Τουρκικές Αυτοδιοικητικές Εκλογές (συνεχή ροή)

AKP 49- 559
CHP 13 -161
BDP 10 -65
MHP 8 -105
 BGMSZ 1- 3
http://www.hurriyetdailynews.com

Η εξωτερική πολιτική τού επαίτη

Με τη ΜΑΡΙΑ ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗ Η ένταξη της Ελλάδας στην Ατλαντική Συμμαχία ακολούθησε τη ροή των πραγμάτων που διαμόρφωσε -σε εσωτερικό επίπεδο- η κατάληξη της εμφύλιας σύγκρουσης και -σε εξωτερικό- οι ανάγκες του Ψυχρού Πολέμου. Ακόμη νωρίτερα, η περίφημη συμφωνία της Γιάλτας είχε αποφασίσει τα ποσοστά επιρροής των Μεγάλων Δυνάμεων στα Βαλκάνια, καθορίζοντας έτσι και το διεθνή προσανατολισμό της χώρας.

Τα αμερικανικά χρήματα που «έπεσαν» στην Ελλάδα (Δόγμα Τρούμαν, Σχέδιο Μάρσαλ) πέτυχαν να συγκροτήσουν μία πολιτική τάξη άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ουάσιγκτον. Το σύνολο των κυβερνήσεων από τη δεκαετία του '50 (κεντρώες και δεξιές) ευθυγραμμίστηκαν με τους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην περιοχή.

Η στάση του Κολοκοτρώνη

Σάββας ΚαλεντερίδηςΣτο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε ακροθιγώς στις παράπλευρες απώλειες που θα έχουν Κύπρος και Ελλάδα από τις κυρώσεις που θα επιβάλουν οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. στη Ρωσία, απώλειες που θα δυσχεράνουν την οικονομική ανάκαμψη και την έξοδο από την κρίση, που γίνεται με τεράστιο κόστος και τιτάνιες προσπάθειες του λαού.Επαναλάβαμε, μάλιστα, ότι εμείς οι Ελληνες θα πρέπει να βρούμε τρόπους -τέτοιοι υπάρχουν και μάλιστα πολλοί, αρκεί να το θέλουν οι κυβερνώντες- αντί να περιορίσουμε, να διευρύνουμε την οικονομική συνεργασία με τη Ρωσία αλλά και με την Ουκρανία, χωρίς να διαταράξουμε τις στρατηγικές σχέσεις που διατηρούμε με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Οι εμφύλιοι του 1821

Με τις στρατιωτικές έριδες και πολιτικές μηχανορραφίες ασχολήθηκε ο Νίκος Θέμελης στο τελευταίο βιβλίο του «Η αναχώρηση» (τη Δευτέρα στα βιβλιοπωλεία)

Της ΣΤ. ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

Να τι απασχολούσε τον Νίκο Θέμελη στα τελευταία του. Οι αλλεπάλληλες συγκρούσεις, οι θανάσιμες αντιπαλότητες και οι ίντριγκες που δηλητηρίασαν τον απελευθερωτικό αγώνα, πρακτικές που έμελλε να ριζώσουν στη νεοελληνική κουλτούρα με ανυπολόγιστες συνέπειες.  Αυτές δεσπόζουν στο χειρόγραφο που δούλευε ώς το καλοκαίρι του 2011, μέχρι την οριστική του έξοδο: μια νουβέλα με το σημαδιακό τίτλο «Η αναχώρηση» και με πλοκάμια που φτάνουν ώς την εποχή μας, η έκδοση της οποίας από το «Μεταίχμιο», συνοδευμένη μ' ένα επίμετρο του ιστορικού Βασίλη Παναγιωτόπουλου, συμπίπτει με τη φετινή επέτειο της 25ης Μαρτίου.
Η πρώτη εικόνα που αναδύεται από το βιβλίο είναι ενός μεγαλοτσιφλικά, του Λάζαρου Χατζημιχαήλ, ο οποίος αγναντεύει από το αρχοντικό του τον κάμπο του Ναυπλίου, την ώρα που κυκλοφορεί το νέο -«Επεσε το Παλαμήδι!»- και η πόλη δονείται από πανηγυρισμούς. Ανθρωπος προσηνής, μπεσαλής και έντιμος, χήρος από νεαρή ηλικία, πατέρας ενός μικρού αγοριού και δίχως φανερούς εχθρούς, ο πρωταγωνιστής του εκτενέστερου μέρους της «Αναχώρησης» δεν χωράει στο στερεότυπο καλούπι του Πελοποννήσιου, αλλά ταιριάζει γάντι στην πινακοθήκη των ηρώων που φιλοτέχνησε ο Θέμελης στη συγγραφική του διαδρομή.

Το Πακιστάν και το τζιχαντιστικό Ισλάμ

Σπύρος Λίτσας Στους «International New York Times» του προηγούμενου Σαββατοκύριακου η Carlotta Gall δημοσιεύει μέρος ενδελεχούς έρευνας ετών. Κύκλοι των μυστικών υπηρεσιών του Πακιστάν βρίσκονται σε ανοιΧτή επικοινωνία με τους Ταλιμπάν, τους υποστηρίζουν και τους παρέχουν πολιτική κάλυψη, ενώ παρείχαν καταφύγιο και στον επικεφαλής της Αλ Κάιντα Οσάμα μπιν Λάντεν στο Αμποταμπάντ.Είναι εμφανές για όσους παρατηρούν τα τεκταινόμενα στην περιοχή ότι οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια δεν κρύβουν τη δυσαρέσκειά τους γύρω από τον τρόπο που το Πακιστάν επιλέγει να διαχειρίζεται το κρίσιμο ζήτημα των τζιχαντιστών, είτε αυτοί είναι οι Ταλιμπάν είτε είναι παραστρατιωτικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στο Κασμίρ, όπως για παράδειγμα η γνωστή Lashkar e-Taiba.

Ο εμφύλιος των λέξεων

Της ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΟΥ καθηγήτριας, διδάκτορος Πολιτικής Επικοινωνίας marpolychroniadou@yahoo.gr

Και ενώ ο εμφύλιος μαίνεται στην Ουκρανία, στην Ελλάδα έχει ξεσπάσει ένας ιδιότυπος εμφύλιος. Τα μαχαιρώματα των λέξεων! Και αν στα social media αυτό είναι ένα παγιωμένο άτυπο (πλέον) καθεστώς, στην τηλεόραση με γνώμονα τη λίστα αναγνωρισιμότητας και τα μερίδια τηλεθέασης, που καθορίζουν και την πρόσκλησή σου στο επόμενο talk show, τείνει να γίνει ο κανόνας. Λέξεις που εκσφενδονίζονται ωσάν πυροτεχνήματα προς δημιουργία εντυπώσεων. Πετάς πρώτα τη ρουκέτα και έπειτα σκέφτεσαι τι ήθελε να πει ο ποιητής. Μπορούν να σκοτώσουν οι λέξεις; Μερικές φορές καλύτερα (και) από τα συμβατικά όπλα. Γι' αυτό και έχουμε βγει στα χαρακώματα των καναλιών, στις ρούγες της κοινωνικής δικτύωσης και έχουμε πιάσει τα γιαταγάνια των λέξεων εκτελώντας οιονδήποτε έχει διαφορετική άποψη από τη δική μας. Οπως παρατηρεί ο Καραποστόλης, «τα λόγια δεν φοβούνται πλέον τα ολισθήματά τους. Αντίθετα, μπαίνουν πρόθυμα σε φόρμες ιδιωτικές, ώστε να αποσυρθούν γρήγορα, αν χρειαστεί.

Η ποιότητα της παραγωγής, προϋπόθεση της ανάπτυξης

Του ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΟΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην υπουργού

Είναι γνωστό ότι η χώρα μας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον διεθνή ανταγωνισμό με παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών χαμηλού κόστους. Εκτός από το σχετικά χαμηλό οργανωτικό και τεχνολογικό επίπεδο της παραγωγής και η κλίμακα της παραγωγής σε μια σχετικά μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί να αυξηθεί, όπως στις μεγάλες χώρες, οι οποίες διαθέτουν τεράστια εσωτερική αγορά και συνεπώς δυνατότητες μαζικής παραγωγής που μειώνουν το κόστος. Επιπλέον, όσο και αν μειωθεί το εργατικό κόστος, η χώρα μας θα παραμείνει ακριβή σε σχέση με τους Βαλκάνιους γείτονές μας και πολύ περισσότερο σε σχέση με τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, που παράγουν ομοειδή προϊόντα και υπηρεσίες.

Το Ποτάμι δεν απαντά και ούτε προκαλεί

Το Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη έχει αλλάξει τις ισορροπίες στο χώρο της Κεντροαριστεράς, μόνο με την ίδρυσή του. Κατ' αρχάς είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον το ότι Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζουν το Ποτάμι, μέχρι στιγμής, με τον ίδιο τρόπο. Απαξιωτικά και με υπαινιγμούς για σχέσεις με μεγάλα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα. Το Ποτάμι δεν απαντά, δεν προκαλεί εντάσεις και συνεχίζει το μονοδιάστατο πολιτικό του λόγο κατά του παλαιού (γενικώς) και υπέρ της συνεργασίας (επίσης γενικώς).Δημοσιοποιεί γενικές και ευρύχωρες πολιτικές θέσεις, παλεύει να μη γίνει μέρος της αντιπαράθεσης των φθαρμένων κομμάτων, επιχειρώντας να προσεγγίσει κυρίως νέους ψηφοφόρους που δεν ζητούν συγκεκριμένες θέσεις, αλλά γενικώς και αορίστως το νέο. Λόγω κάποιων φράσεων του κ. Θεοδωράκη, όπως ότι «ένα κόμμα που θέλει να κυβερνήσει πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα είσαι με την Ευρώπη ή δεν είσαι;», το Ποτάμι αποκτά ήδη ένα αντι-ΣΥΡΙΖΑ πρόσωπο, ενώ την ίδια ώρα από το ΠΑΣΟΚ, την Ελιά και τη ΔΗΜΑΡ ψάχνονται.

Αποσχιστικές τάσεις στην Ευρώπη

Την ώρα που η Ουκρανία και οι Δυτικοί υποστηρικτές της δεν αναγνωρίζουν το δημοψήφισμα της Κριμαίας και τη ρωσική σύνδεσή της, η κίνηση απόσχισής της κερδίζει έδαφος καθώς και άλλες περιοχές και πόλεις στην Ευρώπη τάσσονται υπέρ των δημοψηφισμάτων για επανασχεδιασμό των συνόρων -ανάμεσά τους όχι μόνο οι «γνωστές» Καταλονία και Σκοτία, αλλά και το ουκρανικό Ντόνετσκ και η Βενετία.Διαδικτυακό δημοψήφισμα στη Βενετία για την απόσχισή της από την Ιταλία Την ίδια στιγμή, το δρόμο της Κριμαίας προς τη Μόσχα θέλει να ακολουθήσει και η Υπερδνειστερία, που έχει κηρύξει την ανεξαρτησία της εδώ και 24 χρόνια, αλλά δεν είναι αναγνωρισμένο κράτος και θεωρείται τμήμα της Μολδαβίας.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ Η ΡΩΣΙΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΠΕΙ ΤΑΥΡΙΔΑ Τη βαφτίζουν Ελληνίδα και την κάνουν ρωσική

Του ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ  Μια πρόσφατη είδηση από τη Ρωσία ήρθε να ενισχύσει στο διαδικτυακό κόσμο το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας των Ελλήνων. Γράφτηκε στο ρωσικό Τύπο και μεταφράστηκε στα ελληνικά Μέσα η είδηση: «Οι Ρώσοι δίνουν στην Κριμαία την αρχαία ελληνική ονομασία Ταυρίδα».

Η είδηση δεν ήταν καθόλου αβάσιμη! Η Ρωσία, στη σύγκρουσή της με την Ουκρανία και την προσπάθεια να ενσωματώσει πλήρως την στρατηγικής σημασίας Κριμαία, φαίνεται ότι επεξεργάζεται σχέδια για αλλαγή της ονομασίας, ώστε και σε συμβολικό επίπεδο να εδραιώσει τη ρωσική κυριαρχία. Η λέξη «Κριμαία» προέρχεται από το Qirim και είναι ταταρικής προέλευσης.
Ο Τύπος λοιπόν ενημέρωσε ότι με πρόταση στη Δούμα οι Ρώσοι «ετοιμάζονται να δώσουν και πάλι στην Κριμαία το αρχαίο ελληνικό όνομα Ταυρίς ή Ταυρίδα, δράττοντας τη μοναδική αυτή ιστορική στιγμή». Κάνουν δηλαδή αυτό που έκανε και η Αικατερίνη η Μεγάλη το 1783, όταν η Χερσόνησος προσαρτήθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Και ο συμβολισμός δεν είναι καθόλου τυχαίος.

Οδυσσέας Ελύτης και η «θλιβερή υπόθεση του Μακεδονικού»

ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΜΙΧ. ΔΩΣΣΑ
Οταν χρησιμοποιείται για το Μακεδονικό ζήτημα ο χαρακτηρισμός «θλιβερή υπόθεση» -όπως γίνεται από πολλούς, πολύ συχνά, τον τελευταίο καιρό- είναι απαραίτητο να διευκρινίζεται αν είναι «θλιβερή» λόγω των ατυχών χειρισμών από ελληνικής πλευράς. Στην περίπτωση αυτή οι τακτικής φύσεως διαφωνίες και επικρίσεις θα ήταν εύλογες, χωρίς να παραβλάπτεται το στρατηγικό status του ζητήματος. Δηλαδή το ιστορικά και πολιτισμικά απαράγραπτο, δεδομένο και αναφαίρετο δικαίωμα του Ελληνισμού να περιέχει «εν εαυτώ», ως σάρκα εκ της σαρκός του και ως ανεπιμέριστο στοιχείο της υπόστασής του, τους Μακεδόνες, όπως πράττει λ.χ. για τους Αργείους ή τους Βοιωτούς, και να περιλαμβάνει στο μεν ιστορικό του κεκτημένο το όνομα της Μακεδονίας, στη δε έκταση της εθνικής / κρατικής κυριαρχίας του την ελληνική Μακεδονία, όπως λ.χ. τη Μεσσηνία και την Αττική ή την Πελοπόννησο και την Κρήτη.

Ενιαίο ενεργειακό δόγμα…

Εξαιρετικά ευνοϊκές συγκυρίες για τα ενεργειακά θέματα Κύπρου - ΕλλάδαςΣημαντικές επαφές στη Λευκωσία του Έλληνα Υπουργού Ενέργειας Γιάννη Μανιάτη, ο οποίος είχε συναντήσεις με τον Κύπριο ομόλογό του και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Εξαιρετικά ευνοϊκές είναι οι συγκυρίες για την υλοποίηση των ενεργειακών στόχων Ελλάδας και Κύπρου, ώστε η Ανατολική Μεσόγειος να αποτελέσει πυλώνα ειρήνης, ευημερίας, καθώς και ένα νέο δρόμο ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης, δήλωσε χθες ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής της Ελλάδας Γιάννης Μανιάτης.

Νεοσουλτανικές μεθοδεύσεις

Του Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη

• Η Τουρκία βιώνει, πάλι, στιγμές λογοκρισίας και κρατικής αυθαιρεσίας
• Ο Τούρκος πρωθυπουργός δηλώνει ότι θα φιμώσει το Twitter και προχωρά στη φίμωσή του, αφήνοντας άναυδη τη διεθνή κοινότητα και κυρίως τους Ευρωπαίους εταίρους και φίλους της χώρας του
• Η ΣΤΙΓΜΗ της απαγόρευσης πρόσβασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη, δεδομένων των επικείμενων εκλογών που θα διεξαχθούν στην Τουρκία την ερχόμενη Κυριακή

Οι άρχοντες της αγχόνης

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

• Πώς οι Βρετανοί έβαλαν μέσω Κύπρου βόμβα στα θεμέλια του ΝΑΤΟ
• Οι διαχρονικές αρχές και αξίες της ΕΟΚΑ, η Ένωση, τα στρατηγικά ελλείμματα και η στοχοθεσία Βρετανών και Τούρκων
•   ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ πολεμιστές της ΕΟΚΑ και οι κομματικοί φεουδάρχες

Την 1η Απριλίου του 1955 η ΕΟΚΑ αναλάμβανε να δράσει ενόπλως για να αποτινάξει τον βρετανικό ζυγό και να ενώσει την Κύπρο με την Ελλάδα. Σήμερα, πενήντα εννέα χρόνια μετά, ο αγώνας εκείνος, το έπος των Ελλήνων της Κύπρου, λογικό είναι να ιδωθεί μέσα από την ηθική και τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική του διάσταση, καθώς νομιμοποιείται μέσω της Χάρτας του ΟΗΕ. Είναι δε ένα βασικό ερώτημα, το οποίο θα πρέπει να απαντηθεί: Ήταν ορθός ή όχι ο στόχος της Ένωσης; Ήταν η ΕΟΚΑ τρομοκρατική οργάνωση, όπως οι Τούρκοι και οι Βρετανοί θέλουν να την παρουσιάζουν, ή υπηρέτησε ένα διαχρονικό σύστημα αρχών και αξιών που θέλει να κυριαρχεί ακόμη και στις μέρες μας τόσο στα Ην. Έθνη όσο και στην ΕΕ;