Τα είκοσι εκατομμύρια των Κούρδων, όπου κι αν βρίσκονται
διασπαρμένοι στον κόσμο, σε όποια κατακτημένα εδάφη του Κουρδιστάν κι αν
ζουν, παρακολουθούν αυτή την προσπάθεια απελευθέρωσης και
ανεξαρτητοποίησης με κομμένη την ανάσα
Του Τζεμίλ Τουράν*
Οι Κούρδοι στη Συρία, όπως και όλος ο συριακός λαός, ζουν μέσα στη φρίκη του πολέμου. Αλλά γι’ αυτούς δεν είναι πρωτόγνωροι οι βομβαρδισμοί και οι διώξεις. Τα τρία εκατομμύρια Κούρδων της Συρίας, που «αναγκαστικά» βρίσκονταν υπό το συριακό καθεστώς, ήταν πάντα στο στόχαστρο. Ποτέ δεν αναγνωρίστηκαν τα δικαιώματά τους ως μειονότητας, οι επιδρομές στις περιοχές τους ήταν συχνές, χιλιάδες προοδευτικοί και πατριώτες βασανίζονταν και σάπιζαν στις φυλακές του συριακού κατεστημένου. Από 400.000 Κούρδους είχε αφαιρεθεί η υπηκοότητα και δεν είχαν καμία ταυτότητα. Και τώρα που ο συριακός λαός έχει ξεσηκωθεί και μάχεται, πάλι οι Κούρδοι βρίσκονται μεταξύ των πυρών. Καθεστωτικοί εναντίον Αλ Νούσρα και ISID και όλοι μαζί εναντίον των Κούρδων. Γιατί. Μα για τα πλούσια εδάφη. Αυτό δα είναι κοινό μυστικό.
Το συριακό κομμάτι του Κουρδιστάν -το οποίο οι Κούρδοι το λένε Ροζαβά- έχει πλούσιο υπέδαφος με αστείρευτες πετρελαιοπηγές. Σ’ αυτά τα εδάφη, τα δικά τους εδάφη, οι Κούρδοι δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα, και όχι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με το πετρέλαιο αλλά και στην απλή, γεωργική καλλιέργεια.
Φτωχοί κολίγοι Το συριακό καθεστώς είχε φτάσει στο σημείο να τους κάνει όλους κολίγους στα δικά τους χωράφια, να τους παίρνει τη σοδειά αφήνοντάς τους μόνο ελάχιστη ποσότητα, όση για να ζήσουν. Ηταν η πλούσια αποικία της Συρίας. Κι όσες προσπάθειες έγιναν για αναγνώριση δικαιωμάτων πνίγηκαν στο αίμα. Και βεβαίως όλα τα πολιτικά κουρδικά κόμματα ήταν απαγορευμένα.
Κι όμως, παρά τη βαρβαρότητα του καθεστώτος απέναντι στον λαό του Ροζαβά, ήταν αυτό το ίδιο καθεστώς που φιλοξένησε επί πολλά χρόνια το ΡΚΚ και τον αρχηγό του, Οτζαλάν, στη Δαμασκό, μόνο και μόνο για να… τη βγει στην Τουρκία, κυρίως στο θέμα του νερού. Η πατρίδα του Ερντογάν πάντα χρησιμοποιούσε απειλητικά τη δύναμη του νερού, οπότε το συριακό καθεστώς χρησιμοποίησε κατά τον ίδιο τρόπο το ΡΚΚ. Μόνο όταν η Τουρκία απείλησε ότι θα εισβάλει σε συριακά εδάφη, αναγκάστηκε η Δαμασκός να διώξει τον υψηλό φιλοξενούμενό της. Δεν έφυγε το ΡΚΚ γιατί καταπιέζονταν και βασανίζονταν οι Κούρδοι του Ροζαβά, αλλά διώχθηκε γιατί κούνησε το δάχτυλο η Τουρκία!
Είναι η επιβεβαίωση μιας αλήθειας, ότι οι Κούρδοι σε όλα τα κομμάτια του Κουρδιστάν, αλλά και τοπικά, μεταξύ τους, δεν ήταν ενωμένοι, δεν είχαν κοινή στρατηγική. Η κάθε μία από τις δεκαέξι κουρδικές οργανώσεις στο Ροζαβά ενεργούσε αυτόνομα. Το πρώτο σημαντικό γεγονός που τους βρήκε ενωμένους συνέβη στην πόλη Κόμπανε, όπου ξεσηκώθηκαν οι αγρότες και διεκδίκησαν από το συριακό καθεστώς τα χωράφια τους και τη σοδειά τους και τα πήραν. Αυτό έδωσε θάρρος στους Κούρδους και ξεσηκώθηκαν ενάντια σε ό,τι τους στραγγάλιζε. Κατέλαβαν δημόσια κτίρια, απομάκρυναν τους δημόσιους υπάλληλους, περικύκλωσαν αστυνομικούς που υποχρεώθηκαν να παραδοθούν…
Ετσι, χωρίς να χυθεί αίμα, περιοχές του Ροζαβά ελευθερώθηκαν. «Αφού μπόρεσαν τα αδέρφια μας στο Βόρειο Ιράκ, μπορούμε κι εμείς», αυτό ήταν το σύνθημα. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κουρδιστάν Ιράκ, Μασούτ Μπαρζανί, από την αρχή στάθηκε στο πλευρό τους. Κάλεσε μάλιστα όλες τις κουρδικές οργανώσεις του Ροζαβά στο Ερμπίλ και εκεί συμφώνησαν σε βασικά θέματα, για τα οποία έπρεπε ενωμένοι να αγωνιστούν ώστε να ελευθερωθεί το κατεχόμενο Κουρδιστάν Ροζαβά και να δημιουργηθεί ένα αυτόνομο δημοκρατικό σύστημα. Η συμφωνία ήταν να συσταθούν τρεις επιτροπές, στις οποίες κάθε οργάνωση να συμμετέχει με πέντε άτομα και με στόχο τη δημιουργία ενός πιλότου για τη δημοκρατία.
Η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη του Ροζαβά, το PYD, που είναι παρακλάδι του ΡΚΚ, συμφώνησε μεν, αλλά κατόπιν άρχισε να ροκανίζει τον χρόνο ώστε να μην υλοποιηθούν οι αποφάσεις. Αριστερίστικος σεχταρισμός… Επειδή ήταν μεγαλύτερη δύναμη ήθελε να έχει και τον απόλυτο έλεγχο στις αποφάσεις.
Αυτόνομοι
Χάθηκε σημαντικός χρόνος, αλλά και πάλι τρεις περιοχές του Κουρδιστάν Συρίας ανακηρύχθηκαν αυτόνομες – τρία καντόνια: Τζιζίρε, Κόμπανι και Aφρίν.Σ’ αυτήν την επιτυχή εξέγερση έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι Κούρδοι χοτζάδες: καλούσαν τον κόσμο κι έλεγαν πως όποιος δεν έχει κράτος, δεν έχει πίστη. Στα τρία καντόνια γίνεται πανηγύρι, οι κάτοικοι προσπαθούν γρήγορα να οργανωθούν, να μπει σε σειρά αυτοδιοίκησης η κοινωνία, οι γυναίκες ανέλαβαν σημαντικό ρόλο στην οργάνωση της ζωής και στην προσπάθεια να δοθεί μια σύγχρονη μορφή κράτους.
Ολοι πιστεύουν ότι είναι μια σημαντική αρχή, αλλά γνωρίζουν και ότι έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους γιατί οι εχθροί που περιβάλλουν τα καντόνια είναι πολλοί και δυνατοί. Και γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι μόνοι τους· κανείς δεν τους αναγνωρίζει. Πρόσφατα, στις συνομιλίες της Γενεύης για την ειρηνική επίλυση του Συριακού, το Ροζαβά δεν έστειλε καμία αντιπροσωπεία, αφού κανείς δεν το κάλεσε.
Είναι μόνοι τους οι Κούρδοι του Ροζαβά, αλλά η μοίρα τους είναι δεμένη με τις δημοκρατικές εξελίξεις στη Συρία και στην προτεινόμενη από τη συριακή αντιπολίτευση ομόσπονδη λύση. Τα είκοσι εκατομμύρια των Κούρδων, όπου κι αν βρίσκονται διασπαρμένοι στον κόσμο, σε όποια κατακτημένα εδάφη του Κουρδιστάν κι αν ζουν, παρακολουθούν αυτή τη δεύτερη -μετά το Ιράκ- προσπάθεια απελευθέρωσης και ανεξαρτητοποίησης με κομμένη την ανάσα. Τίποτα δεν είναι εύκολο, αλλά και τίποτα ακατόρθωτο.
………………………………………………………………..
*Δημοσιογράφος-συγγραφέας
EFSYN.GR
Του Τζεμίλ Τουράν*Οι Κούρδοι στη Συρία, όπως και όλος ο συριακός λαός, ζουν μέσα στη φρίκη του πολέμου. Αλλά γι’ αυτούς δεν είναι πρωτόγνωροι οι βομβαρδισμοί και οι διώξεις. Τα τρία εκατομμύρια Κούρδων της Συρίας, που «αναγκαστικά» βρίσκονταν υπό το συριακό καθεστώς, ήταν πάντα στο στόχαστρο. Ποτέ δεν αναγνωρίστηκαν τα δικαιώματά τους ως μειονότητας, οι επιδρομές στις περιοχές τους ήταν συχνές, χιλιάδες προοδευτικοί και πατριώτες βασανίζονταν και σάπιζαν στις φυλακές του συριακού κατεστημένου. Από 400.000 Κούρδους είχε αφαιρεθεί η υπηκοότητα και δεν είχαν καμία ταυτότητα. Και τώρα που ο συριακός λαός έχει ξεσηκωθεί και μάχεται, πάλι οι Κούρδοι βρίσκονται μεταξύ των πυρών. Καθεστωτικοί εναντίον Αλ Νούσρα και ISID και όλοι μαζί εναντίον των Κούρδων. Γιατί. Μα για τα πλούσια εδάφη. Αυτό δα είναι κοινό μυστικό.
Το συριακό κομμάτι του Κουρδιστάν -το οποίο οι Κούρδοι το λένε Ροζαβά- έχει πλούσιο υπέδαφος με αστείρευτες πετρελαιοπηγές. Σ’ αυτά τα εδάφη, τα δικά τους εδάφη, οι Κούρδοι δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα, και όχι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με το πετρέλαιο αλλά και στην απλή, γεωργική καλλιέργεια.
Φτωχοί κολίγοι Το συριακό καθεστώς είχε φτάσει στο σημείο να τους κάνει όλους κολίγους στα δικά τους χωράφια, να τους παίρνει τη σοδειά αφήνοντάς τους μόνο ελάχιστη ποσότητα, όση για να ζήσουν. Ηταν η πλούσια αποικία της Συρίας. Κι όσες προσπάθειες έγιναν για αναγνώριση δικαιωμάτων πνίγηκαν στο αίμα. Και βεβαίως όλα τα πολιτικά κουρδικά κόμματα ήταν απαγορευμένα.
Κι όμως, παρά τη βαρβαρότητα του καθεστώτος απέναντι στον λαό του Ροζαβά, ήταν αυτό το ίδιο καθεστώς που φιλοξένησε επί πολλά χρόνια το ΡΚΚ και τον αρχηγό του, Οτζαλάν, στη Δαμασκό, μόνο και μόνο για να… τη βγει στην Τουρκία, κυρίως στο θέμα του νερού. Η πατρίδα του Ερντογάν πάντα χρησιμοποιούσε απειλητικά τη δύναμη του νερού, οπότε το συριακό καθεστώς χρησιμοποίησε κατά τον ίδιο τρόπο το ΡΚΚ. Μόνο όταν η Τουρκία απείλησε ότι θα εισβάλει σε συριακά εδάφη, αναγκάστηκε η Δαμασκός να διώξει τον υψηλό φιλοξενούμενό της. Δεν έφυγε το ΡΚΚ γιατί καταπιέζονταν και βασανίζονταν οι Κούρδοι του Ροζαβά, αλλά διώχθηκε γιατί κούνησε το δάχτυλο η Τουρκία!
Είναι η επιβεβαίωση μιας αλήθειας, ότι οι Κούρδοι σε όλα τα κομμάτια του Κουρδιστάν, αλλά και τοπικά, μεταξύ τους, δεν ήταν ενωμένοι, δεν είχαν κοινή στρατηγική. Η κάθε μία από τις δεκαέξι κουρδικές οργανώσεις στο Ροζαβά ενεργούσε αυτόνομα. Το πρώτο σημαντικό γεγονός που τους βρήκε ενωμένους συνέβη στην πόλη Κόμπανε, όπου ξεσηκώθηκαν οι αγρότες και διεκδίκησαν από το συριακό καθεστώς τα χωράφια τους και τη σοδειά τους και τα πήραν. Αυτό έδωσε θάρρος στους Κούρδους και ξεσηκώθηκαν ενάντια σε ό,τι τους στραγγάλιζε. Κατέλαβαν δημόσια κτίρια, απομάκρυναν τους δημόσιους υπάλληλους, περικύκλωσαν αστυνομικούς που υποχρεώθηκαν να παραδοθούν…
Ετσι, χωρίς να χυθεί αίμα, περιοχές του Ροζαβά ελευθερώθηκαν. «Αφού μπόρεσαν τα αδέρφια μας στο Βόρειο Ιράκ, μπορούμε κι εμείς», αυτό ήταν το σύνθημα. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κουρδιστάν Ιράκ, Μασούτ Μπαρζανί, από την αρχή στάθηκε στο πλευρό τους. Κάλεσε μάλιστα όλες τις κουρδικές οργανώσεις του Ροζαβά στο Ερμπίλ και εκεί συμφώνησαν σε βασικά θέματα, για τα οποία έπρεπε ενωμένοι να αγωνιστούν ώστε να ελευθερωθεί το κατεχόμενο Κουρδιστάν Ροζαβά και να δημιουργηθεί ένα αυτόνομο δημοκρατικό σύστημα. Η συμφωνία ήταν να συσταθούν τρεις επιτροπές, στις οποίες κάθε οργάνωση να συμμετέχει με πέντε άτομα και με στόχο τη δημιουργία ενός πιλότου για τη δημοκρατία.
Η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη του Ροζαβά, το PYD, που είναι παρακλάδι του ΡΚΚ, συμφώνησε μεν, αλλά κατόπιν άρχισε να ροκανίζει τον χρόνο ώστε να μην υλοποιηθούν οι αποφάσεις. Αριστερίστικος σεχταρισμός… Επειδή ήταν μεγαλύτερη δύναμη ήθελε να έχει και τον απόλυτο έλεγχο στις αποφάσεις.
Αυτόνομοι
Χάθηκε σημαντικός χρόνος, αλλά και πάλι τρεις περιοχές του Κουρδιστάν Συρίας ανακηρύχθηκαν αυτόνομες – τρία καντόνια: Τζιζίρε, Κόμπανι και Aφρίν.Σ’ αυτήν την επιτυχή εξέγερση έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι Κούρδοι χοτζάδες: καλούσαν τον κόσμο κι έλεγαν πως όποιος δεν έχει κράτος, δεν έχει πίστη. Στα τρία καντόνια γίνεται πανηγύρι, οι κάτοικοι προσπαθούν γρήγορα να οργανωθούν, να μπει σε σειρά αυτοδιοίκησης η κοινωνία, οι γυναίκες ανέλαβαν σημαντικό ρόλο στην οργάνωση της ζωής και στην προσπάθεια να δοθεί μια σύγχρονη μορφή κράτους.
Ολοι πιστεύουν ότι είναι μια σημαντική αρχή, αλλά γνωρίζουν και ότι έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους γιατί οι εχθροί που περιβάλλουν τα καντόνια είναι πολλοί και δυνατοί. Και γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι μόνοι τους· κανείς δεν τους αναγνωρίζει. Πρόσφατα, στις συνομιλίες της Γενεύης για την ειρηνική επίλυση του Συριακού, το Ροζαβά δεν έστειλε καμία αντιπροσωπεία, αφού κανείς δεν το κάλεσε.
Είναι μόνοι τους οι Κούρδοι του Ροζαβά, αλλά η μοίρα τους είναι δεμένη με τις δημοκρατικές εξελίξεις στη Συρία και στην προτεινόμενη από τη συριακή αντιπολίτευση ομόσπονδη λύση. Τα είκοσι εκατομμύρια των Κούρδων, όπου κι αν βρίσκονται διασπαρμένοι στον κόσμο, σε όποια κατακτημένα εδάφη του Κουρδιστάν κι αν ζουν, παρακολουθούν αυτή τη δεύτερη -μετά το Ιράκ- προσπάθεια απελευθέρωσης και ανεξαρτητοποίησης με κομμένη την ανάσα. Τίποτα δεν είναι εύκολο, αλλά και τίποτα ακατόρθωτο.
………………………………………………………………..
*Δημοσιογράφος-συγγραφέας
EFSYN.GR
