Η ΝΑ Μεσόγειος αποτελεί θάλασσα μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας. Ενώνει γεωπολιτικά τρεις επιμέρους περιοχές. Την Ευρώπη, την Αφρική και την Μέση Ανατολή, - περιοχή που συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά αποθέματα του πλανήτη.
  •   Η γεωστρατηγική θέση της χώρας μας
Στο πλαίσιο αυτό η ΝΑ Μεσόγειος, λόγω της γειτνίασής της με τη Μέση Ανατολή, αποκτά ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία. Περιλαμβάνει σημαντικά στρατηγικά περάσματα και διατρέχεται από πολλούς εμπορικούς δρόμους, διαμορφώνοντας ένα χώρο που από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν στο στόχαστρο των μεγάλων δυνάμεων. Η θέση των στενών των Δαρδανελίων και του Βοσπόρου, αλλά και των στενών των Κυθήρων και της Καρπάθου, ανατολικά και δυτικά της Κρήτης , η Κύπρος, απέναντι από τη διώρυγα του Σουέζ αποτελούν περιοχές μεγάλης γεωστρατηγικής αξίας. Οι βάσεις του ΝΑΤΟ στην Κύπρο και την Κρήτη επιβεβαιώνουν τη γεωστρατηγική αξία των περιοχών αυτών.


Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας

Στον χώρο της ΝΑ Μεσογείου εμπλέκονται οκτώ κράτη (Ελλάδα, Τουρκία, Συρία, Λίβανος, Ισραήλ, Αίγυπτος, Λιβύη, Κύπρος). Τα κράτη αυτά θα έπρεπε να είχαν προ πολλού ανοίξει έναν διάλογο με απώτερο στόχο τη συνολική ρύθμιση για την οριοθέτηση του συνόλου της θαλάσσιας και υποθαλάσσιας αυτής περιοχής. Οι λόγοι γιατί αυτό δεν συνέβη ή εκκρεμεί είναι πολλοί και υποκρύπτουν συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων που εξυπηρετούνται καλύτερα από τη μη ρύθμιση ή την χρησιμοποιούν στην κατεύθυνση υλοποίησης δικών τους σχεδίων.
Η γεωπολιτική θέση της πατρίδας μας, αλλά και η αξία του υπεδάφους της έγινε συντονισμένη διαχρονικά προσπάθεια να υποβαθμιστεί, ώστε ευκολότερα να δικαιολογηθεί η δουλική πρόσδεσή της στη Δύση με το γνωστό «ανήκομεν εις την Δύσιν». Η άποψη περί «Ψωροκώσταινας» κυριάρχησε για χρόνια, με μόνη την Αριστερά να εναντιώνεται σ' αυτήν. Η αλλαγή αυτής της άποψης τα τελευταία χρόνια πρέπει να ιδωθεί με πολύ προσοχή και αν συνδυαστεί με τη διάλυση όλων των φορέων (ΔΕΠ-ΕΚΥ ΑΕ, ΙΓΜΕ κ.ά.) και την απουσία του ΕΔΕΥ Α.Ε. που θα μπορούσαν να ελέγξουν τις έρευνες, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ανοίγεται ο δρόμος για την ανεξέλεγκτη και ληστρική εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου. Η προηγούμενη αντίστοιχη προσπάθεια έγινε επί χούντας με τον Πρίνο. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο μπορούμε να δούμε και την ενορχηστρωμένη παραπληροφόρηση για τα τεράστια κοιτάσματα, που δεν στηρίζεται σε επιστημονικά στοιχεία. Οι μεγάλες προσδοκίες οδηγούν σε λάθος εκτιμήσεις και στρώνουν τον δρόμο σε υποχωρήσεις ως προς τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Τι συμβαίνει στην περιοχή μας

Η περιοχή της Βαλκανικής, της Β. Αφρικής και της Μ. Ανατολής βρίσκεται σε αποσταθεροποίηση και νέα ρύθμιση. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η επέμβαση στο Ιράκ, οι τοπικοί πόλεμοι σε Γεωργία, η ανατροπή του Μουμπάρακ, η ανατροπή και εκτέλεση του Καντάφι, η επέμβαση στη Συρία, η επέμβαση στο Μάλι, οι διαρκείς επιχειρήσεις στη Γάζα, το εμπάργκο στην Περσία, οι ανατροπές στην Ουκρανία, σηματοδοτούν μια νέα κατάσταση, στον απόηχο της κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και της διαμόρφωσης νέων ισορροπιών.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο υποκινούνται παλιές εκκρεμότητες και αναδεικνύονται και νέες. Η Τουρκία ξαναθυμάται τα μεγαλεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στον ακραίο θρησκευτικό φανατισμό ή σε στρατιωτικές χούντες, με δημοκρατικό περιτύλιγμα, φαίνεται να βρίσκουν διέξοδο, για επίλυση των προβλημάτων που συσσώρευσε ο καπιταλισμός, οι χώρες της Β. Αφρικής και Μ. Ανατολής. Οι όποιες δυνάμεις της Αριστεράς στις χώρες αυτές βρίσκονται σε διωγμό και οπισθοχώρηση.

Η οικονομική επίθεση στη χώρα μας

Η πατρίδα μας και η Κύπρος δέχονται την ανηλεή οικονομική επίθεση της τρόικας που οδηγεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση μεγάλο μέρος του πληθυσμού τους. Επιδίωξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων φαίνεται να είναι μια νέα ρύθμιση που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους στη νέα πολυπολική διεθνή αντιπαράθεση. Το θέμα της οριοθέτησης της ΑΟΖ αποτελεί μείζον πρόβλημα που μπορεί να δημιουργήσει εντάσεις.
Η λύση εφαρμογής του διεθνούς δικαίου δεν εγγυάται την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων μας, αλλά φαίνεται ότι δεν έχουμε άλλη λύση από την επίκληση του διεθνούς δικαίου. Γνωρίζομε βέβαια πως οι κυρίαρχες δυνάμεις στην περιοχή μας δεν δεσμεύονται από το διεθνές δίκαιο, γνωρίζομε ότι δεν υπέγραψαν τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Η αναζήτηση συμμάχων στην Ευρώπη και στον κόσμο ανοίγει μια προοπτική και πρέπει να συνεχιστεί με επιμονή και συνέπεια στο πλαίσιο μιας αμοιβαία επωφελούς αδέσμευτης εξωτερικής πολιτικής.