Με γοργούς ρυθμούς διαγράφονται οι
εξελίξεις στα ενεργειακά στην Ανατολική Μεσόγειο. Την περίοδο αυτή, που η
Ελλάδα πλήττεται από την εφαρμογή λανθασμένων οικονομικών επιλογών,
δρομολογούνται παρεμβάσεις από τις «μεγάλες» δυνάμεις, το αποτέλεσμα των
οποίων θα διαμορφώσει το νέο ενεργειακό χάρτη της ευρύτερης περιοχής
της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Ε.Ε. και ΗΠΑ κρατούν αμφιλεγόμενη στάση απέναντι στον Nabucco West. Πότε ουδέτεροι και πότε αναφανδόν υπέρ... Ο διακαής πόθος της Ε.Ε. να εξασφαλίσει άλλες από τη Ρωσία πηγές τροφοδοσίας της ενεργειακής της αγοράς, αλλά και των Ηνωμένων Πολιτειών να αποκλείσουν την πρόσβαση της Μόσχας στην Ανατολική Μεσόγειο, συνθέτουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο Ελλάδα, Κύπρος και Τουρκία μπορούν να κινηθούν.
Σε ένα παιχνίδι όπως είναι αυτό καμία κίνηση δεν γίνεται δίχως να δοθούν ανταλλάγματα.
Τον Ιούνιο αναμένεται να ανακοινωθεί η επιλογή του Αζερμπαϊτζάν για το ποιος αγωγός, ο ΤΑΡ, που περιλαμβάνει την Ελλάδα στο σχεδιασμό του, ή ο Nabucco West, θα συνθέσει τον περίφημο «Νότιο Διάδρομο», το δίκτυο δηλαδή εκείνο που σκοπό έχει την εξαγωγή στην Ευρώπη του αζέρικου φυσικού αερίου.
Τόσο η Ε.Ε. όσο και οι ΗΠΑ κατά το πρόσφατο παρελθόν στήριζαν ανοιχτά τον Nabucco West. Στην πορεία ωστόσο η Ε.Ε. αποφάσισε να κρατήσει ίσες αποστάσεις από τις δύο διαφορετικές προτάσεις και δηλώνει μέχρι σήμερα ουδετερότητα. Οι ΗΠΑ στο μεταξύ υιοθέτησαν, επιφανειακά, πιο αποστασιοποιημένη θέση, στηρίζοντας ταυτόχρονα και τα δύο projects.
Αποκαλυπτικές όμως υπήρξαν οι δηλώσεις του Αμερικανού διπλωμάτη, Μάθιου Μπράιζα, επικεφαλής του International Centre for Defense Studies, κατά την παρέμβασή του στο συνέδριο Athens Energy Forum 2013, ο οποίος επιχειρηματολόγησε υπέρ του Nabucco West και κατά του ΤΑΡ, ενώ δεν έκρυψε την πλήρη αντίθεσή του στο ενδεχόμενο συμμετοχής ρωσικής εταιρείας στην ελληνική ενεργειακή αγορά.
Η υλοποίηση του «Νότιου Διαδρόμου», όπως και η απόκτηση του ελέγχου των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ, αλλά και η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου αποτελούν ένα σύνολο το οποίο δεν λειτουργεί ανεξάρτητα αλλά σε συνάρτηση με τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα το Ισραήλ, τη Συρία, το κουρδικό ζήτημα και το Ιράν, καθώς η Μόσχα επιδεικνύει ανάλογο ενδιαφέρον τόσο για τα ισραηλινά αποθέματα φυσικού αερίου όσο και για τα κουρδικά κοιτάσματα πετρελαίου.
