Του Σάββα Ιακωβίδη
- ΜΙΑ ΑΣΤΟΧΗ, ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΟΛΕΘΡΙΑ ΕΙΣΗΓΗΣΗ
- Πού στηρίζεται η εντυπωσιακή πρόοδος της Σινγκαπούρης; Στο τρίπτυχο: Αξιοκρατία, πραγματισμός, τιμιότητα
- Επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά πως στην ηγεσία του τόπου, πολιτική, οικονομική, επιχειρηματική, κτλ. βρίσκονται σπιθαμιαίοι αχυράνθρωποι, ανιστόρητοι, αβαθείς, αμαθείς, ανεπαρκείς, άσχετοι, ανίκανοι, ανάξιοι, ανεύθυνοι, επιπόλαιοι, δηλ. επικίνδυνοι για την Κύπρο, άνθρωποι
Το 1988, μετά από μια εντυπωσιακή επικοινωνιακή εκστρατεία και με τη στήριξη κυρίως του ΑΚΕΛ, ένα νέο πρόσωπο ανέρχεται στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι ο Γιώργος Βασιλείου, οικονομολόγος. Επιχειρεί να δώσει νέα ώθηση στα πράγματα του τόπου. Εις μεν το Κυπριακό, είχε την ψευδαίσθηση πως με τις… καππακωτές, τα χαμόγελα και τα επικοινωνιακά τερτίπια θα γινόταν, όπως δήλωσε, «ο καλύτερος φίλος της Τουρκίας», τα «συμφέροντα της οποίας ήθελε να εξυπηρετήσει». Απέτυχε παταγωδώς επειδή απέναντί του είχε τον ογκόλιθο της τουρκικής αδιαλλαξίας, τον Ντενκτάς, που ο Δ. Χριστόφιας καλώς αποκάλεσε ως τον «κακό δαίμονα της Κύπρου», και την τουρκική στοχοθεσία. Εις δε την οικονομία, πέραν των άλλων προσπαθειών του, ο Γ. Βασιλείου είχε τη φιλοδοξία να μετατρέψει την Κύπρο σε «Σινγκαπούρη της Μεσογείου». Εννοούσε, φυσικά, ως διεθνές επιχειρηματικό κέντρο.
Πριν από λίγες ημέρες, ο πρόεδρος της ΟΕΒ, Χρ. Μιχαηλίδης, σε μιαν άστοχη, ανιστόρητη, πολιτικά και οικονομικά ολέθρια εισήγηση, πρότεινε όπως η Κυπριακή Δημοκρατία μετατραπεί -άκουσον! άκουσον!- σε «Χονγκ Κονγκ της Τουρκίας». Ο Γ. Βασιλείου παρέβλεψε μερικές σημαντικότατες παραμέτρους, ώστε η Κύπρος να μετατραπεί σε «Σινγκαπούρη της Μεσογείου». Ο δε πρόεδρος της ΟΕΒ, αμελέτητος, άσχετος και πλήρως αχάμπαρος για την περίπτωση του Χονγκ Κονγκ, παραγνώρισε ότι πολιτική και οικονομία είναι άρρηκτα αλληλένδετες και στενότατα αλληλοεπηρεαζόμενες. Ο πρόεδρος της ΟΕΒ ισχυρίστηκε ότι μίλησε (σε τ/κ ακροατήριο, στην κατεχόμενη Αμ/στο), ως επιχειρηματίας και από οικονομικής σκοπιάς, μόνο. Λάθος! Η οικονομία επηρεάζει την πολιτική και αντίστροφα. Επειδή, λοιπόν, και ο Βασιλείου και ο Χρ. Μιχαηλίδης φλυαρούν ανέξοδα και άσκεφτα είτε περί Σινγκαπούρης είτε περί Χονγκ Κονγκ, υποτιμώντας βάναυσα τις πολιτικές παραμέτρους των δύο παραδειγμάτων, θα παραθέσουμε στοιχεία για τη Σινγκαπούρη και θα εξηγήσουμε τι συμβαίνει με το Χονκγκ Κονγκ.
Σήμερα Κυριακή, 9 Αυγούστου, η Σινγκαπούρη γιορτάζει τα 50χρονά της. Μας το θυμίζει ο γνωστός καθηγητής, Kishore Mahbubani, Πρύτανης στο Lee Kuan Yew School of Public Policy, του Παν/μίου της Σινγκαπούρης. Με άρθρο του διερωτάται αν η κοινωνία της Σινγκαπούρης είναι η πιο επιτυχής στην ιστορία της ανθρωπότητας ή αν η Σινγκαπούρη είναι η χώρα που αναπτύχθηκε πιο γρήγορα από κάθε άλλη. Αφού επισημαίνει πως οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες είναι η τροφή, το κατάλυμα, η υγεία και η εργασία, παρατηρεί πως όταν η Σινγκαπούρη εκδιώχθηκε, το 1965, από τη Μαλαισία σε μια μη επιθυμητή ανεξαρτησία, το κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν 500 δολάρια, όπως και της Γκάνα. Σήμερα, το κατά κεφαλήν εισόδημα ανέρχεται στα 55.000 δολάρια. Τα 15χρονα παιδιά της Σινγκαπούρης είναι πρώτα στη γενική κατάταξη ειδικών ικανοτήτων στα μαθηματικά και στις επιστήμες. Τα Κυπριόπουλα είναι τελευταία από το τέλος! Επίσης φοιτητές της Σινγκαπούρης ήρθαν πρώτοι στον γνωστό παγκόσμιο διαγωνισμό OECD PISA problem solving test. Τα Κυπριόπουλα, μηδενίστηκαν! Επίσης, 90% των κατοίκων της χώρας έχουν ιδιόκτητα σπίτια.
Πού οφείλεται η καταπληκτική και εντυπωσιακή πρόοδος της Σινγκαπούρης, που ο Βασιλείου ήθελε να αντιγράψει; Ο καθηγητής Kishore Mahbubani την αποδίδει στην «εξαιρετική ηγεσία» της και συγκεκριμένα σε τρεις ανθρώπους. Στον μοναδικό Πρωθυπουργό της, Lee Kuan Yew, που πέθανε τον περ. Μάρτη, στον δρα Goh Keng Swee, τον αρχιτέκτονα του οικονομικού θαύματος της Σινγκαπούρης, και στον S. Rajaratnam, τον φιλόσοφο της χώρας. Και οι τρεις σχημάτισαν μιαν ανεπανάληπτη ομάδα, που στηρίχθηκε σε τρείς θεμελιώδεις αρχές, από τις οποίες δεν παρέκλιναν ποτέ: Αξιοκρατία, πραγματισμός, τιμιότητα. Τι εννοούν; Ο καθηγητής Kishore Mahbubani εξηγεί. Αξιοκρατία σημαίνει ότι η Σινγκαπούρη αξιοποιεί τους καλύτερους και αξιότερους από τους πολίτες της, όχι τους συγγενείς της άρχουσας τάξης, για να κυβερνήσουν τη χώρα. Πραγματισμός σημαίνει ότι η Σινγκαπούρη δεν χρειάζεται να ανακαλύψει τον τροχό. Όπως έλεγε ο αρχιτέκτονας του οικονομικού θαύματος της χώρας, «ανεξάρτητα από τα προβλήματα που η Σινγκαπούρη αντιμετωπίζει, κάποιος ήδη κάπου βρήκε τη λύση. Ας την αντιγράψουμε, λοιπόν, και ας την προσαρμόσουμε στη Σινγκαπούρη».
Η τιμιότητα είναι η πιο σκληρή πτυχή της προσπάθειας. Είναι γνωστό ότι η διαφθορά είναι ο σημαντικότερος λόγος που χώρες του τρίτου κόσμου -και όχι μόνον αυτές- αποτυγχάνουν να αναπτυχθούν. Ο καθηγητής Mahbubani υπογραμμίζει πως η μεγαλύτερη δύναμη των πατέρων-ιδρυτών της Σινγκαπούρης ήταν πως και οι τρεις ήταν μέχρι σκληρότητας τίμιοι. Συνέβαλε επίσης το γεγονός ότι ήσαν πανέξυπνοι και τετραπέρατοι. Αυτήν τη νοοτροπία, συμπεριφορά και τρόπο σκέψης επέβαλαν στους πολίτες της χώρας. Μερικοί υποστηρίζουν πως η Σινγκαπούρη είναι μια «πεφωτισμένη δικτατορία». Το δεδομένο είναι ένα: Μια χώρα που ήταν το 1965 καταδικασμένη σε κατάρρευση, 50 χρόνια αργότερα είναι από τις υψηλότερα ανεπτυγμένες του πλανήτη, με έναν πληθυσμό από τους πιο μορφωμένους στον κόσμο. Συγκρίνετε τη Σινγκαπούρη με τα δικά μας πολιτικά ανθρωπάρια και σπιθαμιαίους αχυρανθρώπους, για να αντιληφθείτε γιατί η Κύπρος οδηγήθηκε στο σημερινό πολιτικό και οικονομικό κατάντημα, στην τουρκική κατοχή και στην οικονομική εκμηδένιση.
Όσον αφορά το παράδειγμα του Χονγκ Κονγκ, που, κατά τρόπο ασύγγνωστο, επικαλέστηκε ο αχάμπαρος και ανιστόρητος πρόεδρος της ΟΕΒ, θα κάνουμε μερικές επισημάνσεις: Το Χονγκ Κονγκ ήταν βρετανική αποικία. Το 1997, μετά από διαπραγματεύσεις με την κομμουνιστική Κίνα, η αποικία θα λειτουργούσε με ένα ειδικό καθεστώς αυτονομίας μέχρι το 2047. Η Κίνα, όμως, είχε άλλα σχέδια, ειδικά για εκλογές, με αποτέλεσμα πέρσι να ξεσπάσουν συγκρούσεις. Ουσιαστικά η Κίνα εκπροσωπεί πολιτικά και ελέγχει στρατιωτικά το Χονγκ Κονγκ.
Τι υποβάλλει ο ανιστόρητος πρόεδρος της ΟΕΒ; Η Κυπριακή Δημοκρατία να διαλυθεί και να μετατραπεί σε πολιτικό δορυφόρο και οικονομικό προτεκτοράτο της Τουρκίας, υπό τον στρατιωτικό και πολιτικό έλεγχό της! Αυτά είναι πρωτοφανή πράγματα, που επιβεβαιώνουν ακόμα μια φορά πως στην ηγεσία του τόπου, πολιτική, οικονομική, επιχειρηματική, κτλ. βρίσκονται ανιστόρητοι, αβαθείς, αμαθείς, ανεπαρκείς, άσχετοι, ανίκανοι, ανάξιοι, ανεύθυνοι, επιπόλαιοι, δηλ. επικίνδυνοι για την Κύπρο, άνθρωποι. Το παράδειγμα της Σινγκαπούρης είναι προς μίμησιν. Η περίπτωση του Χονγκ Κονγκ είναι προς αποφυγήν. Μόνο που η δύστηνη Κύπρος δεν έχει εκείνους τους ηγέτες που θα την εκτινάξουν προς τα εμπρός. Αντίθετα, κάθε μέρα σκάβουν βαθύτερα τον λάκκο του ενταφιασμού της είτε από αχαμπαροσύνη είτε από ιδιοτέλεια είτε από εγκληματική άγνοια των δεδομένων και των εξελίξεων.ΣΗΜΕΡΙΝΗ
