Τον Ιανουάριο του 2015 η Κομισιόν στις
Βρυξέλλες με προφανή την ανοχή, αν όχι τη συνενοχή του Βερολίνου,
επέλεξε να κάνει τα στραβά μάτια απέναντι στους Προϋπολογισμούς της
Γαλλίας και της Ιταλίας για το 2015, που ήσαν παραβατικοί του πλαφόν 3%
επί του ΑΕΠ για το έλλειμμα που ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας: Το μεν
Παρίσι πήρε προθεσμία προσαρμογής μέχρι το 2017, η δε Ρώμη είδε τον
Προϋπολογισμό της να ξαναδιαβάζεται με συνυπολογισμό ρήτρας ανάπτυξης ως
σύννομος!Η Κομισιόν έσπευσε να δηλώσει ότι δεν χαλαρώνει, αλλά απλά στηρίζει με ευελιξία τις χώρες που έχουν ξεκινήσει δομικές μεταρρυθμίσεις.Πριν από λίγες μέρες η Κομισιόν δεσμεύθηκε να εξετάσει κατά περίπτωση τη χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας για τις χώρες που πιέζονται περισσότερο από τη διαχείριση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να υπογραμμισθεί ότι η εθνική περιχαράκωση και η άρνηση αλληλεγγύης από χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων, δίνουν τη χαριστική βολή σε μια συνολική σχεδιασμένη από την Ε.Ε. κοινή διαχείριση, αλλά και στη δυνατότητα και τη βούληση των πιο εκτεθειμένων στο πρόβλημα χωρών της Ευρωζώνης να κρατήσουν έστω και τα προσχήματα της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Σε αυτό το τοπίο ήλθε μετά τα τρομοκρατικά πλήγματα της 13 Νοεμβρίου στο Παρίσι να προστεθεί και η Γαλλία, που ανακοίνωσε την προσωρινή της αποδέσμευση από το Σύμφωνο Σταθερότητας στο όνομα του Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας.
Το Παρίσι, εδώ και επτά χρόνια, αδυνατεί να καταθέσει Προϋπολογισμό συμβατό με το πλαφόν 3% του Συμφώνου Σταθερότητας, μια κατάσταση πραγμάτων που συντηρεί ένα μόνιμο μέτωπο τριβών με τη Γερμανία: Την άνοιξη του 2014 ο Σόιμπλε είχε ζητήσει από την Επιτροπή Σοφών Οικονομολόγων συνολική πρόταση αντιμετώπισης του «Γάλλου ασθενή», όπως αποκαλούσε τότε η πλειοψηφία των γερμανικών ΜΜΕ τη δεύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, ενώ φέτος, πριν από λίγους μήνες, εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για τη βραδύτητα με την οποία η γαλλική Βουλή εγκρίνει μεταρρυθμίσεις με τη φράση «αυτά έχει η Δημοκρατία».
Έτσι πριν από τα αιματηρά επισκεπτήρια του τρόμου των Τζιχαντιστών, η Γαλλία είχε καταστήσει σαφές ότι δεν θα προχωρούσε σε επιπρόσθετες προσαρμογές με πολιτικό κόστος μέχρι την προεδρική εκλογή της άνοιξης του 2017.Σήμερα, καθιστά σαφές ότι ο ορίζοντας της απειθαρχίας της είναι προφανώς η νίκη στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.
Πώς θα αντιδράσει η Γερμανία; Θα αποδεχθεί τον σταδιακό παροπλισμό των μηχανισμών δημοσιονομικής πειθαρχίας, θα ζητήσει αυστηρή εποπτεία των όποιων εξαιρέσεων; Τι θα γίνει με την εξαγγελθείσα τον Ιούλιο πρόταση του Σόιμπλε για σύσταση Ανεξάρτητης Αρχής που θα ελέγχει την εφαρμογή των Συνθηκών, μια αρμοδιότητα που θα πρέπει να αφαιρεθεί από την Κομισιόν;
Πέραν της χειραφέτησης από το Σύμφωνο Σταθερότητας, τι θα κάνει η Γαλλία; Θα επανέλθει στις προτάσεις Ολάντ - Μακρόν για Πολιτική Ενοποίηση της Ευρωζώνης;
Είναι προφανές ότι με δεδομένο ότι στη σκιά του τρόμου των Τζιχαντιστών οι Σόιμπλε - Βάιντεμαν δεν μπορούν να επιπλήξουν τη Γαλλία για δημοσιονομική χαλάρωση, το πρώτο πεδίο που θα δούμε τη στάση που διαμορφώνει η Γερμανία είναι η Πορτογαλία και η Ισπανία, που ήδη στην πράξη αποκλίνουν από το Σύμφωνο.Θα δείξουν Βρυξέλλες και Βερολίνο κατανόηση ή θα απαιτήσουν παραδειγματική, πλήρη και άνευ όρων συμμόρφωση, για να εξισορροπήσουν την απόδραση της Γαλλίας;Και αν επιλέξουν τον σκληρό παραδειγματισμό, αντέχει η Ευρώπη υπό την πίεση των προσφυγικών ροών και στη σκιά του τρόμου, τα Eurogroup-θρίλερ όπου θα πιέζονται οι νέες κυβερνήσεις της Ιβηρικής Χερσονήσου να συνεχίσουν την ίδια πολιτική με τους προκατόχους τους;
Παραβάτης διαρκείας...
Το Παρίσι εδώ και επτά χρόνια αδυνατεί να καταθέσει προϋπολογισμό συμβατό με το πλαφόν 3% του Συμφώνου Σταθερότητας, μια κατάσταση πραγμάτων που συντηρεί ένα μόνιμο μέτωπο τριβών με τη Γερμανία: Την άνοιξη του 2014 ο Σόιμπλε είχε ζητήσει από την Επιτροπή Σοφών Οικονομολόγων συνολική πρόταση αντιμετώπισης του «Γάλλου Ασθενή».
kapopoulos@pegasus.gr
