Η εξαφανισμένη έκθεση για τον πόλεμο του 40

Το φθινόπωρο του 1946 σε έναν από τους θαλάμους του Νοσηλευτικού Ιδρύματος Μ.Τ.Σ, επί της Βασιλίσσης Σοφίας, διαδραματιζόταν μια περίεργη εικόνα. Μια γυναίκα θλιμμένη καθόταν δίπλα σε έναν κλινήρη άνδρα που ενώ οι γιατροί έδειχναν απαισιόδοξοι για τις αντοχές της καρδιάς του, εκείνος ήταν μανιακά προσηλωμένος στο γράψιμο ενός...βιβλίου. Λες και ο τρόμος να μην τελειώσει και να μην μάθει ο κόσμος αυτά που σκεφτόταν στα χαρτιά του ήταν μεγαλύτερος από τον επερχόμενο θάνατο. Ο απόστρατος πρώην Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Δημήτρης Καθενιώτης, κρατούσε την πένα της «αμαρτίας» και αυτό το γνώριζαν τόσο η σύζυγός του όσο και κάποιοι συνάδελφοί του. Τέσσερα μόλις χρόνια πριν, το 1942, όταν την κυβέρνηση είχε αναλάβει ο στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου, είχε ανατεθεί στο στρατηγό Δημήτριο Καθενιώτη να συντάξει -με μια επιτροπή ανώτατων αξιωματικών- μια αναλυτική έκθεση που θα κατέγραφε τις ελλείψεις και τα επιτελικά λάθη του Ελληνκού Στρατού της κυβέρνησης Μεταξά κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο.

Η... θαμμένη «έκθεση Καθενιώτη» για το 1940

  Η «έκθεση Καθενιώτη» συντάχθηκε ενώ ακόμη ήταν νωπά τα γεγονότα. Τεκμηριώνεται με τα στρατιωτικά ντοκουμέντα της εποχής, που υπήρχαν ακόμη και δεν είχαν «πειραχτεί». Βασίζεται, ακόμη, στις μαρτυρίες-καταθέσεις των διοικητών των μεγάλων μονάδων, οι οποίοι ζούσαν την εποχή εκείνη.

Το βασικό συμπέρασμά της είναι κατηγορηματικό και βασίζεται σε αρχεία: η Ελλάδα δεν ήταν μόνο «απαράσκευος» για τον πόλεμο στρατιωτικά, αλλά η ανώτατη ηγεσία της αποδείχτηκε ανίκανη.

Πριν από 4 ώρες Περισσότερα Η Μάχη της Ηλεκτρικής και οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής

Με μια καθυστέρηση 73 χρόνων τιμήθηκε ουσιαστικά ένα κορυφαίο ιστορικό γεγονός που αφορά την ιστορία της παραγωγής ενέργειας στη χώρα μας. Η ημέρα (13 Οκτωβρίου 1944) που τα αντιστασιακά ένοπλα σώματα του ΕΛΑΣ απέτρεψαν την καταστροφή του εργοστασίου της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι από τους Γερμανούς κατακτητές που αποχωρούσαν. Η τιμητική αναγνώριση συνέβη με τη φετινή  καθιέρωση της 13ης Οκτωβρίου σε επίσημη αργία για τη ΔΕΗ. Υλοποιήθηκε έτσι η εκτίμηση του τότε διευθυντή της Ηλεκτρικής: «… Κλαίμε μαζί σας τους ένδοξους νεκρούς και η μνήμη τους, ας είσθε βέβαιοι, δεν θα σβηστεί από το χρόνο που φθείρει τους θνητούς…»Η σωτηρία της Ηλεκτρικής οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής (Ίωνες, Πόντιοι, Καππαδόκες κ.ά.) που είχαν εγκατασταθεί από το 1922 σ’ εκείνες της συνοικίες του Πειραιά (Κερατσίνι, Κοκκινιά κ.ά.) και επάνδρωσαν τα τμήματα του ΕΛΑΣ που έδωσαν τον μεγάλο αγώνα.

Γιατί η πολιτική μας ελίτ φοβάται τον ναζισμό;

Του Αλέξανδρου Ασωνίτη,-  Έχει να κρύψει κάτι, φοβάται κάτι, τι συμβαίνει; Ή είναι απλώς η παροιμιώδης αδιαφορία τους για την θέση της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο και την Ιστορία; Πώς μπορούν να εξηγηθούν οι επιλογές της κυβέρνησης για τον εορτασμό –πάλι καλά- της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Ναζί, στις 12 Οκτωβρίου 1944;    Τότε που τα γερμανικά καμιόνια κατέβαιναν την Πανεπιστημίου και δεν καταδεχόταν ΚΑΝΕΙΣ ν’ ασχοληθεί μαζί τους (δείτε τα σχετικά κινηματογραφικά επίκαιρα), ενώ στην Ιταλία οι Ιταλοί προπηλάκιζαν τους αποχωρούντες τέως συμμάχους τους Γερμανούς. Έτσι ή κάπως έτσι αθωώθηκε η Ιταλία, και κανείς Ιταλός δεν καίει σημαίες τους ούτε μιλάει για Ιταλαράδες.