάπραξη ενός εγκλήματος και δεν κάνει κάτι για να το αποτρέψει, και παραμένει απαθής, είναι συνυπεύθυνος…».
Όλα τα υπόλοιπα, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις!..
Και οι μόνοι που πλήρωσαν τη νύφη, τελικά, ήσαν οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες…
Α. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΗΣ Ερευνητής
