Τα δεδομένα αλλάζουν στην περιοχή και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες θα συνεχίσουν να διατηρούν την αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα. Εως τώρα τα Δυτικά Βαλκάνια ήταν για τους δυτικούς χαμηλά στην κλίμακα των γεωπολιτικών τους προτεραιοτήτων. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι έχοντας επιβάλει ένα κάπως ισορροπημένο μεταπολεμικό status έστρεψαν το ενδιαφέρον τους σε άλλα πιο εύφλεκτα σημεία του πλανήτη, όπου διακυβεύονται μεγάλα συμφέροντά τους. Η κρίση όμως στη Μέση Ανατολή και αυτή στις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία, με αφορμή το ουκρανικό ζήτημα, ακουμπά ήδη και τα Βαλκάνια. Το ακραίο Ισλάμ πολεμάει στη Συρία και στο Ιράκ, αλλά βρίσκει απήχηση και ριζοσπαστικοποιεί τμήματα μουσουλμανικών πληθυσμών βορείως των συνόρων μας, μεταξύ αυτών και στα Σκόπια. Η Ρωσία επιχειρεί να επανακάμψει στα δυτικά Βαλκάνια και να ανακτήσει τη χαμένη της επιρροή με άξονα το ενεργειακό αλλά και εμφανιζόμενη ως συμπαραστάτρια και προστάτιδα του σλαβικού στοιχείου.
Η ηγεσία των Σκοπίων δεν θα αφήσει ανεκμετάλλευτη τη ρωσική κινητικότητα και την ισλαμική διάβρωση του γενικά φιλήσυχου μουσουλμανικού στοιχείου, για να απαλλαγεί από τις πιέσεις των δυτικών (και) στο θέμα της ονομασίας. Ηδη στη Δύση κάνουν δεύτερες σκέψεις, του τύπου «ας μην τους πιέζουμε άλλο γιατί μπορεί να πέσουν στην αγκαλιά του Πούτιν». Ο Ρώσος πρόεδρος επισκέφθηκε ήδη το Βελιγράδι με δώρα, θα πάει στη Βοσνία και θα είναι καλοδεχούμενος εάν θελήσει να συνεχίσει στα Σκόπια. Ο Γκρούεφσκι, ευρισκόμενος σε αδιέξοδο, δεν θα διστάσει να παίξει και αυτό το χαρτί προκειμένου να θορυβήσει όσους επιμένουν να κρατούν τη FYROM έξω από ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Και τότε κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι δεν θα πάει περίπατο η αλληλεγγύη των εταίρων μας. Στο παιγνίδι της επιρροής αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα της Δύσης, πλέον στα Βαλκάνια, η αποτροπή της ρωσικής και ισλαμιστικής διείσδυσης. Τα υπόλοιπα, όπως η διένεξη Αθήνας - Σκοπίων για το όνομα, έρχονται σε δεύτερη μοίρα και αυτό πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας.
