Η
είδηση θα ήταν πολύ αστεία αν δεν ήταν πάνω από όλα τραγική. Μια
ακροδεξιά νορβηγική οργάνωση έγινε περίγελος αφού τα μέλη της μπέρδεψαν
μια φωτογραφία με έξι άδεια καθίσματα σε λεωφορείο του Όσλο, που
αναρτήθηκε στη σελίδα της στο Facebook, με μια ομάδα γυναικών που
φορούσαν μπούρκα. Το θέμα ξεκίνησε ως αστείο από ένα φωτογράφο και πολλά
από τα μέλη της οργάνωσης έπεσαν θύματα, αφού βρήκαν την ευκαιρία να
στάξουν χολή κατά των μεταναστών.
Τα σχόλια που
γράφτηκαν κάτω από τη συγκεκριμένη ανάρτηση ξεχείλιζαν από μίσος.
«Φρικτό. Δεν θα έπρεπε ποτέ να συμβεί», «Διώξτε τους από τη χώρα,
τρομακτικές οι εποχές που ζούμε» και «Πίστευα ότι θα ήταν έτσι το 2050,
αλλά συμβαίνει τώρα», ήταν μερικά από αυτά. Άλλα μέλη της οργάνωσης
αναρωτήθηκαν εάν οι ανύπαρκτοι επιβάτες μπορεί να μεταφέρουν βόμβες ή
όπλα κάτω από τα ρούχα τους.
Είναι ίσως ένα
σημάδι πως οι ευρωπαϊκές κοινωνίες γίνονται όλο και λιγότερες ανεκτικές
απέναντι στους ξένους και όλο και περισσότερες επιφυλακτικές με το
Ισλάμ. Όχι άδικα, θα απαντήσει κάποιος αν λάβουμε υπόψη πως πίσω από τις
περισσότερες τρομοκρατικές επιθέσεις, επί ευρωπαϊκού εδάφους, οι
δράστες ήταν φανατικοί ισλαμιστές. Στην προσπάθειά τους να ανταποκριθούν
παίρνουν μέτρα πρωτόγνωρα. Η Νορβηγία σχεδιάζει να απαγορεύσει το
νικάμπ και την μπούρκα που φορούν οι μουσουλμάνες σε νηπιαγωγεία,
σχολεία και πανεπιστήμια. Η Γαλλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Βουλγαρία, η
Αυστρία και η Βαυαρία έχουν ήδη επιβάλει περιορισμούς στη χρήση τους σε
δημόσιους χώρους.
Αλλά το ερώτημα
παραμένει: Είναι η απαγόρευση της μπούρκας ένας τρόπος προστασίας του
δυτικού τρόπου ζωής; Οι χώρες που το έχουν ήδη κάνει πέτυχαν κάτι
ουσιαστικό, όπως για παράδειγμα να αποτρέψουν ριζοσπαστικοποίηση των
νέων ή να σταματήσουν τρομοκρατικές επιθέσεις; Ή μήπως πρόκειται για μια
απαγόρευση που στρέφεται εναντίον μιας ούτως ή άλλως αδύναμης
κοινωνικής ομάδας των μουσουλμάνων γυναικών; Από την άλλη όμως δεν
μπορούμε να μην αναγνωρίζουμε ότι η μπούρκα πολλές φορές είναι θέμα
επιβολής και όχι επιλογής για τις γυναίκες.
Το μόνο σίγουρο
πως το όνειρο της πολυπολιτισμικότητας σβήνει σιγά σιγά στην Ευρώπη.
Αντιμέτωπες με τεράστια προβλήματα οι ευρωπαϊκές χώρες αντιλαμβάνονται
ότι χρειάζονται πολύ περισσότερα από ωραία λόγια για να πετύχουν την
αρμονική συνύπαρξη διαφορετικών κουλτούρων και λαών.
