Του Κώστα Ράπτη
Ο υποψήφιος των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών για την καγκελαρία Peer
Steinbrueck θεωρείται επιρρεπής στις ατυχείς δηλώσεις. Εκφράζοντας
ωστόσο τη “φρίκη” που του προκάλεσε το γεγονός ότι οι Ιταλοί ανέδειξαν
στις κάλπες “δύο κλόουν – έναν εξ επαγγέλματος και έναν με υψηλά επίπεδα
τεστοστερόνης”, ήτοι τους Beppe Grillo και Silvio Berlusconi, δεν
εκτόξευσε απλώς το δικό του προεκλογικό πυροτέχνημα. Οι απόψεις αυτές
δεν είναι αυστηρά προσωπικές, αφού και η γ.γ. του κόμματός του, Andrea
Nahles έσπευσε να τον υπερασπισθεί λέγοντας ότι “η λέξη κλόουν αποτελεί
ήπιο χαρακτηρισμό”, ενώ ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας στη
Bundestag, Axel Schaefer έκρινε “ακατανόητη” την ακύρωση από πλευράς του
Ιταλού προέδρου Giorgio Napolitano του προγραμματισμένου δείπνου του με
τον Steinbrueck.
Ούτε αφορούν μόνο την Ιταλία, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι την ίδια
ημέρα ο πρόεδρος του SPD, Sigmar Gabriel δήλωνε από στηλών της
εφημερίδας Bild: “Ρώσοι ολιγάρχες, σερβική μαφία και φοροφυγάδες: αυτό
είναι το μέχρι στιγμής επιχειρησιακό μοντέλο της Κύπρου. Αυτό το σύστημα
πρέπει να παταχθεί και όχι να διασωθεί”.Η Γερμανία χάνει την υπομονή της συνολικά με τον Ευρωπαϊκό Νότο και οι Σοσιαλδημοκράτες, (στους οποίους εναποτίθενται φρούδες προσδοκίες μιας γερμανικής “στροφής” με την είσοδό τους σε έναν κυβερνητικό “μεγάλο συνασπισμό” το φθινόπωρο) αναδεικνύονται σε επιθετικούς εκφραστές αυτής της λογικής. Σε σύγκριση με αυτούς, η παραδοχή του Wolfgang Schaeuble “αυτή είναι η δημοκρατία”, συνοδευόμενη βέβαια από κομψές προειδοποιήσεις για την αυξημένο κίνδυνο μετάδοσης της κρίσης λόγω της ιταλικής ακυβερνησίας, φαντάζει υπόδειγμα ευρωπαϊκού savoir vivre. Ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών, Michael Meister χαρακτήρισε τον Steinbrueck “ταύρο εν υαλοπωλείω”, ενώ ο πρόεδρος της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Bundestag, Ruprecht Polenz διαπίστωσε ότι η συμπεριφορά του Σοσιαλδημοκράτη πολιτικού δεν αρμόζει σε υποψήφιο για την καγκελαρία.
Η αμηχανία είναι εμφανής – διότι ο Giorgio Napolitano, τον οποίο οι δηλώσεις Steinbrueck υποχρέωσαν να υπενθυμίσει ότι “εκπροσωπεί την ιταλική εθνική ενότητα και αξιοπρέπεια”, είναι ακριβώς ο άνθρωπος Που το 2011 έδρασε καταλυτικά για την ανάληψη της εξουσίας από τον Mario Monti και ο οποίος τις επόμενες εβδομάδες θα έχει κεντρικό ρόλο στις δύσκολες διαβουλεύσεις για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης.
Και διότι οι κίνδυνοι της ιταλικής ακυβερνησίας τους οποίους επισημαίνει το Βερολίνο, θα αποφευχθούν μόνο με την αξιοποίηση του ενός από τους δύο “κλόουν”, κατά Steinbrueck, με τον σχηματισμό ενός μεγάλου συνασπισμού κεντροδεξιάς-κεντροαριστεράς, όπως ήδη προτείνει ο Berlusconi. (Ο έτερος “κλόουν”, για τους δικούς τους λόγους, κάνει επίσης ό,τι μπορεί για να διευκολύνει αυτό το σενάριο, αποκλείοντας την πλήρη στήριξη μιας κυβέρνησης Bersani).
Πολύ περισσότερο, όμως, η αμηχανία γίνεται εμφανής στην προσπάθεια Γερμανών και κοινοτικών ιθυνόντων να πείσουν ότι το ιταλικό εκλογικό αποτέλεσμα “δεν ερμηνεύεται από μία μόνο αιτία” (βλ. τη λιτότητα), όπως είπε ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος Steffen Seibert και ότι oι λόγοι θα πρέπει να αναζητηθούν στη Ρώμη και όχι στις Βρυξέλλες”, όπως διαπίστωσε ο Επίτροπος Ανταγωνισμού Joaquin Alunia.
Μόνο που οι Ιταλοί εκλογείς, σε ποσοστό άνω του 50%, διαμήνυσαν, επιλέγοντας τους “δύο κλόουν”, ότι προσβλέπουν σε ένα “σχέδιο Β”, εναλλακτικό προς τον μονόδρομο της "γερμανικής Ευρώπης". Εξ ού και η οργή με την οποία πολλοί στη Γερμανία υπαινίσσονται την ανάγκη για ένα “σχέδιο Β” του Βορρά.
