Το δίλημμα είναι συνολική πολιτική λύση ή αδιέξοδο, με την κυβέρνηση Νετανιάχου για καθαρά λόγους ισορροπιών του κυβερνητικού συνασπισμού να επιλέγει το δεύτερο.
Η τραγική μοναξιά των αμάχων αλλά και της ηγεσίας της Χαμάς στη Γάζα δείχνει πόσο ευνοϊκή είναι η στιγμή για το Τελ Αβίβ: Η Αίγυπτος εκτός μάχης με τη μισή κοινωνία να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με την άλλη μισή, η Συρία και το Ιράκ υπό διάλυση, το Ιράν εξαιρετικά προσεκτικό γιατί έχει ως προτεραιότητα την αποκατάσταση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, αλλά και οι δύο υποστηρικτές της Χαμάς, η Τουρκία και το Κατάρ, να μην ξέρουν πλέον πώς να ελέγξουν την ISIS που στήθηκε χάρη στην ολόπλευρη υποστήριξή τους.
Με άλλα λόγια το Ισραήλ δεν έχει πέραν των συνόρων του αντίπαλο, η Τεχεράνη διαπραγματεύεται το αντίτιμο της εγκατάλειψης του Πυρηνικού Προγράμματος και το καθεστώς Ασαντ υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το χημικό του οπλοστάσιο. Επιπλέον η Χεζμπολά αντί να απειλεί το Βόρειο Ισραήλ με πυραυλικές επιθέσεις έχει ριχθεί στη μάχη για τη σωτηρία του καθεστώτος Ασαντ.
Αν σήμερα στην ηγεσία του Ισραήλ βρισκόταν ένας Ράμπιν ή ακόμη και ένας Σαρόν θα επέβαλλε έναν συνολικό συμβιβασμό με τους πιο ευνοϊκούς για την ισραηλινή πλευρά όρους. Επιπλέον η δυναμική αναζήτησης συνολικής λύσης ή θα ανάγκαζε τη Χαμάς να συμπλεύσει με τη Φατάχ και, σε αντίθετη περίπτωση με εργαλείο την προσφορά συνολικής λύσης, το Ισραήλ θα μπορούσε να αναδείξει τον συνομιλητή της αρεσκείας του. Εχει στρατηγικό ορίζοντα ο Νετανιάχου;
Σκέπτεται την ISIS να ανατρέπει το καθεστώς στην Ιορδανία ως εφιάλτη άμεσης γειτνίασης με την ακραία ισλαμική τρομοκρατία ή ως λύση που θα επέτρεπε τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους χωρίς υποχωρήσεις στη Δυτική Οχθη;Σε κάθε περίπτωση είναι βέβαιο ότι σπαταλά την τελευταία μεγάλη ευκαιρία...
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64041139
