Το Ιράν, χωρίς πυρηνικά, δεν καθησυχάζει το Ισραήλ, για να μην πούμε ότι μάλλον το ανησυχεί, καθώς με δεδομένη τη σύγκλιση συμφερόντων Ουάσιγκτον-Τεχεράνης στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ και τον εξισορροπητικό ρόλο των Ροχανί-Χαμενεΐ απέναντι στον σουνιτικό φονταμενταλισμό, η εξομάλυνση των σχέσεων του μεγάλου σατανά με τους διαδόχους του Χομεϊνί είναι πολύ πιθανόν να μετεξελιχθεί γρήγορα σε ντε φάκτο ή ακόμη και δεδηλωμένη συμμαχία.Το Ιράν, ύποπτο για την εντός ολίγου απόκτηση πυρηνικών όπλων, είναι για τον Νετανιάχου εγγύηση της μοναδικότητας του Ισραήλ ως αξιόπιστου περιφερειακού εταίρου των ΗΠΑ, το Ιράν εταίρος των ΗΠΑ στην αναζήτηση περιφερειακής σταθεροποίησης είναι για τη σημερινή κυβέρνηση στο Τελ Αβίβ θανάσιμη γεωστρατηγική απειλή.
Η επίδειξη πυγμής του Νετανιάχου στη Γάζα επηρεάζεται δίχως αμφιβολία σε βαρύνοντα βαθμό από τα παραπάνω. Η απομονωμένη μετά την ανατροπή του Μόρσι Γάζα είναι ο εύκολος στόχος, όμως είναι προφανές ότι η πολιτική φαντασίωση του Ισραηλινού πρωθυπουργού, που έχει απαγορευτικό κόστος σε σχέση με τις ΗΠΑ, είναι μια επίθεση κατά της Χεζμπολάχ που θα ενέπλεκε το Ιράν και θα δυσκόλευε την προσέγγιση Ουάσιγκτον - Τεχεράνης.Εκ πρώτης όψεως όχι μόνον οι επιχειρήσεις στη Γάζα αλλά και η ενίσχυση του εποικισμού στη Δυτική Οχθη τους τελευταίους μήνες δίνουν την αίσθηση μονομερούς πυγμής και ισχύος. Πρόκειται για ψευδαίσθηση όμως που προδίδει τη στρατηγική αμηχανία ή καλύτερα τη στρατηγική δύσπνοια του Νετανιάχου μπροστά σε ένα νέο μεσανατολικό τοπίο που διαμορφώνεται ερήμην του Ισραήλ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
kapopoulos@pegasus.gr
