Ο Ερντογάν ταυτίσθηκε με τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία και τα εμιράτα του Κόλπου πλην Κατάρ στην πρώτη φάση της σύγκρουσης στη Συρία, με τη στήριξη και στην καλύτερη περίπτωση ανοχή απέναντι στους τζιχαντιστές. Την ίδια όμως στιγμή με τη στήριξη της αδελφότητας στην Αίγυπτο και της Χαμάς στη Γάζα, με μόνο σύμμαχο το Κατάρ, η Αγκυρα προβάλλει να στηρίζει τη μεγαλύτερη απειλή για το Ριάντ και τα υπόλοιπα καθεστώτα της Αραβικής Χερσονήσου, ένα συντηρητικό-παραδοσιακό Ισλάμ που διεκδικεί τη συμβατότητά του με τη δυναμική του εκδημοκρατισμού.Ετσι αθροιστικά οι Ερντογάν-Νταβούτογλου άνοιξαν τρία μέτωπα αντιπαλότητας, με αποτέλεσμα τη σημερινή τους απομόνωση:
• Πρώτον με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ αλλά και με την Αίγυπτο πρώτα του Μουμπάρακ και τώρα του Σίσι λόγω της στήριξης της Χαμάς στη Γάζα.
• Δεύτερον με την Τεχεράνη, τη Βαγδάτη και τη Δαμασκό, απέναντι στις οποίες ο Ερντογάν πρόβαλλε να διεκδικεί τον ρόλο του προστάτη των σουνιτών.
• Τρίτον με το Ριάντ και τα εμιράτα που, εκτός από την αμφισβήτηση του αυταρχικού καθεστώτος του, δεν πρόκειται να δεχθούν επικεφαλής του σουνιτικού Ισλάμ την αραβική δύναμη και πολύ περισσότερο τον κληρονόμο της μέχρι το 1918 Οθωμανικής Αυτοκρατορίας της οποίας αποτελούσαν μέρος. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια τριγωνική σύγκρουση, όπου το μεγάλο πλεονέκτημα της Τεχεράνης, πέραν της μη πορείας προς συνολική εξομάλυνση με την Ουάσιγκτον, είναι η ταυτόχρονη δύσκολη αν όχι αδύνατη υπέρβαση της διμερούς αντιπαλότητας Αγκυρας-Ριάντ.
kapopoulos@pegasus.gr
